Οι μικροί μαχητές πρέπει να κοιμούνται καλύτερα
Είμαι άνθρωπος της αφής, του αγγίγματος. Μπορώ να καταλάβω ποιος είσαι από μία χειραψία, μπορεί να κολλήσει ό,τι έχει σπάσει μέσα μου με μία αγκαλιά.
Οι αγκαλιές των κοριτσιών μου είναι για μένα βάλσαμο, κι ας έχω φάει ώρες στην κίνηση κι ας έχω περάσει την πιο δύσκολη μέρα στο γραφείο. Το καλοκαίρι που πέρασε μια αγαπημένη μου φίλη είχε μια δύσκολη εγκυμοσύνη και το σενάριο του να φέρει τον γιο της στον κόσμο πολύ πρόωρα έπεσε από την μέση κιόλας της κύησης στο τραπέζι. Ο γιατρός της είπε να προετοιμαστεί κι εκείνη μας έσφιξε δυνατά το χέρι, όσο εμείς σφίγγαμε τα δόντια για να μην μας δει να αγχωνόμαστε.
Ξέρεις, τις περισσότερες φορές η προωρότητα σε χτυπά ξαφνικά. Από εκεί που χαϊδεύεις τρυφερά την κοιλιά σου, βρίσκεσαι με άδεια κοιλιά, άδεια αγκαλιά κι ένα μωρό στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Νεογνών. Αυτό είναι το ένα δύσκολο σενάριο. Υπάρχει και το άλλο. Αυτό που δεν σκέφτεσαι συχνά, αυτό που ζήσαμε εμείς μέσα στον Αύγουστο.
Και τι σημαίνει πως το μωρό θα πρέπει να έρθει τόσο πρόωρα; Πόσο πρόωρα είναι ιδανικό; Πόσο καιρό θα κάνω να αγγίξω το μωρό; Πότε θα μπορέσω να το πάρω σπίτι; Πότε θα καταφέρω να το κρατήσω και να το κοιμίσω στην αγκαλιά μου. Τι ρούχα να του αγοράσω; Πώς θα κοιμηθεί ήσυχο μακριά μου; Αυτά ήταν μόνο μερικά από τα ερωτήματα που κληθήκαμε να απαντήσουμε όλες μαζί στην έγκυο φίλη μας, που κολλημένη σε ένα κρεβάτι σκεφτόταν τι άλλο θα μπορούσε να κάνει για να φροντίσει το μωρό που θα ερχόταν νωρίτερα από το ιδανικό, νωρίτερα από αυτό που θεωρείται ασφαλές.
Το μωρό μας (ναι, το αγόρι αυτό έγινε μωρό όλης της παρέας) ήρθε μαζί με τα πρώτα φθινοπωρινά φύλλα και ήταν πρόωρο αλλά δεν γεννήθηκε όσο νωρίς ήταν οι αρχικές προβλέψεις.
Και οι πρώτες μας επισκέψεις, για να δούμε το μωρό, ήταν επισκέψεις στήριξης της φίλης που ζούσε για τα λεπτά που έβλεπε το μωρό της στη ΜΕΘ και για την πρώτη φορά που μπόρεσε να το κρατήσει στην αγκαλιά της για μερικά δευτερόλεπτα μέσα στο μαιευτήριο και που ήταν τουλάχιστον ήσυχη πως το μωρό της κοιμόταν γαλήνια ακόμα και μέσα στην γυάλα που το προστάτευε.
Κάπως έτσι μάθαμε πως τα πρόωρα βρέφη πρέπει να κοιμούνται 97% του χρόνου για να εξασφαλιστεί ότι θα αναπτυχθούν σωστά και κάπως έτσι έχουν περάσει πέντε μήνες από τότε που μαμά και γιος επέστρεψαν σπίτι. Και είμαι σίγουρη πως η μικροσκοπική πάνα του μικρού μαχητή που κράτησε η φίλη μου ενθύμιο, θα γεμίζει πάντα τα μάτια της με δάκρια, για το θαύμα της που τα κατάφερε κόντρα στις πιθανότητες.
Και είναι τόσο ωραίο να γνωρίζεις πως ένα brand όπως τα Pampers, από την P&G, συνεχίζουν και φέτος να κάνουν δωρεά σε πάνες ειδικά σχεδιασμένες για πρόωρα μωράκια στα μαιευτήρια όλης της Ελλάδας, καλύπτοντας πλήρως τις ανάγκες των Μονάδων Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών για ένα χρόνο.
Τα Pampers δώρισαν την προηγούμενη χρονιά με επιτυχία, συνολικά 213.512 πάνες για πρόωρα βρέφη στα μαιευτήρια όλης της Ελλάδας και φέτος η δωρεά στις αντίστοιχες μονάδες θα φτάσει τις 250.0000 πάνες σε όλη τη χώρα. Καθώς ο ύπνος είναι ζωτικής σημασίας για την ενθάρρυνση της σωματικής και συναισθηματικής ανάπτυξης των πρόωρων μωρών, τα Pampers σχεδίασαν τη πάνα Pampers Preemie Protection σε 3 μεγέθη. Τα μεγέθη για τα πρόωρα μωρά φτάνουν έως και τρία μεγέθη μικρότερα από τις πάνες των νεογέννητων, ώστε η πάνα να ταιριάζει ακόμα και στα πιο μικρά και ευάλωτα πρόωρα μωρά που γεννήθηκαν στο δεύτερο τρίμηνο και ζυγίζουν από 800 γραμμάρια, έτσι ώστε να ελαχιστοποιούν τις διαταραχές και να κοιμούνται όσο το δυνατόν πιο ήσυχα.
