«Πουθενά αλλού τόσες ΗΡΩΪΔΕΣ μαζεμένες!»

Η αλήθεια είναι πως μόλις μου ήρθε το mail να συμμετέχω στον αγώνα Greece Race For The Cure 2015 ενάντια στον καρκίνο του μαστού, σε δευτερόλεπτα δήλωσα συμμετοχή και μάλιστα συν γυναιξί και τέκνοις. Κι ας ήταν ο τελευταίος γύρος που περπάτησα δύο χιλιόμετρα ένας... γύρος χοιρινός που μου είχε κάτσει σαν πέτρα στο στομάχι!

Ο ιερός ωστόσο σκοπός της εκδήλωσης και κυρίως ότι όλο αυτό γίνεται ενάντια στον καρκίνο ήταν αρκετά για να περπατήσω. Μαζί φυσικά με την Ειρήνη, την Εύα και την Έλενα, που μου έβαλαν όχι απλά τα γυαλιά αλλά... κιάλια! Σε αυτά τα δύο χιλιόμετρα περπατήματος, ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους που θέλησαν κι αυτοί με τον τρόπο τους να ξορκίσουν το κακό, στο πλάι μας βρέθηκαν κάποιες κυρίες με ροζ μπλουζάκια και την ένδειξη survivor. Μία απ'αυτές ήταν συγγενής μας.

Η θεία Μαρία. Το τέταρτο από τα πέντε αδέρφια της φαμίλιας του πεθερού μου, που νόσησε από τον καρκίνο αλλά τον νίκησε. Οι άλλοι τρεις έφυγαν. Μεταξύ αυτών και ο κυρ-Χρήστος, ο πατέρας της Ειρήνης. Λίγο μετά τα 60 του... Είναι αυτό το... στατιστικό που έκανε τον κουνιάδο μου να πει την πιο σκληρή αλλά συνάμα την πιο αντιπροσωπευτική ατάκα για το πώς αντιμετωπίζουν πια τον καρκίνο τα Ζαφειροπουλάκια: «Κάθε φορά που χτυπάει κάποιος την πόρτα κοιτάζω από το ματάκι μήπως είναι ο... καρκίνος!». Αυτό θα πει γλεντάω τον φόβο μου.

Κάπως έτσι φαντάζομαι τον αντιμετώπισε και η θεία Μαρία. Με κουράγιο, δύναμη, χαβαλέ και χαμόγελο. Όπως αυτό με το οποίο μας υποδέχτηκε το πρωί της Κυριακής στο Ζάππειο, φορώντας αυτή τη ροζ μπλούζα-παράσημο!

Κάποιες φορές ειδικά εμείς οι... αθλητικοί δημοσιογράφοι, υπερβάλλουμε για να πουλήσουμε την πραμάτεια μας. Και όταν κάποιος βάζει ένα γκολ, ένα καλάθι κλπ. τον γράφουμε «ΗΡΩΑ». Να με συμπαθάτε αλλά την Κυριακή στο Ζάππειο, είχαν μαζευτεί τόσες ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΗΡΩΪΔΕΣ, όσες δεν βρίσκεις πουθενά αλλού.

Κι αν όλο αυτό έγινε για να βοηθήσουμε με τον τρόπο μας τον αγώνα τους, όχι μια φορά το χρόνο αλλά κάθε εβδομάδα αν χρειαστεί να περπατάμε! Κι όχι για τη... χώνεψη!

Υγ. Ευχαριστώ προσωπικά την DPG, για την πολυπληθή παρουσία της στον αγώνα. Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που νιώθεις περήφανος για την εταιρία που δουλεύεις. Όπως φυσικά και για τη φαμίλια μου που περπατήσαμε μαζί αυτά τα δύο... χιλιομετράκια! Κι ας έπρεπε στο τέλος να πάρω τα πόδια μου στα χέρια....

Νίκος Συρίγος
Δημοσιογράφος-Διευθυντής onsports.gr