Η μεγάλη αδερφή που ονειρεύομαι να γίνει η κόρη μου

Υπήρξα κι εγώ μεγάλη αδερφή και αυτό που έδωσε τη δυνατότητα, να σκεφτώ, να φανταστώ, να προσπαθήσω για να γίνει και η μεγάλη μου κόρη, η καλύτερη μεγάλη αδερφή στον κόσμο!

Ήμουν πέντε χρονών και δύο μέρες πριν την Πρωτοχρονιά ο Άγιος Βασίλης μου έφερε τη Χριστίνα, τη μικρή μου αδερφή.

Κι έτσι έγινα μεγάλη αδερφή. Για το πόσο καλή μεγάλη αδερφή ήμουν και είμαι δεν μπορώ να στο απαντήσω εγώ, θα πρέπει να ρωτήσουμε τη μικρή αδερφή να μας το πει ή να μας το γράψει καλύτερα.

Μπορώ με σιγουριά να σου πω πως τον ρόλο της μεγάλης αδερφής τον λάτρεψα και κάποιες φορές τον ένιωσα βαρύ στους ώμους μου. Και υπήρξα μεγάλη αδερφή με τα δύσκολα, με τα εύκολα, με τα λάθη και με τα στραβά μου.

Όταν μεγαλώσω, θέλω να μοιάσω στη μικρή μου αδερφή

Κι αν υπάρχουν πράγματα που θα ήθελα να δω και στη μεγάλη μου κόρη όσο μεγαλώνει κι όσο είναι ακόμα πιο πολύ σοβαρή στον ρόλο της μεγάλης αδερφής για τη μικρότερη, κάπως έτσι θα ήθελα να την δω.

Θέλω να είναι προστατευτική:

Να μπαίνει μπροστά όταν αδικούν το σποράκι μας, να σκουπίζει τα δάκρυά της όταν εγώ δεν είμαι δίπλα τους, να χαίρεται με τις νίκες της, να γιορτάζει διπλά της χαρές της.

Θέλω να μην ζηλεύει:

Να μην νιώθει πως αδικείται αλλά να κάνει επαναστάσεις για να τις χαίρεται και η μικρή. Να σηκώνει βουνά για τη μικρή της αδερφή και να τα μοιράζεται όλα μαζί της, κοκαλάκια, παιχνίδια, ρούχα, μυστικά, προβληματισμούς και όνειρα.

Θέλω να την αγαπάει:

Όχι γιατί πρέπει, γιατί είναι μεγαλύτερη, γιατί τρέχει το ίδιο αίμα στις φλέβες τους αλλά γιατί είναι οι καλύτερες φίλες. Να λέει η μικρή «Δεν μπορώ» και να τρέχει η μεγάλη να την κάνει αγκαλιά. Να μένουν μακριά αλλά είναι κοντά, να γελάνε με τα ίδια πράγματα, να μοιράζονται τις στεναχώριες.

Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σου στο a.Patoulia@queen.dpg.gr και στο Instagram https://www.instagram.com/katiepatoulia/