Despoina’s little stories: «Κι όλα αυτά για ένα κρουασάν…»

Είναι από αυτά τα συμβάντα που νιώθεις ότι σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο... Τα μεγαλύτερα μαθήματα στη ζωή μου τα πήρα από την μεγάλη μου κόρη. Αυτό το αξιολάτρευτο πλάσμα που έκανα το λάθος να αμφισβητήσω την ειλικρίνειά της. Κι όλα αυτά για ένα... κρουασάν σοκολάτας!

Πριν λίγες μέρες πήγα στον φούρνο της γειτονιάς μου για να αγοράσω γάλα και ψωμί. Καθώς περίμενα τη σειρά μου στο ταμείο για να πληρώσω, είδα ένα λαχταριστό κρουασάν σοκολάτας να μου κλείνει το μάτι μέσα από τη βιτρίνα. Σχεδόν το άκουσα να φωνάζει το όνομά μου... «Πάρε με Δέσποινα! Φτιάχτηκα για σένα!». Οι αντιστάσεις μου εκμηδενίστηκαν και ενέδωσα: «Δεσποινίς, βάλτε μου κι αυτό το σοκολατένιο κρουασάν παρακαλώ!».

Για την ιστορία, είναι σημαντικό να σας πω, ότι το κρουασάν σοκολάτας είναι μία από τις πιο αγαπημένες μου λιχουδιές από τότε που ήμουν παιδί μέχρι σήμερα! Κι όπως ξέρετε το DNA είναι πολύ ισχυρό πράγμα. Αυτή μου την αδυναμία κληρονόμησε και η Έλενα με τη διαφορά ότι τους τελευταίους μήνες έχουμε συμφωνήσει ότι πρέπει να ξεκινήσουμε να προσέχουμε παραπάνω τη διατροφή της και να σταματήσει να τρώει συχνά γλυκά. Αυτός είναι και ο λόγος που έχω πάψει να παίρνω γλυκά στο σπίτι.

Αυτή τη φορά όμως είχα μία ακαταμάχητη επιθυμία να φάω ένα κρουασάν. Καθώς πλήρωνα στο ταμείο, κατέστρωνα το σατανικό μου σχέδιο: Μόλις θα πήγαινε η Έλενα στο δωμάτιό της για να ζωγραφίσει ή να παίξει θα ξετύλιγα με αστραπιαίες κινήσεις το κρουασάν και θα το έτρωγα κρυφά στην κουζίνα...
Έφτασα στο σπίτι και ακούμπησα τις σακούλες με τα ψώνια πάνω στον πάγκο της κουζίνας. Πήγα στο δωμάτιο, άλλαξα ρούχα, έπλυνα τα χέρια μου και πλέον ήμουν πανέτοιμη να βάλω σε εφαρμογή το σχέδιό μου. Μόλις επέστρεψα στην κουζίνα μία δυσάρεστη έκπληξη με περίμενε. Βρήκα όλα τα ψώνια εκτός από ένα: Το κρουασάν σοκολάτας.

«Έλενααααα! Έλα γρήγορα!», της είπα με έντονη ενόχληση στη φωνή μου. «Τι έπαθες μαμά;», αποκρίθηκε εκείνη. «Πήρες κάτι μέσα από τις σακούλες;». «Όχι μαμά». «Έλενα μη μου λες ψέματα!». «Δε σου λέω ψέματα μαμά! Τι ψάχνεις;». «Κάνεις πως δεν ξέρεις; Δε σε αναγνωρίζω! Είχα πάρει ένα κρουασάν με σοκολάτα για να στο δώσω αύριο στο σχολείο, αλλά προφανώς δε σε πρόλαβα και το έφαγες χωρίς να με ρωτήσεις!», μόλις είχα πει ένα ηλίθιο ψέμα στο παιδί μου. Δεν ένιωθα καλά με αυτό, αλλά ταυτόχρονα με τρέλαινε η ιδέα ότι μπορεί να μου έλεγε ψέματα για ένα γλυκό...
«Μαμά δεν το πήρα εγώ. Μπορώ αν θες να σε βοηθήσω να το βρεις, κάπου θα σου έπεσε!», είπε και άρχισε αν ανοίγει ντουλάπια και συρτάρια. «Έλενά μου δε γίνεται να μπήκε μόνο του το κρουασάν μέσα στα συρτάρια. Με στενοχωρεί το γεγονός ότι μου λες ψέματα για κάτι τόσο χαζό. Αν θες μπορώ να σου πάρω 10 κρουασάν να φας, αλλά σε καμία περίπτωση δε δέχομαι από εσένα να με κοροϊδεύεις λες και είσαι στερημένη από γλυκά!». Άρχισε να βουρκώνει και να μου ορκίζεται ότι δεν το έχει φάει. Η κατάσταση εντάθηκε καθώς όσο την αμφισβητούσα τόσο έκλαιγε περισσότερο.

Άφησα τη μέρα να περάσει γιατί δεν ήθελα να την φορτίσω άλλο. Άλλωστε ήμουν σίγουρη ότι το βράδυ που θα πέφταμε για ύπνο θα μου αποκάλυπτε την αλήθεια πριν την καληνύχτα μας. Ποτέ δε μου έχει κρατήσει μυστικό μία ολόκληρη μέρα...
Πέρασε το βράδυ, ξημέρωσε και την ξύπνησα για να την ετοιμάσω για το σχολείο. Κάτι μέσα μου δεν ήταν καλά... Δε μπορούσα ακόμη να συνειδητοποιήσω ότι μου είπε ένα τόσο χαζό ψέμα. «Έλενά μου όταν επιστρέψεις από το σχολείο, θέλω να συζητήσουμε κάτι οι δυο μας...». «Πάλι τα ίδια ρε μαμά; Ακόμα δεν με πιστεύεις;». Τελικά η Έλενα μπήκε στο σχολικό με κλάματα. Ίσως αυτό να με πείραξε πιο πολύ από όλα. Το γεγονός ότι πήγε στο σχολείο κλαίγοντας για ένα ηλίθιο κρουασάν σοκολάτας.

Ετοιμάστηκα και μπήκα στο αυτοκίνητό μου για να πάω στο γραφείο. Είδα το κρουασάν πάνω στο κάθισμα του συνοδηγού. Προφανώς γλίστρησε από τις σακούλες καθώς τις σήκωνα για να τις ανεβάσω στο σπίτι. Ένιωσα τόσο απαίσια... Πώς το έκανα αυτό το πράγμα στο παιδί μου; Πώς τόλμησα να την αμφισβητήσω; Έβαλα μπροστά τη μηχανή και ξεκίνησα κατευθείαν για το νηπιαγωγείο. Μπήκα μέσα σίφουνας. Η δασκάλα της Έλενας με κοίταζε αποσβολωμένη. «Καλημέρα Δέσποινα! Συνέβη κάτι;», «Θέλω οπωσδήποτε να δω την Έλενα. Πρέπει να της δώσω κάτι!». «Τα παιδιά είναι κολυμβητήριο...», «Μπορείς να καλέσεις στο κινητό τη συνοδό τους; Πρέπει να της μιλήσω!».

Ευτυχώς η Έλενα δεν είχε μπει ακόμα στην πισίνα κι έτσι κατάφερα να μιλήσω μαζί της. «Αγάπη μου! Δε θα πιστέψεις τι βρήκα μέσα στο αυτοκίνητο! Βρήκα το κρουασάν σοκολάτας και στο έφερα στο σχολείο για απογευματινό!». «Αχ! Μπράβο μανούλα μου! Επιτέλους! Σ’ ευχαριστώ πολύ!». «Έλενά μου θέλω να σου ζητήσω ταπεινά συγνώμη γι’ αυτό που σου έκανα. Έπρεπε να σε πιστέψω από την πρώτη στιγμή... Λυπάμαι που σε έκανα να κλαις για ένα παλιοκρουασάν!». «Δεν πειράζει μανούλα μου, μη στενοχωριέσαι!». «Δηλαδή με συγχωρείς;». «Ναι μανούλα μου, σε συγχωρώ, ξέρω ότι δεν το ήθελες!».
Η δασκάλα της άκουγε τη συνομιλία μας. Γούρλωσε τα μάτια της. Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο της είπα «Καταλαβαίνεις γιατί την αγαπώ τόσο πολύ;», «Κι εγώ την αγαπώ πολύ!», μου απάντησε. Της άφησα το κρουασάν για να της το δώσει μόλις θα επέστρεφε από το κολυμβητήριο και έφυγα από το σχολείο συγκινημένη.

Αυτή είναι η Έλενά μου... Η μικρή μου Ινδιάνα...

Καλή σας μέρα!
Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!
Μπορείτε να με βρείτε και στην άλλη μου αγάπη!