Despoina’s little stories: Μάσκα στο σχολείο - Τόσο σωστό και τόσο άδικο!

Και για να είμαι ειλικρινής για τα δικά μου δεδομένα (είπαμε Αιγόκερως με Παρθένο) άργησα κιόλας. Διότι άλλες χρονιές είχα φροντίσει από τον Ιούλιο να πάρω όλα τα σχολικά και να τα τακτοποιήσω για να κάνω ανέμελα τις διακοπές μου και να τα έχω έτοιμα για το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς.

Φέτος βέβαια έφαγα τόση πίεση με την κατάσταση που περάσαμε όλοι μας στο lock down, που το μόνο που ήθελα ήταν απλώς να φτιάξω βαλίτσες και να εξαφανιστώ με τον άντρα μου και τα παιδιά μου.

Επιστρέφοντας από τις διακοπές μας, μπήκα απότομα στο κλίμα επιστροφή στο σχολείο και στα θρανία. Διάβασα με προσοχή τις λίστες με τα σχολικά που μας είχαν στείλει από τον Ιούλιο τα σχολεία των κοριτσιών και πήγα μαζί τους για να τα πάρουμε και για να διαλέξουν οι ίδιες τις τσάντες και τις κασετίνες τους.

Αν ήμουν άκαρδη μαμά αλήθεια στο λέω ότι δεν θα τολμούσα να τις πάρω μαζί μου. Χωρίς υπερβολές ήμασταν μέσα στο κατάστημα περίπου 1 ώρα και 45 λεπτά που προσπαθούσαν οι μικρές να διαλέξουν αυτά που ήθελαν και που φυσικά κάθε τρεις και λίγο μου ζητούσαν και περισσότερα.

Πολλές φορές αισθάνθηκα αμήχανα αφού έπρεπε συνέχεια να τους υπενθυμίζω ότι πολλά από αυτά που μου ζητούσαν δε μπορούσα να τους τα πάρω. Νομίζω πως όλα τα παιδιά του κόσμου όσα κι αν τους δώσεις, δεν σταματούν ποτέ να ζητούν. Λες και δοκιμάζουν τα όριά σου. Φοβερές υπερβολές για μολύβια και μαρκαδόρους σε μία περίοδο που πρέπει να υπάρχουν όρια και να κρατάμε χαμηλούς τόνους, αφού κανείς μας δεν ξέρει πως θα εξελιχθεί ο χειμώνας που έρχεται.

Όμως, επειδή θυμάμαι πάντα τον ενθουσιασμό που είχα στην παιδική μου ηλικία όταν πήγαινα με τους γονείς μου να διαλέξω τα σχολικά μου από το Μινιόν, θα μου ήταν αδύνατον να τους στερήσω αυτή την χαρά, επομένως έχω συμβιβαστεί με αυτή την μικρή ταλαιπωρία που πρέπει να περνάω κάθε χρόνο επί δύο. Πάντα μαζί λοιπόν για τα σχολικά!

Πήραμε όλα μας τα πράγματα ήρθαμε στο σπίτι, τα τακτοποιήσαμε, τα ξεχωρίσαμε και φτιάξαμε τις τσάντες με τα απαραίτητα. Μολύβια, γόμα, στυλό, χάρακες, ψαλίδια με στρογγυλές άκρες, ξυλομπογιές και φυσικά τα απαραίτητα αξεσουάρ που δυστυχώς δεν είναι πλέον μόδα αλλά βασική και υποχρεωτική ανάγκη: Αντισηπτικά τζελ, αντισηπτικά μαντηλάκια και υφασμάτινες μάσκες.

Καθώς έπλενα τις μασκούλες τους σκεφτόμουν πόσο σωστό είναι να φορούν τα παιδιά μάσκες στο σχολείο αλλά συνάμα και πόσο άδικο είναι όλο αυτό που ζουν τα δικά μας παιδιά... Μία σκληρή πραγματικότητα που εμείς ευτυχώς δεν τη ζήσαμε, όμως εκείνα θα πρέπει να την βιώσουν.

Αντί να τρέχουν ανέμελα στο προαύλιο, αντί να αγγίζονται κατά τη διάρκεια το παιχνιδιού, στο μπάσκετ, στις επαφές τους σώμα με σώμα, να πρέπει να έχουν την ευθύνη της μάσκας για να μην κολλήσουν κορονοϊό, για να μη μεταδώσουν άθελά τους την αρρώστια στις γιαγιάδες και τους παππούδες τους ή ακόμα πιο ακραία για να μη χρειαστεί να πληρώσουν οι γονείς τους κάποιο πρόστιμο! Μιλάμε για τον απόλυτο παραλογισμό και δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα που θα ισχύσει για παιδάκια προσχολικής και σχολικής ηλικίας.

Ακούω διάφορα σχόλια από μαμάδες. Κάποιες βρίσκουν φοβερά ακραίο το γεγονός ότι τα παιδάκια τους θα πρέπει να φοράνε μάσκα μέσα στην τάξη και θυμώνουν και εναντιώνονται τόσο πολύ με αυτή την απόφαση. Ούτε αυτό μπορώ να το ενστερνιστώ ούτε και να το αποδεχτώ. Θα πρέπει να χαιρόμαστε που τα παιδιά θα φορούν μάσκες και έστω και με αυτό τον τρόπο θα μπορούν να παρακολουθούν τα μαθήματά τους όσο πιο προστατευμένα μπορούν.

Και όχι, τα μικρότερα παιδάκια δεν είναι τυχερά που δε θα φορούν μάσκα! Αντιθέτως είναι πιο ευάλωτα και πιο απροστάτευτα απέναντι στον ιό από τα παιδιά του νηπιαγωγείου και του δημοτικού που θα την φορούν υποχρεωτικά. Δυστυχώς θα πρέπει κι εκείνα να εξοικειωθούν με αυτόν τον νέο τρόπο ζωής για όσο χρειαστεί γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από την υγεία μας αλλά και την υγεία αυτών που αγαπάμε.

Λυπάμαι μόνο που θα πρέπει τα μικράκια μας να μεγαλώσουν πριν την ώρα τους, να αναλάβουν τόσο μεγάλες ευθύνες και να πάψουν να είναι τόσο ανέμελα όσο ήμασταν εμείς στη δική τους ηλικία. Τότε που αγκαλιαζόμασταν χωρίς καχυποψία, που φιλούσαμε τις φίλες μας στο μάγουλο χωρίς συστολή.

Μάσκα και πάλι μάσκα λοιπόν! Κι όσο πιο χαρούμενη και ζωγραφισμένη με έντονα χρώματα, τόσο πιο καλά! Γιατί μπορεί να κρύβεται η μύτη και το στόμα, αλλά τα μάτια μπορούν να πουν τα πάντα με ένα βλέμμα!

Καλή σχολική χρονιά σε όλα τα παιδάκια και φυσικά σε όλες τις μαμάδες σ’ αυτές τις αφανείς ηρωίδες!

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!

Μπορείτε να με βρείτε και στην άλλη μου αγάπη ή να με ακολουθήσετε στο Instagram, στο Facebook και στο Twitter.