Cheers στις μαμάδες φίλες μου της καραντίνας

Μήπως ήσουν κι εσύ από τις μαμάδες εκείνες που άφηναν τα παιδιά στο σχολείο βιαστικά και δεν είχαν την ευκαιρία να τα πάρουν ποτέ στο σχόλασμα γιατί η δουλειά τους δεν το επέτρεπε;

Μία από τα ίδια ήμουν κι εγώ! Προ covid19. Κι αν υπάρχει ένα και μόνο θετικό αυτής της πανδημίας, είναι η αλλαγή που μου συνέβη στο κομμάτι αυτό.

Tι συμβαίνει λοιπόν σε έναν χρόνο που δεν μπορείς να κάνεις το τυπικό σου πρόγραμμα, δουλεύεις μόνο από το σπίτι και δεν μπορείς να ξεπεράσεις τα όρια του δήμου που κατοικείς ειδικά στην Αθήνα.

Η απάντηση είναι απλή: κάνεις νέους φίλους!

Ας ξεκινήσουμε με την παραδοχή Νο1: Τις κόρες τις άφηνα γρήγορα το πρωί στο σχολείο για να φύγω για το γραφείο και στο σχόλασμα δεν ήμουν ποτέ εκεί. Κι όταν θα βρισκόμουν στις κούνιες, δεν θα γνώριζα άνθρωπο, κανέναν ή περίπου κανέναν.

Κι ύστερα ήρθε η καραντίνα και τα σχολεία έκλεισαν. Και η μόνη μας βόλτα ήταν η μετακίνηση 6 μέχρι την κοντινή πλατεία. Κι εκεί σμίξαμε με τις μαμάδες που μέχρι πριν ήξερα μόνο φατσικά ή από κανένα πάρτι γενεθλίων των παιδιών και δεν ήξερα ούτε το όνομά τους. Και κάπου εκεί στις αποστάσεις δύο μέτρων και στις μάσκες και στον φόβο του covid19, ανταλλάξαμε αγωνίες, φόβους και ελπίδες.

Ελπίδες για τα σχολεία που θα άνοιγαν, για το καλοκαίρι που θα ερχόταν, για την κανονικότητα που θα επέστρεφε. Παίξαμε μήλα με γάντια και αντισηπτικά στο χέρι, σιχτιρίσαμε τη webex χίλιες φορές, δώσαμε ραντεβού στις κούνιες στο άκουσμα πως ανοίγουν, πανηγυρίσαμε μαζί για τα σχολεία που άνοιξαν, ήπιαμε καφέ δίπλα στο σχολείο και κάναμε μέχρι και την πρώτη μας εκδρομή όλοι μαζί αλλά πάντα με προσοχή.

Και κατάλαβα πως κάποιες φορές, χρειαζόμαστε ένα μεγάλο τράνταγμα για να καταλάβουμε πως στη ζωή αυτή, δεν είναι είναι όλα μόνο δουλειά και σπίτι. Είναι ωραίο να έχεις συμμάχους στο πλευρό σου, μαμάδες της διπλανής πόρτας κυριολεκτικά που θα παραδεχτούμε με ειλικρίνεια πως είσαι κουρασμένη, μπουχτισμένη, πικραμένη, απλά διαλυμένη.

Cheers λοιπόν, στις νέες φίλες που ήρθαν για να μείνουν. Ξεκίνησαν ως καραντινάτες αλλά έχουμε πολλά να πούμε και στο μέλλον όλες μαζί.