Τα κορίτσια μου και εγώ ετοιμαζόμαστε για το σχολείο!
Ας μπούμε από την αρχή στο ψητό.
Η Έλενα είναι οκτώ χρονών. Πολύ μικρή για να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να πίνει γάλα και πολύ μεγάλη για να μην έχει άποψη πως θα το πιει. Κάπως έτσι και μέχρι πριν από λίγο καιρό, το κάθε πρωϊνό ήταν και μία μικρή μάχη.
Πόσο μικρή; Όσο ένα ποτήρι γάλα... Βλέπετε το να το πιει σκέτο και να πάει σχολείο της φαινόταν κάτι σαν... Γολγοθάς.
Κάπου ανάμεσα στη γκρίνια της Έλενας και στη δική μας, ήρθε στο μυαλό μου, η παλιά, καλή, δοκιμασμένη συνταγή του HEMO. Κατά μάνα, κατά κύρη... που λέει και η παροιμία! Κι εγένετω θαύμα! Έρωτας με την πρώτη... γουλιά! Και μάλιστα διπλός... Και από την Έλενα και από την Εύα.
Κι αν για τη μικρή οι 11 βιταμίνες και τα 4 μεταλλικά στοιχεία, η βύνη και οι υδατάνθρακες της δίνουν τη δυνατότητα να ... «τουρμπίσει» από το πρωί, για την Εύα, την μεγάλη, ένα ποτήρι HEMO της χαρίζει την έξτρα ενέργεια που απαιτείται για να μπει στη μάχη των εξετάσεων! Μια μάχη που την δίνουμε μαζί της και οι γονείς... Άρα;
Τι άρα; Εμείς να μην πιούμε το HEMO μας; Πόσα να αντέξω ο πατέρας χωρίς το κάτιτις μου ε; ΗΕΜΟ στα 8 λοιπόν, HEMO στα 16, HEMO και στα... άντα! ΗΕΜΟ παντού, πάντα και φυσικά για πάντα! Όσο υπάρχουν παιδιά, μικρά και μεγάλα... Γιατί, είπαμε... Ο άντρας μέχρι τα 7 μεγαλώνει... Μετά απλά ψηλώνει!
