Η μέρα που κατάλαβα πως το μικρότερο παιδί μου δεν είναι πια μωρό
Έφτιαξα και τακτοποίησα τα χαρτιά για την εγγραφή της Σοφίας στο Δημοτικό. Έφτασα και στο γραφείο του Διευθυντή και ολοκλήρωσα την εγγραφή. Βγαίνοντας από το γραφείο κατάλαβα πως το μικρότερο παιδί μου πάει στο μεγάλο σχολείο και δεν είναι καθόλου μωρό πια.
Ξέρεις αυτό το συναίσθημα πώς είναι; Αυτά τα χρόνια που περνάνε χωρίς να τα καταλάβεις κι αυτό το μωρό που όχι μόνο δεν είναι πια μωρό αλλά σε λίγους μόνο θα ξεκινήσει να διαβάζει και να γράφει. Φαντάζομαι για κάθε μία από εμάς, η στιγμή που καταλαβαίνει πως το μικρότερο παιδί της μεγάλωσε διαφέρει αλλά αυτό το Α Δημοτικού ήταν για μένα το σημείο μηδέν!
Το βράδυ εκείνο κοιτούσα το μεγάλο πια μωρό με ενθουσιασμό να κοιμάται. Είχε φροντίσει να αφήσει το κρεβάτι του μαζί με την κουβερτούλα του και να έρθει για αγκαλιά στο δικό μου κρεβάτι. Δεν ξέρω αν ήταν τόσο μεγάλη σύμπτωση η ημέρα που η Σοφία επέλεξε να έρθει στην αγκαλιά μου και να αποκοιμηθούμε μαζί, ξέρω με σιγουριά όμως πως στο μικρότερο παιδί μου έβλεπα τη στιγμή εκείνη το μωράκι που με κοίταξε με τα μεγάλα του μάτια ένα χειμωνιάτικο πρωινό του Νοέμβρη πριν 5,5 χρόνια.
Ξέρω επίσης πως κάθε φορά που κάποιος φίλος της γίνεται έξι, η ίδια διαμαρτύρεται που είναι η μικρότερη και απορεί γιατί όλοι είναι μεγαλύτεροι από εκείνοι.
Και μιας και το βράδυ αυτό ύπνος δεν με έπαιρνε ξανά κι αφού είδα όλες εκείνες τις παλιές φωτογραφίες με τη Σοφία ως γλυκό μωρό κι εμένα κατάκοπη από την αυπνία να την έχω αγκαλιά, έπεσα στο σωστό βίντεο, από εκείνα που σε κάνουν να πιστεύεις πως η Google διαβάζει τη σκέψη σου.
Ένα βίντεο αφιερωμένο στο δεύτερο παιδί μιας μαμάς, στο οποίο η ίδια λέει όλα εκείνα που θα ήθελα να πω κι εγώ.
«Ήρθες δεύτερη αλλά όχι στην καρδιά μου, δεύτερη μόνο χρονικά. Κι όλα ήταν διαφορετικά με σένα, ούτε εντυπωσιακό baby shower, ούτε να μετράω σε 10 apps πόσο έχεις μεγαλώσει και με ποιο φρούτο μοιάζεις. Το μυαλό μου ήταν γεμάτο, το σώμα μου πιο κουρασμένο από ποτέ. Οι ανησυχίες που είχαν όταν έγινα μαμά για πρώτη φορά και άρχισα να ανησυχώ για το πώς θα είμαι καλή μαμά για σένα. Ανησυχούσα για το πώς θα μοιράσω στη μέση την καρδιά μου, την αγάπη μου, τον χρόνο, την ενέργειά μου. Και πριν το καταλάβω ήσουν εδώ και η καρδιά μου ήταν γεμάτη και ο φόβος έφυγε. Και πόσα μαθήματα πήρα με σένα. Να κάνω χίλια πράγματα χωρίς να καταρρέω, να είμαι δυνατή, να έχω την αυτοπεποίθηση που είχα την πρώτη φορά. Αλλά πάνω από όλα μου έδειξες πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η καρδιά μου και πως η αγάπη είναι η μόνη απάντηση στον φόβο. Και είναι αλήθεια πως δεν με έκανες μαμά αλλά με έκανες καλύτερη μαμά».
Και είναι αλήθεια Σοφάκι πως δεν με έκανες μαμά αλλά με έκανες καλύτερη μαμά. Είσαι έτοιμη για το Δημοτικό;
Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σου στο a.Patoulia@queen.dpg.gr και στο Instagram https://www.instagram.com/katiepatoulia/
Διαβάστε επίσης
