Πόσο κακιά μαμά ήσουν σήμερα

Όταν ακούς την ατάκα «είσαι κακιά μαμά» και σου πέφτει βαριά η στεναχώρια

Αν τη στιγμή αυτή, που διαβάζεις τις γραμμές αυτές, είσαι στη φάση που το μωρό σου λέει σπαστά Μα- Μα και ανυπομονείς να ξεκινήσεις να μιλάς μαζί του, μία συμβουλή θα σου δώσω και διάβασέ την προσεκτικά: ΜΗΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ!

Γιατί θα έρθει μια συννεφιασμένη Πέμπτη όπως η προχτεσινή δική μου που θα σου πέσει βαρύ το «Είσαι κακιά μαμά» και δεν θα ξέρεις πώς να το χωνέψεις.

Κι όλα αυτά, την στιγμή που εσύ παλεύεις να ετοιμάσεις πάρτι γενεθλίων Halloween μόνο για λίγους για να γιορτάσεις τα γενέθλια της θυγατέρας που θα σου πει με στόμφο «Δεν σε αγαπώ» και ω! πόσο κεραυνός η κουβεντούλα αυτή θα γίνει σε μια στιγμή και θα σε κόψει στα δύο.

Παλεύω δε, να καταλάβω, πώς το μωράκι εκείνο που βιαζόταν να βγει λίγο μετά το baby shower προς τιμήν του (αυτό στο επόμενο Post για τα έξι χρόνια από τότε που έγινα μαμά) και ήξερε μόνο να κλαίει πετάει τέτοιες κεραμίδες στη δόλια μάνα με περίσσια άνεση και ευκολία.

Ας το παραδεχτούμε επίσης πως την κακή μέρα με τα παιδιά την βλέπεις από το πρωί. Η κάλτσα θα είναι στραβή, τα παπούτσια δεν θα είναι του γούστου τους κι ας τα διάλεξαν μονάχες, η μπλούζα δεν είναι η πριγκίπισσα Έλσα αλλά η Άννα, το τσουλούφι θα πετάει, τα δόντια δεν θα θέλουν να τα βουρτσίσουν, πολλά «δεν» μαζεμένα και η πόρτα του σχολείου να κοντεύει να κλείσει ενώ εσύ φτάνεις ως άλλη ντίβα - έτοιμη για το γραφείο μετά #νοτ-, μαλλιοκούβαρα, με δύο παιδιά και δύο τσάντες στα χέρια στο παρά ένα για το Δημοτικό και στο παρά μισό στο νήπιο!

Η διαβολομέρα θα συνεχιστεί εννοείται και το απόγευμα και θα ολοκληρωθεί και το βράδυ που εσύ θα πεις απλά πως είναι η ώρα να κοιμηθούμε και το γλυκό σου παρεάκι όχι μόνο δεν θα θέλει να κάνει μπάνιο και να κοιμηθεί αλλά θα έχει ενέργεια για να κάνει μαραθώνιο γύρο από το κρεβάτι με συναγωνισμό στο ποια θα τερματίσει πρώτη.

Και κάπου εκεί, που εσύ θα αφρίσεις, θα αναστενάξεις, θα παραδεχτείς πως κουράστηκες, θα είσαι έτοιμη να βάλεις το δάκρυ κορόμηλο, τα βλαστάρια θα σου πετάξουν την κεραμίδα.

«Κακιά μαμά»!

To πώς θα αντιδράσεις βέβαια στην κεραμίδα, είναι άλλη ιστορία προς συζήτηση. Ξέρεις καλά πως τα παιδιά και τα δικά σου συγκεκριμένα δεν την εννοούν. Ξέρεις πως μέρα είναι θα περάσει. Κι αυτό που ξέρω εγώ και πετυχαίνει, είναι τη στιγμή εκείνη του «δεν σ’ αγαπάω μαμά» να κλείνω τα μάτια και να θυμάμαι μια άλλη στιγμή, εκείνη που ήθελα να αποκτήσω όσο τίποτα άλλο δύο κοριτσάκια με ξανθά κοτσιδάκια.

YΓ: Μαμά, αν ποτέ σε είπα κακιά, σχώρα με! Δεν ήξερα πόσο πολύ θα σε πικράνω!

ΥΓ2: Εφηβεία σε τρέμω! Δεν θέλω να σκεφτώ πόσα «δεν σε αγαπώ» με περιμένουν. Ας κάνουμε αγκαλιές τώρα που προλαβαίνουμε!

Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σου στο a.Patoulia@queen.dpg.gr και στο Instagram https://www.instagram.com/katiepatoulia/