«Στην Ελλάδα οι άνθρωποι στο καρότσι, έχουν… Ολυμπιακούς Αγώνες κάθε μέρα!», γράφει ο Ν. Συρίγος

Τα παιδιά που θα σηκώσουν σήμερα την ελληνική σημαία στο Ρίο δεν είναι απλά αθλητές. Είναι υπεράνθρωποι. Και γι’αυτά που καταφέρνουν ως αθλητές αλλά κυρίως γιατί επιβιώνουν σε μια χώρα που τους εκδικείται καθημερινά γιατί έτυχε να γεννηθούν ή στην πορεία της ζωής τους να γίνουν άτομα με αυξημένες ανάγκες. Κι είναι τέτοια η καθημερινότητα όλων αυτών των ανθρώπων, που μοιάζει σαν να περνάνε επί μόνιμης βάσης τεστ για να προκριθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες! Ρε τέτοια... πρόνοια το κράτος μας για να τους βοηθήσει να πετύχουν τους στόχους τους; Μπράβο!

Άνθρωπος με Αναπηρία στην Ελλάδα σημαίνει στην καλύτερη δώστου ένα χαρτζιλίκι και άστον στη μοίρα του. Σημαίνει αγώνα δρόμου για να πας μέχρι το περίπτερο, άρση βαρών για να πας στο σούπερ μάρκετ και να ψωνίσεις τα απαραίτητα και ποδηλασία για να ταξιδέψεις μέχρι τη... Σαλαμίνα!

Και σας μιλάω/γράφω εκ πείρας... Βλέπετε, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, αυτό το τέρας που λέγεται Σκλήρυνση κατά Πλάκας, καθήλωσε τη μάνα μου σε αναπηρικό καρότσι με αποτέλεσμα κάθε ανάγκη να μετατρέπεται σε μαραθώνιο! Αν ήταν λίγο πιο μικρή η κυρά-Ρένα, άνετα θα χτύπαγε μετάλλιο στο Ρίο...

Όπως φυσικά θα πάρουν τα παιδιά που είναι ήδη εκεί! Τα παιδιά που θα κλάψουν ακούγοντας τον Εθνικό Ύμνο, βλέποντας τη γαλανόλευκη να υψώνεται μέσα στη Βραζιλία... Κι ας μην έχει ρίξει τούτη εδώ η πατρίδα ούτε δάκρυ για αυτούς... Τι δάκρυ; Ούτε βλέφαρο! Είστε νικητές. Ήδη. Ολυμπιονίκες και ακόμη περισσότερο. Υπεράνθρωποι.

Υγ. Το βίντεο που ακολουθεί είναι από το βρετανικό Channel 4... Για να καταλάβουμε πώς βλέπουν τους αθλητές τους στη Βρετανία...

Nίκος Συρίγος-Διευθ. Onsports.gr