Ο Αλή μπαμπάς και οι δύο κόρες: Η μέρα του «μυρίζεις γράμματα!»

Η Εύα, δεν έχει καμιά ιδιαίτερη πρεμούρα για την πρώτη μέρα στο σχολείο. Για την ακρίβεια δεν έχει από τη στιγμή που παίρνει εκείνη την απόφαση για το τι θα φορέσει. Όταν την έντυνε η μάνα της, η πρώτη μέρα στο σχολείο είχε πάντα το στοιχείο του «ξεχωριστού». Δεν τη ρώτησα ποτέ την Ειρήνη, ούτε τη ρωτάω αλλά φαντάζομαι ότι κι εκείνη, όπως κι εγώ, αποκτήσαμε στο πέρασμα των χρόνων τη συνήθεια να φοράμε τα καλά μας την πρώτη μέρα στο σχολείο. Ή τουλάχιστον αυτά που μας άρεσαν περισσότερο, όταν αποφασίζαμε εμείς κι όχι οι μανάδες μας. Η δυτικοευρωπαϊκή κουλτούρα της Εύας, δεν έχει τέτοιες έγνοιες. Μαγκιά της...

Η μικρή πάλι, πιο μεγάλο ζόρι τραβάει επειδή αρχίζει το σχολείο παρά για το τι θα φορέσει... Σαν τον πατέρα της...

Η κυρά-Λένη είχε πάντα τρόπο να με κάνει να ξεπερνάω την τσαντίλα και τη στενοχώρια της επιστροφής στα θρανία. Με ένα χάδι, μια ατάκα... Άντε και με κάνα δωράκι.

Κάθε φορά που γύριζα σπίτι μετά τον Αγιασμό με περίμενε... Μου χαμογέλαγε γλυκά, μου έλεγε «πω-πω μυρωδιά! Μυρίζεις γράμματα!!!» και από εκεί που ήμουν στα... πατώματα για το τέλος των διακοπών, φούσκωνα από περηφάνια... Μαζί φούσκωνε και η τσέπη μου. Με το χαρτζιλίκι... Για λίγο... Μέχρι το τέλος της μέρας τα λεφτά γινόντουσαν παιχνίδια και ρούχα... Αμ πως!

Καλή σχολική χρονιά!

Νίκος Συρίγος
Δημοσιογράφος-Διευθυντής onsports.gr