Όταν μεγαλώσω θα ήθελα να μοιάσω στη μικρή μου αδερφή

Η φετινή χρονιά ήταν περίεργη, δύσκολη και πολύπλοκη. Και μιας και γιόρτασα πριν μερικές ημέρες τα γενέθλιά μου, σκέφτηκα πολύ σοβαρά σε ποιον θα ήθελα να μοιάσω τώρα που μεγαλώνω, δύο σκαλοπατάκια πριν τα 40 δηλαδή.

Τι μπορεί να σου διδάξει ένας σπόρος που μπήκε στη ζωή σου πέντε χρόνια μετά από έσένα; Πολλά, κάποιες φορές και τα πάντα.

Για την αδερφή μου, σου έχω ήδη μιλήσει στο πρώτο μου γράμμα, αλλά μετά τον πρώτο χρόνο και κάτι, δικό της ως μαμά, είπα να επαναλάβω όλα εκείνα που δεν φανταζόμουν πως θα σου έλεγα.

Πόσο πολύ θα ήθελα να της μοιάσω όταν μεγαλώσω. Με θυμάμαι ως νέα μαμά και σκέφτομαι πως αν οι ηλικίες μας ήταν αντίστροφες, θα μπορούσα πολλά από εκείνα που έκανα λάθος, να τα έχω δει πιο σωστά.
Γιατί στους μήνες αυτούς που μεγαλώνει το μελισσάκι της, η αδερφή μου αποδείχτηκε η μαμά που δεν μπορούσα να φανταστώ.

Ξεπέρασε την κούρασή της: Με θυμάμαι να έχω μόλις αποκτήσει τη μεγάλη μου κόρη και να υπονοβατώ, να είμαι κουρασμένη, ταλαιπωρημένη και να γκρινιάζει. Κι όμως εκείνη, ακόμα και στα μεγάλα της ξενύχτια, γκρίνια δεν έκανε.

Είναι υπομονετική: Όση υπομονή δεν είχα εγώ στους πρώτους μήνες μου ως μαμά, βλέπω να έχει εκείνη. Με πρόγραμμα και bullets, μπορούσε να χειριστεί την κούρασή της και να πετύχει την ανατροφή του παιδιού της με μεγαλύτερη αντοχή.

Μπορεί να δει το καλό σε όλα τα στραβά: Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να είσαι νέα μαμά και να σου έρχονται οι αναποδιές συγκεντρωμένες. Εγώ σήκωνα τα χέρια ψηλά, η αδερφή μου ξέρει να βλέπει το μάθημα και το καλό σε όλο αυτό.

Ζητάει βοήθεια: Όταν βλέπει πως δυσκολεύεται, ζητάει βοήθεια. Αν έχεις περάσει κι εσύ τον πρώτο χρόνο ως νέα μαμά, προσπαθώντας να κάνεις τα πάντα μόνη σου, ξέρεις καλά πως το σχήμα αυτό δεν θα σε βοηθήσει. Η αδερφή μου ξέρει να ζητάει από την πρώτη μέρα βοήθεια και να ξεπερνάει εκείνες τις μαμαδίσιες τύψεις.

Φούλα μου, συνέχισε να με ξαφνιάζεις όπως μόνο εσύ ξέρεις.