Δεν θέλω να ακούσω άλλο «να είσαι ευγνώμων για τον χρόνο που έχεις στο σπίτι»

Όλο αυτό τον καιρό , ακούμε από τα social media, από φίλους, από την τηλεόραση πόσο σπουδαίο δώρο είναι το γεγονός ότι μένουμε σπίτι και περνάμε χρόνο με τα παιδιά και την οικογένεια και φυσικά ότι πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για αυτό . Είναι ευκαιρία τώρα να αξιολογήσουμε την ζωή μας, να καταλάβουμε τι είναι πιο σημαντικό για εμάς.

Εάν εσείς είστε ευγνώμονες τέλεια, τι γίνεται όμως με αυτές τις γυναίκες που βαρέθηκαν να είναι; Γιατί δεν είναι.

Μην παρεξηγηθούμε κορίτσια. Φυσικά είναι ευγνώμονες για τα παιδιά και την οικογένεια, και ότι είναι όλοι καλά , και μαζί αλλά …

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ευγνώμονες που τόσα χρόνια έκαναν τα πάντα για να καταλαβαίνουν και να είναι ψύχραιμες με τα παιδιά, και τώρα το «χάνουν» με το παραμικρό . Που δίνουν στα παιδιά γλυκά αντί τα καρότα και τα υγιεινά σνακ που τα είχαν με τόσο κόπο βάλει στην διατροφή τους.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ευγνώμονες που μαλώνουν με τον σύζυγο μπροστά στα παιδιά ενώ αυτά χοροπηδάν επάνω στον καναπέ τσιρίζοντας, και δεν υπάρχει εναλλακτική να φύγουν για λίγο από το σπίτι μέχρι να περάσει η μπόρα.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ευγνώμονες όταν ξυπνάνε το πρωί για να δουλέψουν μέσα στο σπίτι, και συγχρόνως πρέπει και ο σύζυγος να κάνει το ίδιο, και επειδή αυτός έχει τηλεδιάσκεψη , να φροντίζουν να μην κάνουν φασαρία τα παιδιά μέσα στο μικρό σπίτι τους.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ευγνώμονες γιατί τα παιδιά έχουν τηλεδιάσκεψη με το σχολείο, και δεν έχουνε και πολλά λάπτοπ στο σπίτι, και πρέπει να μαζεύουνε βιβλία , τετράδια, είδη ζωγραφικής κλπ. να συγχρονίζουν το χάος.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ευγνώμονες που η τηλεόραση παίζει συνεχώς παιδικά στο τέρμα και πρέπει και να δουλέψουν και να είναι συγκεντρωμένες και να μαγειρέψουν και να είναι και χαρούμενες…

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ευγνώμονες που μέσα σε αυτό το απέραντο χάος έχουν και το άγχος της επόμενης μέρας, θα συνεχίσουν να έχουν δουλειά αυτή και ο σύζυγος; Πώς θα είναι τα πράγματα;

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ευγνώμονες γιατί βγάζουν τα παιδιά έξω για παιγνίδι και βόλτα με περιορισμούς και πρέπει να εξηγούν τα ανεξήγητα στα παιδιά που κλαίνε και δεν θέλουν να γυρίσουν πίσω στο σπίτι, γιατί θέλουν να παίξουν με το γειτονάκι τους.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ευγνώμονες γιατί τους λένε να δώσουν σημασία και προσοχή σε αυτά που πραγματικά μετράνε, αλλά από το άγχος η προσοχή τους βρίσκεται σε απόλυτη διάσπαση.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ευγνώμονες γιατί στο τέλος της μέρας αυτό που μένει είναι ένας νεροχύτης γεμάτος από άπλυτα πιάτα, ένα πλυντήριο που θέλει άπλωμα, ένα μυαλό που θέλει άδειασμα και ένα κορμί που θέλει ξεκούραση.

ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ για την οικογένεια, για τα παιδιά, το σπίτι, την δουλειά, γιατί τα επέλεξαν, τα αγάπησαν, τα φροντίζουν και θα τα φροντίζουν, όμως αυτή την κατάσταση δεν την ζήτησαν, δεν την επέλεξαν, και σίγουρα δεν θέλουν να φροντίσουν να συνεχιστεί και μπορεί κάποιοι να το βλέπουν σαν ευκαιρία για να μάθουν κάτι, να βγουν πιο δυνατοί, αλλά κάποιοι όμως θα βγουν και πιο αδύναμοι.

RESPECT!

Katerina Efstratiadou Dip.LC.
Personal Life Coach
Thessaloniki- Greece
http://www.katerinaefstratiadou.gr/el/
http://www.coachforenergy.blogspot.gr/