Είμαι καλός μπαμπάς; 

Κάποιοι τα καταφέρνουν. Κάποιοι όχι. Και κάποιοι αναρωτιούνται διαρκώς «είμαι καλός μπαμπάς;».

Ειδικά οι χωρισμένοι. Κανονικά την ερώτηση αυτή μπορούν να την απαντήσουν μόνο τα παιδιά.

Εσύ μπορείς απλά να παλέψεις για το καλύτερο. Τι είναι καλός μπαμπάς όμως; Μην παιδεύεσαι πολύ. Μην ψάχνεις απαντήσεις. Μία είναι: Αυτός που είναι πάντα εκεί.

Παρών.

Αυτός που το παιδί σου ξέρει πως ό,τι κι αν συμβεί, ό,τι κι αν του τύχει, υπό οιεσδήποτε συνθήκες θα είσαι εκεί… Με κάθε τρόπο, κόστος και τίμημα. Αυτός που το παιδί θα ξέρει ότι μπορεί να του μιλήσει για κάθε θέμα ανά πάσα στιγμή, χωρίς δισταγμό. Που θα έχει πάντα ανοικτά αυτά, μυαλά αλλά κυρίως ψυχή για να ακούσει.

Που θα είναι εκεί… Εκεί! Είτε ζουν μαζί, είτε χώρια.

Στη δεύτερη περίπτωση θέλει ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια. Για να μην χαθεί αυτή η αίσθηση.

Της ασφάλειας.

Της παρουσίας.

Οφείλεις να είσαι πανταχού παρών ακόμα κι εν τη… απουσία σου. Μεγάλο ζόρι. Ειδικά στην καθημερινότητα. Σε αυτά τα απλά, τα καθημερινά, τα συνηθισμένα… Αυτά που αν ζεις στο ίδιο σπίτι, τα λύνεις στο πι και φι. Έναν καυγά με τη μαμά, ένας κακός βαθμός στο σχολείο, ένας τσακωμός με την κολλητή…

Όλα αυτά που είσαι εκεί και τα «καθαρίζεις» με μια αγκαλιά, μια συμβουλή, ένα χάδι, όταν δεν είσαι εκεί γίνονται βουνό. Και για τον γονιό και για το παιδί.

Παίρνουν άλλη διάσταση…

Γιατί πρέπει να βρεις τρόπο να είσαι «παρών» και το παιδί να το νιώθει… Nα μην χάνει ποτέ αυτή την αίσθηση της ασφάλειας. Ούτε όμως και να νιώθει υπερπροστατευμένο.

Γιατί αντί να του κάνεις καλό θα το αποδυναμώσεις… Άλλη κουβέντα αυτή. Μεγάλη.

Είμαι καλός μπαμπάς; Δεν ξέρω… Αλλά προσπαθώ. Να είμαι, αν μη τι άλλο, ένα τηλεφώνημα απόσταση. Πάντα.

Νίκος Συρίγος

Περιμένω τις εντυπώσεις σου στον προσωπικό μου λογαριασμό στο Instagram.