Τότε που τα πάρτι γενεθλίων δεν είχαν πινιάτα αλλά χάρτινες ομπρελίτσες και κυκνάκια στην τούρτα
«Μαμά τι θα έλεγες στα γενέθλιά μου να έχουμε ένα μεγάλο σιντριβάνι σοκολάτας», είπε η μικρή μου κόρη σε ανύποπτη στιγμή. Κάνοντας το φλας μπακ στα έκτα μου γενέθλια και ψάχνοντας φωτογραφίες, με βρήκα να ποζάρω με συνολάκι φόρμας πάνω- κάτω, μαλλιά πιασμένα αλογοοουρά και στέκα (ναι ναι) και τούρτα με εκείνες τις ροζέτες σαντιγί που ούτε να τις δοκιμάσω δεν ήθελα.
Ξέρω τι μας έχει καταστρέψει πάντως. Είναι εκείνο το ρημάδι το Instagram και το άλλο, το Pinterest. Θυμάμαι με ευκολία τα πρώτα γενέθλια της μεγάλης μου κόρης που πλησίαζαν και έψαχνα διακαώς τούρτα με τρεις ορόφους και ζαχαρόπαστα και πολλές πολλές ζαχαροπαστένιες πεταλούδες.
Το πώς κατέληξα να δαπανήσω 150 ευρώ σε πέντε κομμάτια παντεσπάνι με μους σοκολάτα, παραμένει άλυτο μυστήριο, οκτώ χρόνια αργότερα.
Στην εξίσωση βάλε και τα πάρτι γενεθλίων φίλων και συμμαθητών που έχουμε μπει όλες σε μια κούρσα για το καλύτερο πάρτι γενεθλίων που σε λίγο θα ξεπεράσουμε την Kylie Jenner σε σκηνοθεσία παιδικού πάρτι. Kαι στα γράφω εγώ, που ψάχνω escape room στην παρούσα φάση για τα τρομακτικά γενέθλια της θυγατέρας.
Και απορώ, αλήθεια απορώ με μένα, που δεν βρήκα εξωφρενικό και συνάμα ανόητο το να ξοδέψω περισσότερα από πενήντα ευρώ σε μια άδεια από περιεχόμενο πινιάτα με κολλημένη τη φάτσα του Σίμπα σε κακή εκτύπωση, ξέρεις, εκείνο το κομμάτι σκληρό χαρτί που γεμίζεις με γλυκά και καραμέλες και τα παιδιά διαλύουν μέσα σε πέντε λεπτά- αυτός είναι άλλωστε ο σκοπός δημιουργίας του.
Τα καλύτερα πάρτι γενεθλίων που κάναμε ποτέ, ήταν πάντως αυτά με το σπιτικό κέικ της μαμάς μου, που γυρνούσε με δύο λεωφορεία από τη δουλειά και χτυπούσαμε μαζί αυγά, αλεύρι και το σπίτι γέμιζε τρούφα σοκολάτα.
Κι αν είχαμε τσακίρ κέφι, βάζαμε εκείνα τα κυκνάκια από ζάχαρη και στα σαντουιτσάκια φροντίζαμε να έχει πάντα ξύλινα ομπρελάκια με χαρτί ιλουστρασιόν. Εγώ τα ομπρελάκια πάντως τα μάζευα ένα - ένα.
Κι όταν τελείωνε το πάρτι, στην αυλή με τα σημαιάκια, τρώγαμε από δέκα homemade κεφτεδάκια ο καθένας και δύο κομμάτια τούρτα, εκτός και αν η θεία είχε φτιάξει τρουφάκια ή γλυκό του ψυγείου.
Και η πιο μεγάλη χαρά μου ήταν να κόψω και να φάω εκείνο το κομμάτι τούρτας με την πιο πολλή σοκολάτα και να έχω όλους τους φίλους μου δίπλα μου, να φυσάμε μαζί τα κεράκια.
Κι αν το φλας της μηχανής λειτουργούσε και δεν καιγόταν και το φιλμ, κάναμε διπλή χαρά, που από το πάρτι εκείνο είχαμε και οπτικό υλικό για να το βλέπουμε στα διαλείμματα στο σχολείο και να γελάμε το 2022.
Λέω λοιπόν να αφήσω τις πινιάτες και τα κέικ ζαχαρόπαστας, έχουν πάει και τα αλεύρια στον Θεό και να φτιάξω μόνη μου τούρτα μωσαϊκό με τα κορίτσια. Εκείνες θα σπάνε τα μπισκότα, εγώ θα λιώνω το βούτυρο, το κουμ κουάτ θα μοσχομυρίζει, θα έχει στείλει και η γιαγιά το τριμμένο καρυδάκι και να δεις που θα βγει το «σαλαμάκι» - τούρτα σκέτη μούρλια και τα παιδιά θα θέλουν κι άλλο, όχι όπως αυτή τη ζαχαρόπαστα που πάντα στην άκρη τη βάζουν.
Τα πιο ωραία γενέθλια της μαμάς
Και από τα τέσσερα κεράκια ως στα 40 της μαμάς, μικρή είναι η διαδρομή και τα πιο ωραία γενέθλια θα είναι πάντα εκείνα που θα περνάω αγκαλιά με τα παιδιά μου. Να φυσάμε τα κεράκια μαζί και να μου λένε ότι δεν μπορούν να μετρήσουν τα κεράκια, τόσα πολλά που είναι.
Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σου στο a.Patoulia@queen.dpg.gr και στο Instagram https://www.instagram.com/katiepatoulia/