H κυρά-Λένη που… εξαφάνιζε τους βαλέδες για να κερδίζω στην ξερή!

Η φαμίλια μου, οι φίλοι μου και οι γνωστοί μου, έχουν καταλάβει πως το μοναδικό εφόδιο, το μοναδικό όπλο μου στη ζωή είναι η... πλάκα. Η μόνιμη διάθεση μου για χαβαλέ. Η αισιοδοξία. Το ότι η Έλενα το... κληρονόμησε με κάνει ευτυχισμένο γιατί ξέρω πως λίγα πράγματα θα τη λυγίσουν στο μέλλον. Ή κι αν τη λυγίσουν θα σηκωθεί γρήγορα. Η Εύα πάλι έχει άλλους τρόπους να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες. Τη μεθοδικότητα και την ψυχραιμία... Γι'αυτό δεν τις φοβάμαι.

Εδώ και 18 χρόνια, η μοναδική μέρα που ξυπνάω μελαγχολικός είναι η 17η Οκτωβρίου... Η μέρα που «έφυγε» η κυρά-Λένη. Ναι, η γυναίκα που «χρωστάει» το όνομα της η μικρή. Η γιαγιά που με «τάισε» τόση αγάπη από την πρώτη στιγμή που την είδα μέχρι την τελευταία, που κόντεψα να... σκάσω. Εκείνη που θαρρείς πως κράταγε από πάνω από ολόκληρη την οικογένεια μια ομπρέλα για να μην πέφτει πάνω μας τίποτα κακό. Ούτε στάλα. Ένα ανθρωπάκι τόσο δα, μια σταλιά, που μεγάλωσε μόνη της δυο παιδιά, δουλεύοντας από το πρωί μέχρι το άλλο πρωί. Που το μόνο της έξοδο ήταν ένα «22 μπλε», μια φορά την εβδομάδα... Όχι από τσιγκουνιά αλλά από την επιθυμία της να έχει πάντα λεφτά για να μην λείψει τίποτα στα εγγόνια της! Σε μένα και στον Κυριάκο... Ζούσε για να προσφέρει.

Κάθε φορά που θα κοιμόμουν στη γιαγιά ήταν σαν να πήγαινα στη Disneyland και στο Allou Fun Park μαζί. Με μια τηγανιά πατάτες και ένα λουκάνικο με κέτσαπ (ΠΑΝΤΑ) αλλά πάνω απ'όλα αμέτρητες ώρες αγάπης, ήμουν το πιο ευτυχισμένο παιδί στη γη! Κι ας... έκλεβε για να μην με στεναχωρήσει. Ας... εξαφάνιζε τους βαλέδες για να μην χάσω στην ξερή και «πικραθώ»... Κυρά-Λένη, ε κυρά-Λένη...

Σε ευχαριστώ... Σε ευχαριστώ γιατί μου έμαθες, μου έδειξες τι σημαίνει απόλυτη αγάπη... Μου δίδαξες πως είναι να ζεις για κάποιον άλλον. Μου έδωσες το σπουδαιότερο μάθημα ζωής ώστε να είμαι έτοιμος όταν θα γινόμουν γονιός... Να ΑΓΑΠΩ. Μακάρι να περνάς καλά εκεί πάνω... Και που'σαι μην τους χαρίζεσαι κι εκεί στην ξερή!

Νίκος Συρίγος
Δημοσιογράφος-Διευθυντής onsports.gr