«Η μία για σοκολάτες, η άλλη στο Καβούρι κι εγώ στο τρελάδικο!»

Σήμερα ήταν η μέρα των αναμνήσεων. Και της «πυρκαγιάς». Βλέπετε τα κορίτσια θα πήγαιναν εκδρομή. Κι εντάξει, η μικρή, ως «Δευτεράκι» θα ετοιμαζόταν από το πρωί, λάθος από χθες το βράδυ, γιατί στην εκδρομή της θα πήγαινε κάπου να φτιάξει με τις συμμαθήτριες της σοκολάτες! Με δεδομένο ότι είναι πολύ μικρή για να έχει δει «Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι» και πολύ μικρή... γενικά, την πήγα σχολείο, τη φίλησα, της είπα «καλές σοκολάτες» κι όλα καλά. Η μεγάλη όμως θα πήγαινε περίπατο στο Καβούρι... Μέχρι να βγούμε από το σπίτι, ήμουν απλά χαρούμενος με τη χαρά τους που δεν είχαν μάθημα, φυσιολογικά ανήσυχος για τα «πήγαιν'έλα» μα τα πούλμαν κι όλα έδειχναν πως θα είχαμε ένα φυσιολογικό κι ελαφρώς πιο χαμογελαστό πρωινό.

Μια ατάκα ωστόσο της Ειρήνης την ώρα που βγαίναμε από το σπίτι μου άναψε φωτιές... «Καβούρι θα πάει η Εύα, Νίκο μου... Πάλι καλά που δεν θα πάει στη Βάρκιζα»... Όπου... Βάρκιζα είναι το μέρος που ξεκίνησαν όλα ανάμεσα στη μαμά και στο μπαμπά. Σε σχολική εκδρομή, σε... περίπατο. Κι η αλήθεια είναι ότι περπατήσαμε πολύ τότε και από τότε... 20 χρόνια και βάλε περπατάμε...

Το ότι ο δικός μας «περίπατος» ξεκίνησε στη Β' Λυκείου θα μπορούσε να με καθησυχάσει αν ζούσα μέσα σε σπηλιά και δεν ήξερα ότι τα παιδιά τα κάνουν όλα πιο γρήγορα πια. Ότι αυτοί οι... αχάιρευτοι είναι ολόκληροι άντρες από το Δημοτικό! Ότι εγώ στην Τρίτη Γυμνασίου ήμουν όλο... μπάσκετ, μπάσκετ και μπάσκετ αλλά οι σημερινοί Νίκοι με το Facebook, τo twitter, το Instagram και το διαδίκτυο γενικά μαζί με το μπάσκετ παίζουν και βόλεϊ δωματίου!

Βγαίνοντας από το σπίτι και βλέποντας την δεσποινίδα Εύα να κατηφορίζει προς το σχολείο, σκέφτηκα να: Α. Σκάσω τα λάστιχα του πούλμαν και να ακυρωθεί ο περίπατος. Β. Να κάνω καταδρομικές στο Καβούρι. Γ. Να κάνω τον... λιπόθυμο και να γυρίσει πίσω. Δ. Να παραμείνω ψύχραιμος. Επέλεξα το τέταρτο. Άλλωστε στο Καβούρι πήγε.

Όχι στη Βάρκιζα... Κι όσο να πεις, άλλο Καβούρι, άλλο Βάρκιζα. Στο Καβούρι γίνεται... χαμός. Πολύς κόσμος. Κυψέλη σε σχέση με τη Βάρκιζα το Καβούρι! Ε; Και οι καθηγητές... Θα είναι μαζί με τα παιδιά φαντάζομαι... Ε; Σιγά μην τα αφήνουν να περπατάνε μόνα τους, αγόρια και κορίτσια μαζί... Ε; Θα πιουν μια πορτοκαλάδα, θα φάνε το τοστάκι τους και θα γυρίσουν.... Ε; Τέλος: ΠΑΩ ΚΑΒΟΥΡΙ!

Νίκος Συρίγος
Δημοσιογράφος-Διευθυντής onsports.gr