Οι πρωταγωνιστές της παιδικής παράστασης «Ο Ορέστης και ο Σκύλος» μιλούν αποκλειστικά στο Mothersblog.gr

Από τη Φοίβη Λέκκα

Ο Ορέστης και η Μυριέλλα, είναι δύο άνθρωποι που κάνουν παιδικό θέατρο με πραγματικό κέφι και όρεξη, αντιμετωπίζοντας το παράλληλα με μεγάλη σοβαρότητα, αφοσίωση αλλά και ευθύνη απέναντι στα παιδιά.

Είναι η πρώτη φορά που παίζετε σε παιδική παράσταση; Βλέπετε διαφορά σε σχέση με τo θέατρο που απευθύνεται σε ενήλικες;

M.K: Ο Ορέστης και ο Σκύλος είναι η πρώτη μου εμπειρία στο θέατρο για παιδιά. Μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία, καθώς τα παιδιά είναι φορείς της πρωτόγονης ειλικρίνειας, που αντίστοιχα όλοι οι μεγάλοι είχαμε κάποτε, απέναντι στα δρώμενα του περιβάλλοντός μας. Επίσης είναι ένα κοινό που εκ των προτέρων δεν γίνεται να παραμείνει ανέπαφο και ανεπηρέαστο. Την ώρα που καλείσαι να ερμηνεύσεις, ξέρεις πως οι μικροί σοφοί που έχεις απέναντι σου θα φέρουν, ίσως για πάντα, κάποια από τα ερεθίσματα που θα τους προσφέρεις. Έτσι η ευθύνη του ηθοποιού διογκώνεται και οι πληροφορίες του έργου αποκτούν άλλο κύρος και πολλές περισσότερες διαστάσεις. Οι κόσμοι, λόγω φαντασίας, πολλαπλασιάζονται και το λειτούργημα μας επηρεάζει από την παιδεία μέχρι και τον συναισθηματικό τους κόσμο, την ψυχή τους. Και όλα αυτά αντικατοπτρίζονται στα μάτια τους πολύ πριν από το φινάλε και το χειροκρότημα. Από την άλλη, οι ενήλικες σαν κοινό μπορεί να αποβούν βαρετοί ή το έργο μπορεί να είναι βαρετό γι' αυτούς και έτσι το συνολικό αποτέλεσμα να βγει χλιαρό και κουραστικό και για τους μεν (ηθοποιούς) και για τους δε (θεατές). Φέρουν τα προβλήματα και τις έγνοιες τους, ακόμα και όταν περνάνε το κατώφλι του θεάτρου. Έτσι δεν αφήνονται σχεδόν ποτέ ουσιαστικά μέσα σε αυτό που εμείς τους προσφέρουμε. Αυτό συνεπάγεται ότι δεν είναι ειλικρινείς οι στόχοι της θέασης μέσα τους άρα ούτε και απέναντί μας. Οι προσωπικές τους σκέψεις διαδέχονται η μία την άλλη κι έτσι στο τέλος της παράστασης, ακόμα κι αν έχουν αφεθεί για λίγο, όταν πάνε σπίτι τους επιστρέφουν ξανά στην πραγματικότητα τους ανέπαφοι, ανεπηρέαστοι και πεζοί. Δεν είναι τυχαίο που τα παιδιά δεν χρειάζονται αξιοθαύμαστα σκηνικά ή γνωστούς ηθοποιούς για να τα βάλεις στην συνθήκη σου, ενώ οι ενήλικες συνήθως χρειάζονται ή καταξιωμένους ηθοποιούς ή γνωστούς σκηνοθέτες ή μια καλή κριτική ή ένα σκηνικό πολύπλοκο, πολυδιάστατο, πρωτοποριακό ή αινιγματικό για να πειστούν, να ανοίξουν καλά τα μάτια και τα αυτιά τους και να δώσουν προσοχή στο έργο.

Ο.Τ: Όχι, είναι η τέταρτη παράσταση που συμμετέχω και απευθύνεται σε παιδιά. Διαφορές κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν και το λέω αυτό, γιατί τόσο το παιδί όσο και ο ενήλικας έχουν την ανάγκη να δουν μια παράσταση για να προβληματιστούν, να σκεφτούν, να γελάσουν, να κλάψουν, να ζήσουν δύο ώρες το παραμύθι και να ξεχαστούν από την όποια καθημερινότητα τους. Σίγουρα θίγονται άλλα θέματα στο παιδί και άλλα στο μεγάλο. Δυστυχώς, έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τόσα χρόνια παραστάσεις για παιδιά που τα αντιμετωπίζουν λες και είναι "χαζά", ενώ δεν είναι έτσι, ακριβώς το αντίθετο. O ηθοποιός πρέπει και οφείλει να παίζει το ίδιο και σε θέατρο για μεγάλους αλλά και για παιδιά.

Οι δυο σας έχετε παίξει ξανά μαζί τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση. Παίζει ρόλο η οικειότητα και οι κώδικες, στη συνύπαρξη σας πάνω στη σκηνή;

Μ.Κ: Με τον Ορέστη νιώθω πάντα ευλογημένη όταν συνεργαζόμαστε. Σαφώς και παίζει ρόλο η οικειότητα που έχουμε αναπτύξει μεταξύ μας λόγω της τριβής, αλλά πιστεύω ότι κατά κύριο λόγο η συνεργασία μας είναι τόσο εύκολη και όμορφη λόγω του ίδιου. Είναι ένας ευαίσθητος, φιλάνθρωπος και γενναιόδωρος καλλιτέχνης, με πολύ γεμάτη με γνώσεις και εμπειρίες ψυχή, με καθαρή και παιδική καρδιά εμπλουτισμένη με αγάπη και με συνεχή όρεξη για εξέλιξη και ανέλιξη. Ξέρει να δίνει ακαριαία και φυσικά να δέχεται ό,τι του δίνει ο απέναντί του, είναι εξισορροπιστής, έχει πολύ καλό ένστικτο και αντίληψη του χωροχρόνου τόσο στην τηλεόραση όσο και στο θέατρο. Είναι καλός άνθρωπος και θα βάλει την πλάτη του να σε στηρίξει και στα εύκολα και στα δύσκολα. Τι άλλο να χρειάζεται ένας ηθοποιός-σκηνοθέτης από το συνεργάτη του για να εμπιστευτεί και να δημιουργήσει;

Ο.Τ: Είναι το άλφα και το ωμέγα πιστεύω, τόσο σε αυτή την δουλειά όσο και στις άλλες. Είναι σημαντικό να αισθάνεσαι άνετα, όμορφα και προστατευμένα πάνω στη σκηνή και αυτό να στο χαρίζει απλόχερα ο συμπαίκτης σου. Με την Μυριέλλα "κολλήσαμε" από την πρώτη στιγμή, ταιριάξανε τα μυαλά μας, οι απόψεις μας, οι ανησυχίες, τα θέλω, οι φόβοι μας.

Ο Ορέστης Τρίκας και η Μυριέλλα Κουρεντή, μοιράστηκαν μαζί μας την εμπειρία τους από το παιδικό θέατρο

Με δεδομένο πως περνάτε πολύ χρόνο όλοι μαζί λόγω της περιοδείας σας, πώς είναι το κλίμα σε ένα θίασο αμιγώς νεανικό;

M.K: Στη συγκεκριμένη δουλειά, έχοντας ακούσει διάφορες ιστορίες από άλλες περιοδείες συναδέλφων μας, θα έλεγα ότι υπήρξαμε πολύ τυχεροί. Είμαστε τέσσερις εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, σε πολύ κοντινές ηλικίες, που ωστόσο η αρμονική συνύπαρξή μας ήρθε σχεδόν ακαριαία και φυσικά. Ο καθένας μας κουβαλάει έναν τόσο διαφορετικό κόσμο μέσα του, ξεχωριστό, που αντί να αποβεί τροχοπέδη για την ισορροπία, μας δίνει οίστρο, ανοίγει τους ορίζοντές μας και μας μαθαίνει πράγματα για τον ίδιο μας τον εαυτό. Επίσης το χιούμορ, που δε λείπει από την παρέα, ελαφραίνει το κλίμα και γεμίζει θετική ενέργεια και στις εύκολες και στις δύσκολες καταστάσεις.
Ο.Τ: Ήταν μια πανέμορφη εμπειρία, τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι που έμοιαζαν στα σημεία πέρασαν ένα καλοκαίρι μαζί και το διασκέδασαν! Ήταν μια από τις καλύτερες συνεργασίες που είχα στο θέατρο και θα ήθελα πολύ να ξαναβρεθώ και εντός και εκτός σκηνής μαζί τους.

Στην παράσταση θίγετε θέματα όπως η στάση απέναντι στα ζώα, ο σεβασμός απέναντι στη φύση και το περιβάλλον, η αγάπη για τη γνώση, η αξία της αλληλεγγύης και της φιλίας. Είναι απαραίτητο, πιστεύετε, τα παιδιά να έρχονται σε επαφή από μικρή ηλικία με τέτοια θέματα;

M.K: Φυσικά και είναι απαραίτητο διότι, όπως προείπα, σ' αυτές τις ηλικίες τα παιδιά απορροφούν σα σφουγγάρια τις πληροφορίες που τους μεταδίδεις και όταν δεν προσφέρονται με διδακτικό τρόπο αλλά ως παιχνίδι, κερδίζουν σίγουρα τα σωστά ερεθίσματα.

Ο.Τ: Αλίμονο αν δεν έρθουν. Τα παιδιά είναι αυτό που λέει ο λαός σφουγγάρια, αν δε μεταλαμπαδεύσεις σε αυτή την τρυφερή ηλικία αυτά τα αγαθά στην ψυχή και στο μυαλό του παιδιού πότε θα το κάνεις; Το θέατρο και το βιβλίο θεωρώ ότι είναι ο πιο ουσιαστικός και σίγουρος τρόπος για να το πετύχεις αυτό. Ας μην ξεχνάμε ότι το θέατρο από την αρχή του μέχρι και σήμερα αυτό το ρόλο έχει, να κάνει το κοινό να δει τις αληθινές αξίες της ζωής.

Τα σημερινά παιδιά εξοικειώνονται από πολύ μικρά με την τεχνολογία και την εικόνα, έχουν από παντού ποικίλα ερεθίσματα. Νομίζετε ότι είναι δύσκολο να τραβήξει μια θεατρική παράσταση την προσοχή τους και να τα εντυπωσιάσει;

Μ.Κ: Όχι. Θεωρώ πως η εικόνα και γενικότερα η τεχνολογία λειτουργούν υπνωτιστικά στο νευρικό μας σύστημα. Το θέατρο δεν θα χάσει ποτέ τη μαγεία του και την ιδιότητα του να μας αναβαθμίζει συνειδητά και υποσυνείδητα, γι'αυτό και πολλοί άνθρωποι το θεωρούν λειτούργημα.
Ο.Τ: Καθόλου δύσκολο, αν πάρω για παράδειγμα τη φετινή περιοδεία. Όταν είσαι ειλικρινής με αυτό που δίνεις, το παιδί απαντάει στο κάλεσμά σου αμέσως. Σημαντικός παράγοντας στη δική μας παράσταση θεωρώ πως ήταν και το γεγονός ότι ήταν καθαρά διαδραστική: ηθοποιοί και θεατές ήμασταν μια μεγάλη παρέα και μαζί ξεδιπλώναμε την ιστορία, λύναμε τα αινίγματα, μοιραζόμασταν τις σκέψεις, τις απορίες, τα όνειρά και τα θέλω μας. Το παιδί πλέον, πρέπει να το πάρουμε απόφαση, είναι ανάγκη να παίρνει θέση, να μη φιμώνεται αλλά να του δίνεται η ευκαιρία να εκφραστεί και να το ακούμε. Γιατί πολλές φορές μαθαίνεις και ακούς από αυτό πράγματα που είτε δεν τα ήξερες είτε τα είχες αφήσει πίσω σου.

Η παράσταση σας είναι έντονα διαδραστική και τα παιδιά συμμετέχουν ενεργά σ'όλη τη διάρκεια. Θεωρείτε πως αυτό είναι ένα απαραίτητο στοιχείο για να τραβήξετε το ενδιαφέρον τους;

Μ.Κ: Θεωρώ πως συντελεί θετικά με την έννοια ότι τα παιδιά συμμετέχουν όχι μόνο ως απλοί θεατές, αλλά παράλληλα τους δίνεται η ευχαρίστηση να παίρνουν μέρος στην παράσταση και να αναλαμβάνουν "ευθύνη" για την εξέλιξη της.

Η σκηνοθεσία της παράστασης συνδυάζει με έναν πρωτότυπο τρόπο το θέατρο με τον κινηματογράφο. Θέλετε να μου μιλήσετε λίγο γι'αυτό;

Μ.Κ: Ουσιαστικά δίνεται η αίσθηση του τρισδιάστατου στους θεατές, το οποίο βρίσκω πολύ νόστιμο. Ταυτόχρονα διευκολύνει στο να διαδραματιστούν καλύτερα οι σκηνές σε πολλούς διαφορετικούς χώρους, ξεκουράζει και το θεατή οπτικά αλλά κι εμάς που βρίσκουμε λίγα δευτερόλεπτα για ανάσα και αλλαγές κουστουμιών.

Ο.Τ: Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ ενδιαφέρον το πάντρεμα του θεάτρου με άλλες μορφές τέχνης. Στη συγκεκριμένη παράσταση αυτό βοήθησε πολύ τόσο στην εξέλιξη του έργου, όσο και σε πιο πρακτικά θέματα, ένα από αυτά ήταν το πέρασμα από τη μία σκηνή στην άλλη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι θεατές το καταευχαριστήθηκαν και ήταν σε μια συνεχή εγρήγορση, μιας και η δράση δε σταμάταγε ποτέ στη σκηνή.

Από τη μέχρι τώρα εμπειρία σας στην περιοδεία τι έχετε αποκομίσει; Το κοινό στις άλλες πόλεις είναι διαφορετικό από το κοινό της Αθήνας;

Μ.Κ: Η περιοδεία είναι μια πολύ απαιτητική και συνάμα ενδιαφέρουσα εμπειρία. Είναι απαραίτητο να μπορείς να υποχωρείς, να αντιλαμβάνεσαι τα λάθη σου ακαριαία και να τα διορθώνεις, να είσαι ομαδικός, μεθοδικός, να είσαι σε ετοιμότητα για οποιαδήποτε αναποδιά που μπορεί να προκύψει, να είσαι ταπεινός, να μπορείς να εσωτερικεύεις τις γκρίζες σου αποχρώσεις για το καλό του συνόλου, να έχεις υπομονή, επιμονή, να είσαι λίγο διπλωμάτης όταν πρέπει και να έχεις μάθει να διοχετεύεις σωστά την ενέργεια σου. Εκτιμάς πολύ απλά πράγματα όπως ο ύπνος ή το καλό φαΐ και πολλαπλασιάζονται οι εικόνες που έχεις για τον κόσμο πάρα πολύ γρήγορα. Όσον αφορά στο κοινό στις άλλες πόλεις, σίγουρα διαφέρει και είναι πάντα ξεχωριστό σε κάθε μέρος και γι'αυτό δε θα μπορούσα να το γενικεύσω και να το συγκρίνω με της Αθήνας. Ωστόσο οφείλω να ομολογήσω ότι δε θα ξεχάσω ποτέ τον ενθουσιασμό και τη συμμετοχή των παιδιών της πανέμορφης Σητείας, τη βραδιά της Αυγουστιάτικης πανσελήνου.

Ο.Τ: Δεν είχα ξανακάνει ποτέ μια τόσο μεγάλη περιοδεία και με φόβιζε στην αρχή, ωστόσο ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Ήρθαμε σε επαφή με πολύ διαφορετικό κόσμο και αυτό με έκανε να καταλάβω ότι στους ανθρώπους που ζουν μακριά από την Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις λείπει το θέατρο και γι'αυτό διψάνε να δουν παραστάσεις. Ήταν το καλύτερο και ουσιαστικότερο κοινό.

Από ποια ηλικία μπορεί ένα παιδί να παρακολουθήσει την παράσταση και να πάρει όλα αυτά που έχει να του δώσει;
Μ.Κ: Είναι μια παράσταση που μπορεί να την παρακολουθήσουν παιδιά από τεσσάρων χρονών (αν και μας έχουν τιμήσει με την παρουσία τους και μικρότεροι) μέχρι και αρκετά μεγαλύτερης ηλικίας άτομα που θέλουν να ανακτήσουν τον αυθορμητισμό και την αφέλεια της παιδικής τους ηλικίας.

Ο.Τ: H αλήθεια είναι ότι παιδιά ηλικίας κάτω από τεσσάρων χρονών δε θα καταλάβουν όλα τα μηνύματα που τους δίνει η παράσταση. Όμως το καλό είναι ότι έχει μέσα της στοιχεία που μπορούν να γίνουν αντιληπτά σε αυτά, καθώς δίνονται είτε με αλληγορικό τρόπο ενσωματώνοντας στην παράσταση δύο παραμύθια, είτε ακόμα και μέσα από την άμεση επαφή που έχουμε εμείς μαζί τους.

Ποια είναι τα θεατρικά σας σχέδια για το χειμώνα;

M.K: Μόλις έκλεισα έναν πολύ όμορφο ρόλο για μια μουσικοθεατρική παράσταση που θα ανέβει στο Badminton αλλά δε θα ήθελα να πω κάτι παραπάνω μέχρι να ξεκινήσουμε τις πρόβες.

O.T: Σε πρώτη φάση θα ξεκουραστώ μιας και τέσσερα χρόνια τώρα κάνω θέατρο χειμώνα-καλοκαίρι και θα δώσω την προσοχή μου στα γυρίσματα της σειράς. Θέατρο πια από Γενάρη που θα έχω γεμίσει μπαταρίες.

Οι τελευταίοι σταθμοί της περιοδείας είναι:

4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ - ΤΡΙΚΑΛΑ ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ (ΦΡΟΥΡΙΟ) - 21. 00
11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ - ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ "ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ"- 21.00
15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ - ΓΕΡΑΚΑΣ - 21.00

Οι συντελεστές της παράστασης:
Κείμενο – στίχοι: ΝΑΝΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Σκηνοθεσία: ΠΕΛΑΓΙΑ ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ
Σκηνοθεσία κινηματογραφικών σκηνών: ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΠΑΤΑΣ
Μουσική: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΩΤΟΥΛΑΣ
Σκηνικά-κοστούμια: ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΚΑΡΔΑΡΑ
Χορογραφίες: ΑΡΕΤΗ ΜΩΚΑΛΗ
Φωτισμοί: ΜΕΛΙΝΑ ΜΑΣΧΑ
ΠΑΙΖΟΥΝ:
Θοδωρής Αντωνιάδης, Μυριέλλα Κουρεντή, Πέτρος Μπουσουλόπουλος, Ορέστης Τρίκας
Φιλική συμμετοχή στο ρόλο του Παππού ο Κώστας Καζάκος
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ :
Γενική είσοδος : 10 ευρώ
Πολύτεκνοι: Στις πολύτεκνες οικογένειες το ένα παιδί δωρεάν
Άνεργοι: Ο άνεργος γονέας με την επίδειξη της κάρτας δικαιούται είσοδο με 5€
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ : 90 λεπτά
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ: Όχι