Ένα Τροπικό Νησί στην καρδιά του χειμώνα
Έξω βρέχει και η σκέψη του να πάμε βόλτα με τις μικρές εκτός σπιτιού φαντάζει άθλος. Πλησιάζουν Χριστούγεννα αλλά το μυαλό μου γυρίζει σε μέρη εξωτικά.
Να ήμασταν λέει ταξιδευτές σε ένα νησάκι μόνο εμείς, τα άγρια ζώα και γύρω γύρω θάλασσα.
Χωρίς να καταλάβω πως ονειρεύομαι μιλώντας φωναχτά, η Έλενα φωνάζει από μακριά;
«Μαμά ξέχασες πως έχουμε το δικό μας Τροπικό Νησί»;
Τρέχω στο δωμάτιο, φωνάζουμε και τη Χριστίνα και ξεκινάμε να στήνουμε το δικό μας LEGO® DUPLO® Τροπικό Νησί κι ανακαλύπτουμε έναν κόσμο γεμάτο άγρια ζώα ενώ βιώνουμε τις δικές μας περιπέτειες στη ζούγκλα!
Η Έλενα αναλαμβάνει το δεντρόσπιτο της οικογένειας του νησιού και φροντίζει την τροχαλία για τις προμήθειες σε φρούτα κι εγώ έχω πιάσει τη στρεφόμενη γέφυρα και προσπαθώ να καταλάβω τι ζητάει η μαϊμού που κρέμεται στην κληματόβεργα όσο η Χριστίνα κάνει παρέα με τα άγρια ζώα του νησιού.
Η μαμά ελέφαντας με το μωρό της, το εξωτικό τουκάν και η μαμά τίγρης με το δικό της μωρό γίνονται μια οικογένεια, τη στιγμή που ανανάδες και μπανάνες συγκεντρώνονται στο δεντρόσπιτο από τα χεράκια της Έλενας!
«Μαμά, έχεις δει ελέφαντα από κοντά; Οι μαϊμούδες είναι τόσο άτακτες όσο λένε; Που ζει το τουκάν και μήπως ξέρει να κελαηδάει; Η τίγρης είναι τόσο άγρια τελικά»;.
Καταιγισμός από ερωτήσεις από δύο μωρά που μέχρι χτες έκαναν τα πρώτα τους βήματα και ψέλλιζαν τις πρώτες τους συλλαβές.
«Έλενα θα ξαφνιαστείς αν σου πω πως τα τουκάν μουγκρίζουν και ροχαλίζουν κι έχουν εντοπιστεί μαϊμούδες που καθαρίζουν τα δόντια τους, οπότε Χριστίνα σήμερα δεν έχεις δικαιολογία να μην βουρτσίζεις τα δόντια σου».
Και κοίτα τώρα που μπορούμε να υποδυόμαστε τους ναυαγούς στο Τροπικό Νησί και να μαθαίνουμε για τα άγρια ζώα χωρίς βιβλία, απλά και μόνο παίζοντας με τα LEGO® DUPLO® τουβλάκια μας.
Κι αφού έδυσε ο ήλιος και στο Τροπικό Νησί, έχουμε μια συνήθεια αγαπημένη πριν να κοιμηθούμε. Κρατάμε τις φιγούρες από τα άγρια ζώα που υπάρχουν μέσα στο LEGO® DUPLO νησί μας, παίρνουμε μολύβι και χαρτί, κλείνουμε το φως και ανάβουμε τη λάμπα. Κάθε μία φτιάχνει στο χαρτί, το περίγραμμα της σκιάς της του ζώου που διάλεξε και το καλύτερο κερδίζει το πιο μεγάλο φιλί.
Κι όπως μας παίρνει ο ύπνος αγκαλιά, είμαι λέει πάλι στο Τροπικό μου Νησί και παρατηρώ τους ελέφαντες και τις τίγρεις όπως παλιά με τα κιάλια μου πάνω στο δεντρόσπιτο. Προτού απολαύσω τον ανανά μου, το ξυπνητήρι χτυπά και τα LEGO μου πέφτουν από την αγκαλιά κι ημέρα ξεκινά ξανά.
