Despoina’s little stories: «Συγνώμη Έλενα…»

Λενιώ μου, αγάπη μου,

Είσαι πολύ μικρή για να καταλάβεις... Ίσως αν έχεις κι εσύ τη δική μου τύχη και ευλογία να γίνεις μαμά όταν μεγαλώσεις... Ίσως αν κάνεις κι εσύ δύο ή περισσότερα παιδάκια. Τότε είμαι σίγουρη ότι θα τα καταλάβεις όλα. Θα με συναισθανθείς.

Δε θα μπορούσα ποτέ να πιστέψω ότι θα υπάρξει άλλος άνθρωπος στον κόσμο εκτός από εσένα που θα αγαπούσα τόσο πολύ, τόσο δυνατά, τόσο μοναδικά... Τελικά γεννήθηκε η αδερφή σου και κατάλαβα ότι αυτή η τέλεια αγάπη μπορεί να πολλαπλασιαστεί. Όμως δε θα φανταζόμουν ποτέ ότι άθελά μου θα σε πλήγωνα.

Συγνώμη αν σε παραμέλησα κάποιες φορές που με ζητούσες επίμονα. Ήταν επειδή η αδερφή σου με είχε απόλυτη ανάγκη και της έδωσα προτεραιότητα. Αλλά ξέρεις κάτι; Μου λείπουν οι δικές μας μοναδικές στιγμές που απολαμβάναμε μόνο εσύ κι εγώ, η μία την άλλη. Μόνες στο σπίτι να κυνηγιόμαστε και να ακούγονται τα γέλια μας σε όλο το τετράγωνο. Τώρα πρέπει να κάνουμε απόλυτη ησυχία όταν κοιμάται το μωρό για να μη το ξυπνήσουμε και κλαίει. Κι εσύ παρότι είσαι τόσο μικρούλα το αποδέχεσαι με μία τρομακτική ωριμότητα και μιλάς χαμηλόφωνα παρότι θες να τραγουδήσεις και να χορέψεις στο δωμάτιό σου φορώντας τα φορέματά μου και τα τακούνια μου. Κι αυτό με τρομάζει καμιά φορά το ξέρεις; Είσαι πολύ μικρή για να είσαι σοβαρή και να τα ανέχεσαι όλα. Δε θέλω να χάσεις την παιδικότητά σου...

Προτιμώ να μαλώνουμε καμιά φορά επειδή «δεν με ακούς» παρά να τα υπομένεις όλα επειδή έγινες «μεγάλη αδερφή»! Αλλά να σου πω και κάτι ακόμα; Τώρα σ’ αγαπάω ακόμα περισσότερο... Ως την κεραία... (Το παιχνίδι μας: Μαμά σ’ αγαπώ μέχρι τον ουρανό – Εγώ σ’ αγαπώ μέχρι το σπιτάκι του Θεούλη πάνω από τα σύννεφα – Τότε εγώ σ’ αγαπώ μέχρι τη σκεπή του σπιτιού του Θεούλη – Τότε εγώ σ’ αγαπώ μέχρι την κεραία της τηλεόρασης του σπιτιού του Θεούλη που είναι πιο ψηλά από την σκεπή...).

Μου λείπουν και οι βόλτες μας με το αυτοκίνητο και το ξέγνοιαστο σουλατσάρισμα στις παιδικές χαρές, τα πολυκαταστήματα, τα σινεμά και τα μαγαζιά χωρίς άγχος να γυρίσουμε στο σπίτι, χωρίς να κοιτάμε το ρολόι. Τώρα είναι λίγο δύσκολο να περνάμε τόσο πολλή χρόνο εκτός σπιτιού οι δυο μας. Βλέπεις κάνει κρύο και πρέπει να κουβαλάμε μαζί και το καροτσάκι, και τα μπιμπερό και τις κουβερτούλες... Το μωρό χρειάζεται την απόλυτη προσοχή μου όταν είμαστε έξω, πεινάει, λερώνεται, χρειάζεται άλλαγμα, νανούρισμα, φροντίδα και έτσι δεν μπορώ να ασχοληθώ μόνο μαζί σου, ούτε να σε ευχαριστηθώ όπως παλιά...

Βασικά πλέον καταλαβαίνω ότι δε θα είμαστε ξανά ποτέ μόνες μας... Οι δυο μας... Και ξέρω ότι το έχεις καταλάβει κι εσύ, κι αυτό δε θα αλλάξει. Με τρομάζει όμως που δεν το εκφράζεις. Ούτε ένα παράπονο; Ούτε μία γκρίνια; Κάτι απλό: «Μαμά γιατί δεν ασχολείσαι μαζί μου όπως παλιά». Μήπως φοβάσαι; Μήπως ντρέπεσαι; Δεν είναι κακό να ζηλεύεις καμιά φορά όταν είσαι παιδί. Πρέπει να μάθεις να εκφράζεσαι. Με σκοτώνει η σιωπή σου. Μίλα μου. Όπως τότε που λέγαμε τα μυστικά μας η μία στην άλλη. Αφού σου έχω εξηγήσει ότι μόνο έτσι λύνονται όλα μας τα προβλήματα. Μόνο αν τα συζητάμε και μόνο αν λέμε αλήθεια!

Λενιώ μου μονάκριβο και καλόψυχο, δεν πρέπει να παραπονιέμαι. Ξέρεις γιατί; Γιατί λειτουργείς και συμπεριφέρεσαι όπως έμαθες από εμένα. Εγώ φταίω γι’ αυτό που συμβαίνει. Μήπως όμως είναι πολύ νωρίς για σιωπές και υπομονές; Είσαι παιδί ακόμα! Ακούς;

Όταν αποκοιμιέσαι στο κρεβατάκι σου και σε παρατηρώ και σε φιλώ κάτι με πιάνει. Νιώθω τύψεις και ενοχές που δεν μπορώ να είμαι 100% αφοσιωμένη σε εσένα όπως πριν. Για μία ακόμη μέρα δε σε ευχαριστήθηκα. Όμως σε παρακαλώ συγχώρεσέ με μωρό μου. Δεν μπορώ να σε βάζω εγώ κάθε βράδυ για ύπνο γιατί την ίδια ώρα προσπαθώ να κοιμίσω το μωρό. Προσπαθώ να το μάθω να κοιμάται τις ώρες που πρέπει όπως έκανα και με σένα όταν ήσουν μωρό. Δικαιούται κι αυτό τη φροντίδα της μαμάς του...

Τώρα δεν είσαι η μόνη. Τώρα είσαι η μία από τις δύο και ξέρω ότι αυτό σε δυσκολεύει κι ας μη το εκφράζεις. Τώρα πρέπει να μάθεις να μοιράζεσαι αυτή την αγάπη και είναι δύσκολο.

Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι. Άραγε φτάνει η αγάπη μου και για τις δύο; Μήπως δεν είναι αρκετή; Μήπως δεν είμαι καλή μαμά; Όμως ό,τι υπάρχει μέσα μου, είναι δικό σας και προσπαθώ να σας το μοιράζω ισάξια και ισόποσα. Προσπαθώ πολύ, να το ξέρεις!

Μέχρι να μεγαλώσεις και να καταλάβεις όλα όσα σου γράφω, σου ζητώ συγνώμη μωρό μου. Γιατί πάντα θα είσαι το μωρό μου. Η πρώτη μου αγάπη και παντοτινή...

Σ’ αγαπώ!

Καλή σας μέρα!

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!

Μπορείτε να με βρείτε και στην άλλη μου αγάπη!