5 πιθανές διαπιστώσεις που θα κάνεις στη Γιορτή της Μητέρας
Ανανεώθηκε:
Το ότι σου θυμίζεις την μαμά σου είναι μόνο η αρχή
Από χθες, από τη στιγμή που έπεσες στο κρεβάτι η σημερινή γιορτή γυρνούσε στο μυαλό σου. Λίγα, πολλά ή περισσότερα χρόνια αϋπνίας, για διαφορετικό λόγο κάθε φορά και με βάση την ηλικία του παιδιού σου, έχουν φορτωθεί στην πλάτη αλλά πραγματικά δεν είναι αυτό που σε απασχολεί. Άλλες είναι οι διαπιστώσεις που πιθανότατα θα κάνεις την ημέρα αυτή.
1. Οκ ας το παραδεχτούμε: Σου θυμίζεις την μαμά σου ως μαμά...
Γεγονός που χρόνο με το χρόνο αντί να μειώνεται σε ένταση, χειροτερεύει σε βαθμό που αναρωτιέσαι – ακόμα και φωναχτά κάποιες φορές- πώς σου συνέβη εσένα αυτό, εσένα που θα τα έκανες όλα αλλιώς. Έλεγες πως δεν θα φρικάρεις κάθε φορά που το παιδί θα πέφτει στην παιδική χαρά, αλλά έλα που και το φάγωμα του γόνατου σε κάνει να τρέχεις και να κλαις με μαύρο δάκρυ. Δεν θα σου κρυφτώ: Οι φορές που έχω πει να πάμε στο νοσοκομείο για ψύλλου πήδημα, είναι περισσότερες από όσες έχω ακούσει την τελευταία επταετία πως θα βγούμε από τα μνημόνια. Για να μην στα πολυλογώ, κάνε τον απολογισμό σου και πάρε κι ένα τηλέφωνο τη μαμά σου και πες της και μια «συγγνώμη» σήμερα μαζί με το «Χρόνια Πολλά», γιατί έχεις μπει στα παπούτσια της ήδη πολύ και βλέπεις πως η ρόδα όντως γυρίζει.
2. Απορείς για την ημέρα αυτή που γιορτάζεται Κυριακή...
Όχι αλήθεια τώρα, αν κάποιος ήθελε πραγματικά να γιορτάσουν οι απανταχού μάνες στον κόσμο, θα φρόντισε η μέρα να είναι εργάσιμη με τα παιδιά στο σχολείο και οι μαμάδες να παίρνουν ειδικό ρεπό από τη δουλειά για σπα και απολαύσεις ή έστω ένα μπάνιο χωρίς να φωνάζουν τα μικρά ενοχλητικά πλασματάκια σου απ’ έξω και ρυθμικά Μαμά,μαμά, μαμά. Ακόμα κι αν αφαιρέσουμε το σπα και τις απολαύσεις, η αλήθεια είναι πως αυτό που πραγματικά θα ήθελες είναι μια μέρα ύπνου και να μην κάνεις τίποτα μα τίποτα απολύτως.
3. Η ημέρα που γιορτάζεις σε κάνει να θυμάσαι κι εκείνες που δεν γιόρταζες αλλά το ήθελες με όλο σου το είναι...
Εκείνες τις δεύτερες Κυριακές του Μαΐου που τις πέρασες με μαύρες σκέψεις γιατί το μωρό που τόσο ήθελες δεν ερχόταν, γιατί όλοι σε ρωτούσαν πότε με το καλό θα βάλεις μπροστά για ένα παιδάκι- άσχετοι και σχετικοί- κι εσύ ήθελες απλά να απαντήσεις με μπόλικη βία, την Κυριακή εκείνη που μετρούσες θερμοκρασίες και ώρα για την ωορρηξία, την γιορτή εκείνη που έπρεπε να επισκέπτεσαι περιχαρής τα μωρά των φίλων (για τους οποίους ήσουν πολύ χαρούμενη) αλλά εσύ περνούσες τον δικό σου Γολγοθά κι έβαζες τα κλάματα με το που έβγαινες από την πόρτα του μαιευτηρίου. Σε νιώθω, όπως νιώθω κι όλα εκείνα τα κορίτσια που ζουν μια τέτοια μέρα σήμερα και πρέπει να κάνουν υπομονή και να έχουν επιμονή μέχρι να έρθει το θαύμα τους.
4. Τα δώρα που σου κάνουν τα παιδιά σου, σε κάνουν να βουρκώνεις πολύ και όχι άδικα
Δεν το θέλεις αλλά σου βγαίνει αυθόρμητα. Μικροί Πικάσο και πραγματικά έργα τέχνης δεν είναι, αλλά αυτές οι χειροτεχνίες και οι κάρτες που έφτιαξαν τα παιδιά αυτά, ακόμα και το λουλούδι που σου πρόσφεραν απλόχερα, σου θυμίζουν πως η δουλειά και ο κόπος που δαπανάς καθημερινά για να τα μεγαλώσεις δεν πάει στράφι. Εκεί δίπλα στα δωράκια, δεν σταματάς να αναρωτιέσαι αν αξίζεις τόση αγάπη, το σόι μάνα είσαι, πόσο καλά τα πας, μέχρι που το παίρνεις απόφαση πως το μέλλον είναι άγνωστο, τα παιδιά σου να έχουν την υγεία τους, κι εσύ είσαι η καλύτερη μαμά στον κόσμο.
Ήσουν σίγουρη πως κάθε πέρσι θα είναι και καλύτερα στη Γιορτή της Μαμάς...
Αλλά κάθε χρόνο πείθεσαι πως αυτό που ισχύει στη ζωή με τα παιδιά, ισχύει και στην σημερινή γιορτή: κάθε χρόνο τα πράγματα βελτιώνονται και το πώς βιώνεις τα όσα έχεις κατορθώσει ως μαμά ακόμα έναν χρόνο, δεν συγκρίνονται με την προηγούμενη χρονιά γιατί τα παιδιά σου είναι απλά τα πιο όμορφα, γιατί θέλεις να φωνάξεις πόσο χαρούμενη είσαι και δεν σκοπεύεις να το κρύβεις αφιερώνοντας 35 χιλιάδες stories στην μερούλα τούτη (μαζί θα μας μπλοκάρουν), γιατί είσαι μαμά.
Οκ, θα σου αναγνωρίσω πως εκείνη την πρώτη χρονιά που γιόρτασες ως μαμά, δεν θα την νικήσει καμία άλλη χρονιά και κανένα άλλο συναίσθημα, ίσως όχι μέχρι να γίνεις δύο φορές μαμά όπως λένε και οι παλιές καραβάνες.
ΥΓ: Είναι λογικό να γυρίζεις και να κοιτάζεις, όπως κι εγώ την πρώτη φωτογραφία από την πρώτη φορά που γιόρτασες ως μαμά. Κραπ, έφυγε πάλι το δάκρυ κορόμηλο!
Είμαι η Κατερίνα και είμαι μαμά,
Είμαι η Κατερίνα και είμαι καλά ή
Απλά Mommy is Fine
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
