Σύλλογος (απόντων) γονέων και κηδεμόνων…

Από την εποχή που η Εύα πήγαινε στο Δημοτικό, μέχρι τώρα που στο ίδιο σχολειό πάει η Έλενα, απορούσα με ένα φαινόμενο... Πώς γίνεται όλη η ευαισθησία των γονιών για το σχολείο να εξαντλείται στο τρίλεπτο που θα κάθονται έξω από τα κάγκελα για να ακούσουν τι έχει να πει ο Διευθυντής, μετά το «Πάτερ Ημών»... Όταν δε η Ειρήνη αποφάσισε να ασχοληθεί με τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, έπαθα το πρώτο σοκ. Γιατί από τα 300 και βάλε παιδιά του Σχολείο ήταν ζήτημα αν υπήρξαν 5-6 υποψηφιότητες και το... εξαμελές ΔΣ του Συλλόγου!!!

Και προσέξτε, όταν λέμε για Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων δεν μιλάμε για «παρίσταμαι και χαιρετίζω», δεν μιλάμε για «διακοσμητικό ρόλο» αλλά για μια ομάδα ανθρώπων, που καθορίζουν εν πολλοίς τις αναμνήσεις των παιδιών στο σχολείο. Τις εκδηλώσεις, τα αποχαιρετιστήρια πάρτι, κάποιες εκδρομές αλλά και δραστηριότητες. Ότι προφανώς θέλουν να μάθουν τα παιδιά παράλληλα με το σχολείο. Από μπάσκετ μέχρι κιθάρα...

Όταν η Εύα μεταπήδησε στο Γυμνάσιο, ο ορισμός της συνέπειας και του πείσματος που λέγεται Ειρήνη, μπήκε κι εκεί στη μάχη. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, η Ειρήνη δεν έχει το ψώνιο του «φαίνεσθαι», απλά το θεωρούσε υποχρέωση προς την Εύα να προσπαθεί για το καλό του σχολείου της...

Επειδή η ώρα δεν έχει 26 ώρες ώστε να τα προλαβαίνει όλα η Ειρήνη κι επειδή θεώρησα πως έπρεπε να βάλω κι εγώ ένα λιθαράκι σε όλο αυτό, αποφάσισα να μπω πέρυσι στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων των Δημοτικού που πάει η Έλενα... Πήρα την πρώτη «κρυάδα» (ξανά) όταν είδα πως οι υποψήφιοι ήμασταν μετρημένοι στα δάχτυλά ενός... κουλού. Πήρα τη δεύτερη κρυάδα όταν διαπίστωσα ότι στο κάλεσμα για ενημέρωση των γονιών ήρθαν 10-15 άτομα...

Και ένιωσα ψυχρολουσία όσο έβλεπα την ευαισθησία όλων για το σχολείο να εξαντλείται, εκεί, έξω από τα κάγκελα. Σε ένα σχολείο 300 και βάλε παιδιών... Ξέρω, ξέρω, πολλές οι δουλειές, πολλές οι υποχρεώσεις και οι σκοτούρες. Αλλά μιλάμε για τα παιδιά μας και τις αναμνήσεις τους... Για το σχολείο τους! Εκεί που περνάνε (ειδικά τα παιδιά που πάνε ολοήμερο) τις περισσότερες ώρες της μέρας. Κι αυτό θαρρώ πως θα μπορούσε να είναι κίνητρο για όλους μας.

Νίκος Συρίγος
Δημοσιογράφος-Διευθυντής onsports.gr