«Είμαι η Μαρία και (ρε καρκίνε) είμαι καλά!», γράφει ο Νίκος Συρίγος

Αν κάποιος μπορούσε να μετρήσει τη δύναμη που συγκεντρώθηκε στο Ζάππειο το πρωί της Κυριακής θα πάθαινε σοκ... 40.000 άνθρωποι ένωσαν τις δυνάμεις τους με τις ΗΡΩΙΔΕΣ της ζωής, τις γυναίκες που πολεμούν και νικούν τον καρκίνο. Γυναίκες που από τη μία μέρα στην άλλη είδαν τη ζωή τους όχι απλά να αλλάζει αλλά να απειλείται από αυτή την παλιαρρώστια, δεν το έβαλαν όμως κάτω και έδωσαν σε αυτόν τον αλήτη ένα μάθημα ότι δεν είναι ανίκητος. Μαζί και σε όλους εμάς που ακούμε «καρκίνος» και πέφτουμε στα πατώματα.

Ήταν τέτοια η ανταπόκριση του κόσμου στο 8ο Greece Race for the Cure-ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ που φτάνοντας στο Ζάππειο ένιωθες πως σε έπαιρνε το κύμα... Ένα κύμα που μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο και γίνεται τσουνάμι. Τέτοια δύναμη. Παιδιά, νέοι, μεγαλύτεροι, φαμίλιες ολόκληρες ενώνονται με τις γυναίκες που πολεμάνε το θεριό, όχι για να τις σφίξουν το χέρι ή να τους χτυπήσουν την πλάτη για παρηγοριά αλλά για να το νικήσουν. Να το νικήσουμε. Όλοι μαζί.

Κι είναι τέτοιο το «πάρε- δώσε» του θάρρους εκείνες τις ώρες που σε κάνει και νιώθεις άτρωτος. Κι ας ξέρεις πως αύριο μπορεί ο καρκίνος να χτυπήσει και τη δική σου πόρτα... Θα του ανοίξεις και θα τον κεράσεις μια... μπουνιά στα μούτρα. Θα τον λιώσεις, δεν θα σε λιώσει. Αυτό είναι το πρώτο και πιο αποφασιστικό βήμα για να τον νικήσεις.
Και σας μιλάω εκ πείρας. Σε μια οικογένεια που μετράμε ήδη τρεις απώλειες και δύο μάχες που συνεχίζονται με τον καρκίνο, μπορείς πια να θεωρείσαι «ειδικός»...

Μία από τις πολεμίστριες, η Θεία Μαρία, ανέβηκε (και) χθες από την Καλαμάτα στο Ζάππειο. Φώναξε και χθες μαζί με τους άλλους «ρε καρκίνε, είμαι η Μαρία και είμαι καλά!». Πήρε τις φίλες της από το «ΞΑΝΑΡΧΙ-ΖΩ» και έκαναν τη βόλτα τους στην Αθήνα για να στείλουν μήνυμα από εδώ σε όποιον το έχει βάλει κάτω... Κι ας φοβάται... «Κάθε φορά που κάνω εξετάσεις, κάθε φορά που νιώθω μια ενόχληση, που ανεβάζω πυρετό, το μυαλό μου πάει συνέχεια στο κακό... Έμαθα όμως πια να ζω με τον φόβο. Και ξέρεις κάτι, αφήνω πια εκτός Μαρίας, αυτά που με ενοχλούν... Δεν αφήνω τίποτα να με χαλάσει από αυτά τα μικρά, τα καθημερινά... Αυτά που κάποτε έβλεπα βουνό! Μέχρι που είδα το... πραγματικό βουνό κι έπρεπε πάση θυσία να το ανέβω»... Το καλό με τη Μαρία, τη θεία Μαρία, είναι πως το ανέβηκε. Και βλέπει τη ζωή από την κορυφή. Ωραία θέα. Το ακόμη καλύτερο πως είναι δασκάλα. Και φαντάζομαι ότι τα παιδιά της στην τάξη, δεν χρειάζεται να ψάχνουν ήρωες σαν τον σούπερμαν ή την catwoman... Έχουν μία μπροστά τους... Τη δασκάλα τους!

Κυρίες μου, να είστε καλά... Για να παίρνει δύναμη τούτη εδώ η κοινωνία... Και μακάρι να περπατάμε δίπλα σας πολλές φορές κι όχι μόνο μια φορά το χρόνο!

Υγ. Στην πλάτη της Έλενας έγραφε χθες «μαμά να προσέχεις».. Μαμάδες, να προσέχετε... Για σας και τα παιδιά σας...

Νίκος Συρίγος- Διευθ. Onsports.gr