Οι μεγαλύτερες τσούχτρες είναι έξω από τα σχολεία - όχι στη θάλασσα

Αν σκεφτείς να μπλεχτείς ως γονιός με συλλόγους γονέων, ομαδικές δράσεις και το συμφέρον των παιδιών σου, να προσέξεις καλά έξω από το σχολείο, γιατί παραμονεύουν τσούχτρες πιο τοξικές κι από την μοβ!

Την εποχή αυτή που τελειώνουν τα σχολεία, πέρα από τις γιορτές – που επιτέλους φέτος κάνουμε, στο μέτρο του δυνατού- τα ποιήματα στα οποία κάνουμε εξάσκηση, τα δώρα που ετοιμάζουμε για τις δασκάλες, κάνουμε και μια αποτίμηση του «Τι ζήσαμε και φέτος; Τι ζούμε; Και τι θα ζήσουμε ακόμα Θεέ μου».

Έχοντας ήδη ξεκινήσει να κολυμπάμε ως γονείς στα βαθιά και αφήνοντας πια την μικρή πισίνα του νηπιαγωγείου, το Δημοτικό είναι πια η μεγάλη πισίνα της οικογένειας. Τα παιδιά κολυμπάνε κι εμείς απέξω είμαστε έτοιμοι να χειροκροτήσουμε και να επέμβουμε αν χρειαστεί.

Κι αν νομίζεις πως στις πισίνες δεν υπάρχουν τσούχτρες, κάνεις λάθος.

Το σκεφτόμουν φέτος, που αυτές οι μοβ τοξικές τσούχτρες έκαναν την εμφάνισή τους πιο μαζικά από ποτέ στις θάλασσές μας, πως τέτοιες τσούχτρες δεν θα βρεις μόνο στη θάλασσα, θα βρεις και έξω από το σχολείο.

Αν είσαι νέος γονιός και κάνεις το λάθος να βρεθείς σε συγκέντρωση γονέων και κηδεμόνων, προετοιμάσου, γιατί θα ακούσεις και για καρχαρίες και για τσούχτρες και δράκους! Πώς να αντιδράσεις σε γονιό που δίνει το ελεύθερο σε δάσκαλο- χωρίς να το ζητήσει- να δώσει και καμία στο παιδί αν δεν κάθεται καλά. Πώς να απαντήσεις σε γονιό που σου λέει πως είναι φυσιολογικό ένα παιδί να φοβάται να φτάσει μέχρι το γραφείο του διευθυντή, γιατί κι εμείς φοβόμασταν και φάγαμε και μια ξυλιά και μια χαρά μεγαλώσαμε (όχι φίλε μου, μια χαρά δεν είσαι).

Πώς να μιλήσεις όταν βλέπεις live μπροστά σου, την ώρα εισόδου των παιδιών στο σχολείο, πυξ – λαξ γονιού και μαθητή με τον δάσκαλο να μην κρατά ούτε τα νεύρα, ούτε και την οργή του μπροστά στους μαθητές που τον βλέπουν να βρίζει, να προπηλακίζει, όποια κι αν ήταν η κατηγορία που του απευθύνθηκε.

Τι να πεις για γονείς που κάνουν μπούλινγκ ακόμα και σε άλλους γονείς, επειδή έκαναν το απόλυτο έγκλημα, να εκφέρουν άποψη αντίθετη με τη δική τους. Κι απορείς μετά πώς βρε παιδί μου ανθίζει το μπούλινγκ μέσα στα σχολεία, όταν έχουμε γονείς που στέλνουν απειλητικά μηνύματα σε άλλους γονείς – όποιος κι αν έχει δίκιο ή άδικο.

Σε μια χρονιά με ανοιχτά σχολεία και ούτε μία ημέρα τηλε- εκπαίδευσης, είναι να κλαις με δάκρυα στα μάτια σαν να σε τσίμπησε η μοβ τσούχτρα, για όλους εμάς που αντί να βάλουμε μπροστά το συμφέρον των παιδιών μας, τρωγόμαστε σαν σκυλόψαρα στα ανοιχτά.

Οι επιλογές που έχεις πια σαν γονιός, είναι λίγες.

Α. Ή θα το παίξεις απαθής, πηγαίνοντας και φέρνοντας απλά τα παιδιά στο σχολείο, κάνοντας πως δεν σε νοιάζει ο ελέφαντας στην πλατεία.

Β. Ή θα είσαι ενεργός γονιός, θα λες την αλήθεια για το στμφέρον των παιδιών σου κι ας γίνεσαι κακό σπυρί για κάποιους που θα σε πουν και αντιδραστική και παράξενη στα πηγαδάκια τους. Και τι σε νοιάζει εσένα για τα πηγαδάκια, τι να φοβηθείς που ξέρεις να κολυμπάς σε ανοιχτές θάλασσες. Έχεις μαζί σου λίγη σόδα, μην τύχει και σε τσιμπήσει καμία μοβ τσούχτρα έξω από το σχολείο.

Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σου στο a.Patoulia@queen.dpg.gr και στο Instagram https://www.instagram.com/katiepatoulia/