«Μια σφαίρα στο κεφάλι», γράφει ο Νίκος Συρίγος

Με την Εύα να πλησιάζει στα 15 και την Έλενα να έχει κλείσει τα 7 έχω πια ένα σαφές δείγμα... γραφής για το πώς αντιμετώπισα το θέμα «είμαι γονιός». Ψάχνοντας μέσα σε αυτά τα χρόνια τις φορές που έχω δείρει τα παιδιά μου είναι μετρημένες στα δάκτυλα ενός... κουλού. Κι αυτές, το «ξύλο» είναι «μία στον πωπό» που έλεγαν και οι παλιοί. Η επίδραση δε του... ξύλου είναι άμεση. Γίνομαι λιώμα.

Σε όλες τις σχέσεις της ζωής μου πίστευα, πιστεύω και θα πιστεύω ότι ο σεβασμός κατακτιέται δεν επιβάλλεται. Παντού εκτός του Στρατού, για συγκεκριμένους και προφανείς λόγους.

Είδα την είδηση για τον ΑΛΗΤΗ στην Αλεξανδρούπολη που έδειρε σχεδόν μέχρι θανάτου τα πιτσιρίκια της... συντρόφου του. Το ένα χαροπαλεύει στην εντατική και το άλλο ευτυχώς έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο. Τα τραύματα στην ψυχή του δεν θα τα ξεπεράσει ποτέ. Λένε πως ο ΑΛΗΤΗΣ αυτός είναι τοξικομανής. Άρα άρρωστος. Δεν μου καίγεται καρφί.

Να με συμπαθάτε αλλά δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το έχω γράψει και θα το ξαναγράψω, η μόνη ποινή είναι μια σφαίρα στο κεφάλι. Τόσο απλά και τόσο πολιτισμένα. Και μετά να παίρνει σειρά και η «μάνα» που απλά περιέγραφε στους αστυνομικούς τις σκηνές λες κι έβλεπε... έργο στην τηλεόραση. Ακόμη και τα ζώα, όταν πας να τους πειράξεις τα παιδιά τους πέφτουν να σε φάνε. Αυτή απλά έβλεπε. Σφαίρα στο κεφάλι.

Όταν ο Θεός σου χαρίζει την ευτυχία να γίνεσαι γονιός κι εσύ αντί να προστατεύσεις τα παιδιά σου βλέπεις έναν ξεφτιλισμένο να τα χτυπάει, δεν αξίζει να ζεις. Και κανένας πολιτισμός δεν πρέπει να σε σώσει. Κανένας πολιτισμός δεν μπαίνει πάνω από τη φύση. Κι όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο περισσότερα παιδιά θα σώσουμε... Τόσο απλά.

Νίκος Συρίγος - Διευθυντής Onsports.gr