Όταν η μαμά φταίει για όλα

Γράφει η Έλια Κωνσταντινίδη

Λέω τα κορίτσια, γιατί απ' ότι φαίνεται η γυναικεία φύση είναι λίγο πιο ευερέθιστη.

Θα ήθελα λοιπόν να μιλήσω για τους διαπληκτισμούς αυτούς με τις μαμάδες. Άδικοι τις περισσότερες φορές, θα το παραδεχθώ. Τα παιδιά, όσο χρονών κι αν είναι -πάντα είναι παιδιά για μια μαμά- έχουν πότε-πότε τα νεύρα τους, τις φοβίες τους, τις ανησυχίες τους και σε ποιόν θα ξεσπάσουν; Στη μάνα...

Στην γυναίκα που ξέρουν ότι ό,τι και να γίνει τα αγαπάει και τα συγχωρεί. Που δεν τους κρατάει κακία και που ξέρει ότι η αγάπη που της έχουν είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη και ό,τι και να γίνει θα είναι εκεί γι' αυτά. Από τη μία είναι λογικό κι απ' την άλλη υπάρχει το εξής παράδοξο. Πώς είναι δυνατόν να δείχνεις τον χειρότερο εαυτό σου στο άτομο που αγαπάς περισσότερο στον κόσμο;

Η θεωρία λέει ότι αυτόν που αγαπάμε δεν θέλουμε να τον στεναχωρήσουμε. Σωστό. Η πράξη όμως λέει ότι σκοπός δεν είναι να την πικράνεις, αλλά να τα πεις σε κάποιον. Σε κάποιον που μέσα από το δίκιο ή άδικό σου θα σε καταλάβει και θα σε βοηθήσει. Είναι ένας τρόπος να αποφορτιστείς. Εδώ θα συμπληρώσουν οι μαμάδες . “..και να φορτίσεις κάποιον άλλον”. Ναι, ισχύει. Αλλά δυστυχώς εκείνη τη στιγμή που είσαι να σκάσεις, δεν σκέφτεσαι πάντα καθαρά.

Θα μιλήσω εκ μέρους όλων στις αγαπημένες μαμάδες. Κανένα παιδί δεν έχει πρόθεση να σας στεναχωρήσει. Κανένα παιδί δεν ξεσπάει από κακία. Δεν θέλει να σας κάνει τη ζωή μαύρη. Αναγνωρίζουν την τεράστια αγάπη που χαρακτηρίζει τη σχέση σας και αφήνονται λίγο πιο ελεύθερα. Γι' αυτό και όλα τελικά κλείνουν με ένα γλυκό “συγγνώμη μαμά”...

Θα με βρείτε και στο φυσικό μου περιβάλλον egwthasoutapw