Σε έναν κόσμο γεμάτο Μαρίνες, τα παιδιά μας ας γίνουν Μαργαρίτες

Τι θες να γίνουν οι κόρες σου όταν μεγαλώσουν; Μία είναι απάντηση που δίνω στην ερώτηση αυτή! Καλά παιδιά!

Το MasterChef λοιπόν, υπήρξε για μένα φέτος μια τρανή απόδειξη πως ακόμα και στην τηλεόραση, ακόμα και σε ένα show prime time, με ίντριγκες, με τηλεθεάσεις, με τοξικά άτομα, με μηχανουργίες και δολοπλοκίες, μπορεί να κερδίσει ένα κορίτσι αθώο, ταλαντούχο, με γνήσιο χαμόγελο, ένα Μαργαριτάρι σωστό, σαν το όνομά του.

Και μην φανταστείς πως δεν την αδίκησαν. Στους έξι μήνες που κράτησε το MasterChef και εμπόδια είχε και σε κλίκες δεν μπήκε και την αδίκησαν και την υποτίμησαν για τη δύναμή της και λίγο έλειψε να μείνει εκτός παιχνιδιού μετά την πρώτη της αποχώρηση.

Κι όμως η Μαργαρίτα υπήρξε το παιδί που θα θέλαμε όλοι να έχουμε.

Η κουμπάρα λέει πάντα πως ακόμα και ανάμεσα στα περιττώματα, όσο κι αν κρύβεται, το διαμάντι πάντα λάμπει. Το ίδιο φαίνεται πως ισχύει και με τα μαργαριτάρια και καθόλου τυχαία, η Μαργαρίτα έγινε το Μαργαριτάρι όλης της Ελλάδας.

Με πιάτα που έστηνε σαν MasterChef, γεμάτα χρώματα και λουλούδια, να θες να τα δοκιμάσεις πάντα. Με χαρακτήρα που δεν υποτίμησε, δεν υποβάθμισε ποτέ συμπαίκτη της.

Το να αποχωρείς και να κλαίνε και οι πέτρες σε ένα στούντιο, να δακρύζουν και οι αντίπαλοί σου, ούτε τυχαίο, ούτε εύκολο είναι.

Το να ξαναμπαίνεις σε ένα παιχνίδι και να πανηγυρίζει μαζί σου όλη η Ελλάδα, πάλι δεν είναι τυχαίο. Το να σε αδικούν και να θυμώνεις αλλά να το ξεπερνάς και να κάνεις τον θυμό σου πείσμα, πάλι δεν είναι εύκολο.

Η Μαργαρίτα έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα ήθελα να έχουν οι κόρες μου όταν μεγαλώσουν. Ταπεινότητα, ταλέντο, φυσική λάμψη και αγάπη που ακτινοβολεί και χιούμορ, πηγαίο και απαίδευτο. Όταν μπορείς να βρίσκεσαι σε επτάστερο ξενοδοχείο της Χαλκιδικής και να σκέφτεσαι τι ωραία που θα ήταν να τρως παΐδάκια, ε, είσαι ο άνθρωπός μου.

Κι όχι μόνο. Η Μαργαρίτα, ένα παιδί που έχασε τον πατέρα του σε τροχαίο όταν ήταν τριών ετών, ποτέ δεν θέλησε να χρησιμοποιήσει την ιστορία αυτή για να συγκινήσει το κοινό. Έκανε την απώλεια δύναμη και δεν έβαλε την προσωπική της ιστορία πάνω από το ταλέντο της.

Κι αν το σκεφτείς λιγάκι, η λογική λέει πως θα έπρεπε να αγαπήσουμε τη Μαρίνα, μαμά με δύο παιδιά, τα οποία άφησε για να μπει στο ριάλιτι μαγειρικής. Και θα περίμενες η Μαρίνα να είναι πιο ανοιχτόκαρδη, πιο γλυκιά, πιο εύκολη να την αγαπήσεις και να ταυτιστείς μαζί της. Κι όμως, η Μαρίνα απέδειξε πως μπορείς να είσαι άνετα τοξική γλυκιά μανούλα.

Οπότε σε έναν κόσμο γεμάτο Μαρίνες, ας γίνουν τα παιδιά μας, Μαργαρίτες.

Για το πιο σημαντικό! Η Μαργαρίτα ξέρει να αγαπάει.

Το να είσαι σε ένα ριάλιτι μαγειρικής και να μην ξεχνάς τον Χρήστο σου, το να κερδίζεις ένα έπαθλο και να σκέφτεσαι πως ήρθαν τα χρήματα που ήθελες για να κάνεις τον γάμο που λαχταράς, το να σμίγεις με τον άνθρωπό σου μετά από μήνες και να ξεχνάς και κάμερες και συνεργεία για μια αγκαλιά του, είναι απόδειξη πως η αγάπη κερδίζει! Πάντα.