Despoina's little stories: «Τρέχω για τη μαμά μου...»

Όσο πιο απλά μπορούσα κι όσο πιο κατανοητά απευθυνόμενη σε ένα τετράχρονο, της εξήγησα ότι την Κυριακή το πρωί θα «συμμετρέχαμε» κι εμείς σε αυτή την μεγάλη διοργάνωση μαζί με άλλους φίλους και συνεργάτες για έναν σημαντικό σκοπό: Να συμπαρασταθούμε σε όλες τις γυναίκες που πάλεψαν ή που παλεύουν με τον καρκίνο του μαστού, δηλαδή στη γλώσσα της κόρης μου σε… «άρρωστες γυναίκες που με την αγάπη και την υποστήριξη όλων μας θα γίνουν γρήγορα καλά!».



Θα έτρεχα μαζί με την ομάδα του team my planet, που μετέφερε μήνυμα ελπίδας και σεβασμού. Εξάλλου αυτό ήταν και το βασικό μήνυμα: Ότι τα planet στηρίζοντας έμπρακτα τον αγώνα του «Άλμα Ζωής», εμπνέουν την ισορροπία στη ζωή.



Έτσι λοιπόν το πρωί της Κυριακής, ξυπνήσαμε νωρίς, βάλαμε τα αθλητικά μας και μπήκαμε στο τραμ. Μετά επιβιβαστήκαμε στο μετρό όπου μας περίμενε μία ευχάριστη έκπληξη. Μία ευγενέστατη κυρία, προσέγγισε την Έλενα και με γλυκό χαμόγελο την ρώτησε: «Μικρή μου θα τρέξεις κι εσύ στον Μαραθώνιο;», η θετική απάντηση της Έλενας έκαναν τα μάτια της να βουρκώσουν. Κοίταξε έξω από το παράθυρο και προσπάθησε να κρύψει το βλέμμα της πίσω από τα σκούρα γυαλιά της.



«Με λένε Δέσποινα!», της είπα και συνέχισα: «Θα τρέξετε κι εσείς σήμερα;». «Θα το ήθελα πολύ αλλά η υγεία μου δε μου το επιτρέπει ακόμα. Όμως του χρόνου ελπίζω να τα καταφέρω!», μου απάντησε.



Η κυρία Μπέττυ, συνταξιούχος καθηγήτρια Φιλολογίας, μου εξομολογήθηκε σύντομα την περιπέτειά της, την πάλη με τον καρκίνο του μαστού, τη δύσκολη θεραπεία και τον αγώνα της να διεκδικήσει και πάλι τη ζωή. «Σώθηκα από θαύμα… Τυχαία το ανακάλυψε ένας εξαιρετικός ογκολόγος καθώς έκανα έναν υπέρηχο μαστού. Του χρωστάω τη ζωή μου… Δυστυχώς οι ακτινοβολίες μου κόστισαν την όραση του αριστερού μου ματιού, θα συνεχίσω να κάνω χημειοθεραπεία για αρκετό καιρό ακόμα, αλλά ελπίζω ότι όλα θα πάνε καλά».



Εκείνη τη στιγμή μπόρεσα να ερμηνεύσω τη συγκίνησή της όταν η κόρη μου της είπε ότι θα τρέξει στον Μαραθώνιο. «Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να μπορούσαν να καταλάβουν τη σπουδαιότητα αυτής της εκδήλωσης! Όλες οι γυναίκες χρειάζονται αγάπη και υποστήριξη για να επιβιώσουν από τον καρκίνο. Φέτος κάποιες φίλες μου δεν μπόρεσαν να έρθουν, όμως εγώ θα συνεχίσω να πηγαίνω κάθε χρόνο στον Μαραθώνιο… Πέρσι έτρεξε και η ανιψιά μου. Είναι ένα χρόνο μεγαλύτερη από την κόρη σου. Στη φανέλα της είχε γράψει “Τρέχω για τη θεία μου!”. Ήταν μία υπέροχη στιγμή για μένα!», μου είπε και ένιωσα έναν κόμπο να ανεβαίνει στο λαιμό μου. «Αφού φέτος δεν έχετε παρέα, μπορείτε αν θέλετε να τρέξετε μαζί μας με την ομάδα των απορρυπαντικών Planet. Ή μάλλον μπορούμε να συμμετάσχουμε στη διαδρομή περιπάτου αν προτιμάτε. Άλλωστε είμαι σίγουρη ότι η Έλενα θα κουραζόταν πολύ με το τρέξιμο», της είπα και κι εκείνη δέχτηκε με χαρά.



Φτάνοντας στο Ζάππειο, ένιωσα τη δύναμη του όχλου να με κατακλύζει. «Τελικά υπάρχουν πολλοί ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι εκεί έξω», μονολόγησα. Λευκά και ροζ μπαλόνια γέμισαν τον ουρανό, χαρούμενες παρέες, οικογένειες ολόκληρες, φίλοι και συγγενείς, ήταν όλοι εκεί σε κλίμα χαράς και ενθουσιασμού. Πολλές φανέλες με διαφορετικές αφιερώσεις παντού γύρω μου: «Τρέχω για τη μαμά μου», «Τρέχω για τη γιαγιά μου», «Τρέχω για τη θεία μου». Κάθε φανέλα και μία διαφορετική ιστορία.



«Παρατήρησες ότι κάποιες γυναίκες φορούν φούξια μπλούζες αντί λευκές;», με ρώτησε η κυρία Μπέττυ. Και συνέχισε, «Οι γυναίκες με τις φούξια μπλούζες είναι survivors, δηλαδή έχουν παλέψει με τον καρκίνο του μαστού και έχουν κερδίσει τη μάχη. Είναι πραγματικές μαχήτριες!».



Ασυναίσθητα άρχισα να παρακολουθώ μέσα στο πλήθος τις γυναίκες με τα φούξια μπλουζάκια. Ο καρκίνος του μαστού δεν κάνει διακρίσεις. Νέες γυναίκες, μητέρες, ηλικιωμένες, καλοβαλμένες, εξασθενημένες, εργαζόμενες, άνεργες, όμορφες, άσχημες, κοντές, ψηλές… Έβλεπα γυναίκες χαμογελαστές παρά τα όσα πέρασαν με την υγεία τους, γυναίκες που φλέρταραν με τον θάνατο και βγήκαν νικήτριες! Την Κυριακή ήταν όλες εκεί…



Όταν φτάσαμε στο περίπτερο του Planet, γνωστό για την οικολογική του ευαισθησία και προσφορά, η Έλενα φόρεσε το μπλουζάκι της με τη χελωνίτσα (σήμα των απορρυπαντικών Planet) που πίσω έγραφε «Τρέχω για τη μαμά μου» και μου ζήτησε να κάτσει λίγο στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο «Δημιουργικής Απασχόλησης» που είχαν δημιουργήσει τα Planet, για τα παιδιά. Ζωγράφισε, έπαιξε και αφού κόλλησε το αυτοκόλλητο με τη ζωγραφιά της εκεί όπου είχαν αφήσει και άλλα παιδιά ένα μήνυμα για τη μαμά τους, πήρε ένα μπαλόνι με τη χελωνίτσα ως δώρο, κολλήσαμε τους αριθμούς μας και κατευθυνθήκαμε στην εκκίνηση. Η μικρή μου κι εγώ αποκτήσαμε μία υπέροχη εμπειρία...



Ο καρκίνος, είναι αυτό που ξέρεις ότι υπάρχει αλλά που πιστεύεις μέσα σου ότι ποτέ δε θα συμβεί σε εσένα. Σκέψου θετικά, όμως μη ξεχνάς ποτέ ότι η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία. Φρόντισε τον εαυτό σου, φρόντισε την υγεία σου. Η υγεία είναι ζωή!



Καλή σας ημέρα!



Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!