Despoina’s little stories: «Κράτα το παιδί σου απ’ το χέρι με κάθε ευκαιρία!»

«Ήμουν κι εγώ στην Πάρο όπως κάθε καλοκαίρι μαζί με τα παιδιά μου. Οι τρεις μας και αυτή τη φορά. Μόνο που τώρα είναι μεγάλα, 16 και 13 ετών αντίστοιχα, σε αυτή την αναστατωμένη φάση της ζωής τους που η διάθεσή τους αλλάζει σαν τα δευτερόλεπτα του ρολογιού... Η εφηβεία βλέπεις.

Σε είδα να τρως στο ταβερνάκι στη Νάουσα και να ταΐζεις την κόρη σου με περίσσεια στοργή και αγάπη. Ζήλεψα εκείνη τη μαγική στιγμή, αυτό που νιώθει μια μανούλα τη στιγμή που φροντίζει το παιδί της και που εκείνο την κοιτάζει στα μάτια σαν μικρό θεό. Ζήσε τις στιγμές αυτές όσο πιο δυνατά και έντονα μπορείς. Αυτή θα είναι πάντα η αιωνιότητα, αυτές οι μικρές στιγμές. Μετά μεγαλώνουν και παίρνουν το δρόμο τους και εσύ στέκεσαι απέναντι και τους παρακολουθείς, απλά κοιτάζεις.

Σε συμπαθώ μέσα από τα κείμενα σου, σε συμπαθώ μέσα από την όλο αγάπη ματιά σου προς το μικρό σου κοριτσάκι. Σε συμπαθώ ως μητέρα. Να είσαι πάντα καλά και ευτυχισμένη με τις επιλογές σου».

Δε μπορώ να σκεφτώ ότι θα έρθει η ώρα που η μικρή μου Ποκαχόντας θα αποφεύγει το χάδι μου για να μη τη δουν οι φίλες της και την πουν «μαμάκια». Μου κακοφαίνεται η σκέψη ότι θα μεγαλώσει και δε θα κάνουμε αυτές τις σφιχτές αγκαλιές μας και τα φιλιά μας στο στόμα... Μα πόσο γρήγορα μεγαλώνουν τα παιδιά! Πότε ήταν μωρό, πότε περπάτησε και πότε αρχίσαμε να συνεννοούμαστε σαν μεγάλοι! Δε θέλω να ξεκολλήσει από πάνω μου, όμως ξέρω ότι θα γίνει και αυτό μοιραία... Προλαβαίνω να την απολαύσω σε κάθε της στιγμή. Έχω λίγα χρονάκια ακόμη.

Σ' ευχαριστώ Σοφία για το όμορφο και ειλικρινές σου μήνυμα! Το να με συμπαθείς ως μαμά, είναι η πιο όμορφη φιλοφρόνηση που θα μπορούσες να μου κάνεις!

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!

Καλή σας μέρα!