Despoina’s little stories: «Επίθεση… αγάπης!»
Ελάτε τώρα! Πείτε μου όσο πιο αντικειμενικά μπορείτε! Ακόμη κι αν οι ψυχολόγοι μας αποτρέπουν, εσείς μπορείτε να αντισταθείτε σε ένα ρουφηχτό φιλί του παιδιού σας στο στόμα;
Όσες φορές κι αν έχουμε συμφωνήσει με τον άντρα μου να μη φιλάμε τη μικρή μας στο στόμα, γιατί οι ψυχολόγοι θεωρούν ότι μπορεί να κάνουμε κακό στα παιδιά μας, παραβαίνουμε τη συμφωνία μας.
Μου είναι τόσο μα τόσο δύσκολο να αντισταθώ! Από τότε που ήταν μωράκι η Έλενα τη φιλούσα στο στόμα! Μέχρι σήμερα που είναι τριών χρονών, φιλιόμαστε στο στόμα πριν μπει στο σχολικό, πριν πάει βόλτα με τον παππού και τη γιαγιά και γενικώς όποτε πρέπει να αποχωριστούμε και να αποχαιρετιστούμε.
Όμως ακόμη και μέσα στο σπίτι όταν παίζουμε. Να, χθες ας πούμε που ήταν Κυριακή, γυρίσαμε το απόγευμα στο σπίτι μας, βάλαμε τις πυτζάμες μας και παίξαμε. Αγκαλιές, κουτρουβάλες, φιλιά… Και τι φιλιά; Διαγωνισμός για το πιο «δυνατό» φιλί! Η Έλενα πωρώθηκε τόσο πολύ που δε με άφηνε να πάρω ανάσα! Επίθεση αγάπης από ένα τρίχρονο στη μαμά του!
Θυμάμαι κι εγώ τον εαυτό μου τότε που ήμουν μικρούλα και φιλούσα τους γονείς μου στο στόμα. Θυμάμαι όμως, ότι όσο μεγάλωνα το απέφευγα από μόνη μου, μέχρι που σταμάτησα να το κάνω τελείως. Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, αντιλαμβάνονται από μόνα τους τα όριά τους ανεξήγητα. Δε χρειάστηκε ποτέ να μου εξηγήσει ο μπαμπάς μου ότι πρέπει να σταματήσω να τον φιλώ στο στόμα. Άρχισα να το καταλαβαίνω από μόνη μου.
Έχω λίγα χρονάκια ακόμη να την «ρουφήξω»…
Καλή σας μέρα!
Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!
