«Το "Νονέ μου" είναι… λιώσιμο!», γράφει ο Νίκος Συρίγος

Το Πάσχα για μένα είναι αναμνήσεις, μυρωδιές και λαχτάρα. Κυρίως από τη Σύρο. Σύρα για τους ντόπιους. Εκεί που η Μεγάλη Εβδομάδα είναι πραγματικά Μεγάλη και την Μεγάλη Παρασκευή δεν ανοίγουν ούτε ραδιόφωνο... Η κατάνυξη σε όλο της το μεγαλείο. Όλοι οι Επιτάφιοι στην Πλατεία Ερμού το βράδυ. Η πρώτη Ανάσταση το Μεγάλο Σάββατο το πρωί, το τέλος της Νηστείας, η μαγειρίτσα της Θείας Ζενούλας το βράδυ μετά την Ανάσταση, η Κυριακή του Πάσχα στην εξοχή της Αζολίμνου, το αρνί... Όλα αυτά μαζί και τόσα άλλα... Αγάπη. Ναι αυτή είναι η λέξη που τα κάλυπτε όλα. Αγάπη... Και φυσικά η λαμπάδα από τη Νονά. Για την ακρίβεια τη μαμά της Νονάς.

Βλέπετε η Άρτεμουλα που με βάφτισε «έφυγε» πολύ νωρίς από εδώ χάμω. Πέταξε για τον Παράδεισο... Κι ήταν-δεν ήταν 18 χρονών... Κάπως έτσι ο «Νικολάκης της» έγινε... βαφτιστήρι της μαμάς της. Της Μαίρης. Με... υιοθέτησε και «χρεώθηκε» όλα αυτά τα... νοναδίστικα. Λαμπάδες, δώρα κλπ. Φαντάζομαι με ένα αγκάθι στην ψυχή. Αυτό που έχει κάθε γονιός που χάνει το παιδί του... Μεγαλώνοντας, δεν είχα σκεφτεί ποτέ να γίνω Νονός. Το θεωρούσα μεγάλη τιμή και ευθύνη. Η ζωή το έφερε έτσι ώστε πριν βγάλω καλά-καλά το Λύκειο, να βαφτίσω την Εμμανουέλα. Για να επισφραγίσει ο πατέρας μου τη φιλία του με τον Φώτη, τον πατέρα της «Μανούς»... Λες και το’ξεραν οι μπαγάσηδες ότι ο ένας από τους δυο θα «φύγει» νωρίς κι ήθελαν να συγγενέψουν. Ο κυρ-Φώτης «έφυγε» στα 58 του... Η Εμμανουέλα τότε ήταν 13 χρονών... Κεραμίδα... Μεγάλωσε ξαφνικά.

Έτσι έπρεπε, έτσι έκανε. Δεν είχε επιλογή. Σήμερα στα 25 της ολόκληρη γυναίκα πια, από εκείνη την εποχή έχει κρατήσει το «Νονέ μου» και τη βαθιά αγάπη που μας δένει. Ξέρει ότι θα είμαι εκεί για εκείνη, ακόμη κι αν βλεπόμαστε μία στο τόσο... Μετά ήρθε η Νιόβη, αυτό το τουλουμπάκι στη φωτό... Η κόρη του αδελφού της Ειρήνης και της γυναίκας του, της Γκέλλυς. Η... ρεβάνς της ζωής! Τώρα που το σκέφτομαι, ότι έχει μέσα τη λέξη «Νονός» κρύβει για μένα μεγάλη χαρά και μεγάλη στενοχώρια... Ξέρει ο Γιάννης και η Γκέλλυ... Ένα τρελλοκόριτσο που ετοιμάζεται να πάει στην Πρώτη Δημοτικού!

Η καλύτερη αφορμή για να μπω στο καράβι και να κατέβω στα Χανιά. Βλέπετε κι αυτή το «Νονέ μου» το λέει με έναν τρόπο που με ρίχνει στα πατώματα... Λένε πως ο Νονός είναι πνευματικός πατέρας. Αν η Εμμανουέλα και η Νιόβη στηρίξουν την πνευματικότητα τους σε μένα, κονόμησαν! Άντε να τους μάθω κάνα τραγούδι του Αντώνη... Μου’ρθε ένα... Αφιερωμένο:

Μέχρι το τέλος του κόσμου,
μέχρι να χάσω το φως μου,
μέχρι στον ουρανό να μην πετάνε πια πουλιά.
Μέχρι το τέλος του κόσμου
έλα πάρε με αγκαλιά....

{youtube}6Dam-bsQPrg{/youtube}

Νίκος Συρίγος - Διευθυντής Onsports.gr