Despoina’s little stories: «Η Χριστουγεννιάτικη ευχούλα μου!»

Φέτος τίτλος της παράστασης ήταν «Η μαγική τσαγιέρα» που πέρασε και πάλι μηνύματα αγάπης σε όλους τους θεατές. Κάθε παιδάκι θα έλεγε το δικό του ποίημα, εναρμονισμένο με το γενικότερο κλίμα της παράστασης.

Έτσι λοιπόν η Έλενα ήρθε μία μέρα στο σπίτι κρατώντας στα χέρια της ένα μικρό χαρτάκι. «Θα μου το διαβάσεις μαμά;», μου είπε. Ξεκίνησα να διαβάζω... «Ποιος να το έλεγε τελικά, ότι όλα τα παιδιά, σκέφτονται τα δώρα τ’ ακριβά και όχι τα σημαντικά; Εμένα αυτό, μου μοιάζει με θυμός! Ελάτε να βρούμε λύση μαγική, χορεύοντας χαρούμενο χορό όλοι μαζί!», «Τι είναι αυτό αγάπη μου;», τη ρώτησα. «Το ποίημά μου για την Χριστουγεννιάτικη παράσταση του σχολείου. Μου το έδωσε η δασκάλα μου γιατί πρέπει να το μάθω απ’ έξω!», μου απάντησε γεμάτη ενθουσιασμό!

Έτσι κι έγινε. Από εκείνη τη μέρα κάναμε συνέχεια πρόβες στο σπίτι μέχρι που το έμαθε νεράκι! Μία μέρα έφερε και τη στολή της στο σπίτι. «Ευχούλα! Μαμά θα ντυθώ ευχούλα! Βοήθησέ με να την φορέσω να δούμε αν μου κάνει!».

Η μεγάλη μέρα της Έλενας έφτασε. Το θεατράκι ήταν γεμάτο από γονείς, γιαγιάδες και παππούδες που ήρθαν για να καμαρώσουν τα παιδιά τους στη σχολική γιορτή, κρατώντας στα χέρια τους κάμερες και φωτογραφικές μηχανές. Εγώ κυρίως χαρτομάντιλα αφού έχω συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να κλαίω σε κάθε παράσταση της κόρης μου.

Όμως αυτή τη φορά το κορίτσι μου ήταν ακόμα πιο μεγάλο από τις προηγούμενες! Πλέον θα έλεγε το ποίημά της απ’ έξω και θα χόρευε ρυθμικά με τα υπόλοιπα παιδιά στη σκηνή. Κάθε χρόνο ζω αυτές τις στιγμές όλο και πιο έντονα. Πραγματικά, έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι η Έλενα θα πάει στο Πανεπιστήμιο κι εγώ ακόμα θα κλαίω από συγκίνηση για κάθε τι μικρό κι αν κάνει, αφού εμένα όλα μου φαίνονται «μεγάλα»!

Σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα και μπόλικη αγάπη μέσα στα σπίτια σας! Να είστε όλοι καλά!

Καλή σας ημέρα!

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!