Η γενιά που έχασε την επαφή για τη… σύνδεση, δεν έχασε την ελπίδα!

Ξέρετε τη χώρα που η Τράπεζα σου έδινε δάνειο για να πας… διακοπές.

Η Έλενα έχει ζήσει τη χειρότερη οικονομική κρίση μετά τον πόλεμο και τώρα ζει τον κορονοϊό. Μαζί της και χιλιάδες άλλα παιδιά. Αυτά που πέρυσι τη μία μέρα πήγαν σχολείο και την άλλη κλείστηκαν στο σπίτι. Αυτά που στην αρχή της σχολικής χρονιάς αντί για μάσκες πήραν… τέντες. Αυτά που ξεκίνησαν το σχολείο και τώρα έχουν για τάξη έναν υπολογιστή, για καθηγητή μία φωνή και για συμμαθητές «κουτάκια» στην οθόνη… Παιδιά που αφού έζησαν τα «θρίλερ των Βρυξελλών», τώρα μαθαίνουν αριθμητική με τους νεκρούς και τα κρούσματα. Που δεν αγκαλιάζουν γιατί δεν κάνει. Και που τα μαθαίνουν ότι είναι «απειλή» για τον παππού και τη γιαγιά!

Η Έλενα πήγε από την έκτη δημοτικού στο γυμνάσιο. Ζόρικη η μετάβαση. Το ξέρουμε όλοι… Όπως και από το νηπιαγωγείο στην πρώτη δημοτικού. Όπως σε κάθε σχεδόν αλλαγή τάξης. Ξέρεις κάτι όμως; Τα παιδιά και τη μάσκα τους τη φόρεσαν (κι ας ήταν τέντα) και τις αποστάσεις κράτησαν από τους κολλητούς και τους φίλους τους και κάθονται μπροστά στην οθόνη για 6-7 ώρες, όταν και αν το σύστημα είναι ΟΚ και μπορούν να συνδεθούν. Α… Και διαβάζουν για να μην έχουν κενά. Κι πρέπει να έχουν τα ακουστικά στα αυτιά για να μην χάσουν την… παράδοση. Κι ας μην είναι στην τάξη αλλά στο σπίτι με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη συγκέντρωση τους…

Το κυριότερο; Κι ας είναι όλο αυτό «Μαραθώνιος» κι όχι κούρσα της μιας ανάσας όπως τους λέγαμε ότι θα είναι… Και τους είπαμε ψέματα. Παιδιά που άλλαξαν τις συνήθειες τους σε μια νύχτα μέσα. Που έχουν να δουν τους φίλους ή τις φίλες τους μέρες ολόκληρες… Να παίξουν! Εκτός και αν το παιχνίδι ενός παιδιού είναι μόνο η οθόνη! Πόσο… οθόνη να αντέξεις άλλωστε όταν είσαι ήδη 7 ώρες καθηλωμένος! Όταν το διάλειμμα είναι «πάω μέχρι την κουζίνα να πιω νερό» και όχι παιχνίδι με τους φίλους και επαφή. Καμία επαφή. Μόνο… σύνδεση!

Τα παιδιά δεν κλαίγονται

Αλλά άκου εσύ που γκρινιάζεις… Τα παιδιά δεν κλαίγονται. Δεν διαμαρτύρονται. Και πάνω απ’όλα δεν τα ξέρουν όλα! Ακολουθούν τις οδηγίες. Των ειδικών. Βλέπεις είναι απλώς παιδιά. Δεν βαφτίζονται γιατροί, πρωθυπουργοί, μάγειρες, καπετάνιοι ανάλογα με την περίσταση… Είναι απλά παιδιά. Και μας έχουν βάλει τα γυαλιά! Η γενιά, λάθος, οι γενιές του covid είναι γενιές της ελπίδας… Για την Ελλάδα, για την Ευρώπη, για τον πλανήτη ολόκληρο… Όχι γιατί πειθαρχούν. Αλλά γιατί δείχνουν μια υπευθυνότητα συγκλονιστική. Και μια γενναιοψυχία.

Σας ευχαριστούμε παιδιά… Σας ευχαριστούμε.

Νίκος Συρίγος
Διευθυντής του Onsports.gr / Ραδιοφωνικός παραγωγός στον ΜΟΥΣΙΚΟΣ 98,6

Περιμένω τις εντυπώσεις σου στον προσωπικό μου λογαριασμό στο Instagram.