Μακάρι οι κόρες μου να αγαπάνε σαν τον… Κοσμά της Λίας

Άσε που από την στιγμή που γίνεσαι πατέρας, γίνεσαι ή οφείλεις να γίνεις εσύ πρότυπο για τα παιδιά σου. Κι όμως, πριν λίγο καιρό γνώρισα έναν άνθρωπο που υποκλίθηκα στο μεγαλείο του. Που κατέκτησε το 101% του σεβασμού μου… Λέγεται Κοσμάς. Και εδώ και λίγο καιρό ζει με την Λία. Τη Λία και τους δύο γιους της. Τον Κωνσταντίνο και τον Κυριάκο.

Η Λία έχασε ξαφνικά τον άντρα της. Σε μια στιγμή. Σκοτώθηκε όταν το μηχανάκι του γλίστρησε στην άσφαλτο. Ένα παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά. Από τη μία στιγμή στην άλλη, η Λία έπρεπε να γίνει πατέρας και μάνα μαζί. Να γίνει βράχος. Τουλάχιστον στα… έξω της. Για να μην επηρεαστούν τα παιδιά. Μαθητές του Δημοτικού. Πιτσιρίκια. Η Λία δεν είχε επιλογές. Έπρεπε να τραβήξει μπροστά. Να ζήσει. Και για εκείνη και για τα παιδιά της. Να θάψει τον πόνο βαθιά μέσα της. Και κυρίως να μην του επιτρέψει να τη νικήσει. Στην πορεία εμφανίζεται ο Κοσμάς. Σαν από μηχανής θεός. Κανονικός θεός. Ένας άνθρωπος που ξυπνάει και κοιμάται χαμογελώντας. Ένας καλός άνθρωπος. ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Γνωρίζει τη Λία και την ερωτεύεται. Την αγαπάει. Την αγαπάει με όλη τη δύναμη της ψυχής του. Έχει κι εκείνος δυο γιους. Μεγάλους. Ξέρει τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις ενός πατέρα. Κι όπως σε ένα βράδυ, ο Κωνσταντίνος και ο Κυριάκος χάνουν τον μπαμπά τους, έτσι τον ξαναβρίσκουν. Στο πρόσωπο του Κοσμά. Του Κοσμά που δεν σταματά να με εκπλήσσει… Με το να μου αποδεικνύει κάθε μέρα πόσο σπουδαίος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος όταν πνίγει το εγώ για το εμείς. Όταν αγαπάει πραγματικά.

Ο Κοσμάς που ζει πια με τη Λία. Που ζει σε ένα σπίτι γεμάτο από φωτογραφίες της Λίας με τον πατέρα των παιδιών της. Στιγμές ευτυχισμένες δύο ανθρώπων, μιας οικογένειας που μέσα σε ένα βράδυ έχασε τον μπαμπά αλλά δεν χάθηκε. Άντεξε. Ο Κοσμάς που ήταν δίπλα στη Λία στην πιο δύσκολη μέρα της από τον χαμό του άντρα της και μετά: Την εκταφή. Δεν ξέρω ποιος Θεός προστάζει να βγάζουμε από το χώμα τους νεκρούς μας αλλά δεν έχω ακούσει χειρότερο «μυστήριο». Όχι για τον άνθρωπο που έχει φύγει αλλά για όσους έχουν μείνει πίσω… Ούτε εκεί κώλωσε ο Κοσμάς, προκειμένου να είναι πλάι στη Λία… Βάζω τον εαυτό μου στη θέση του. Και νιώθω λίγος. Πολύ λίγος. Γιατί δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα. Ούτε για τις φωτογραφίες, ούτε για το… άλλο. Εκείνος πάλι δεν το σκέφτηκε καν. Κοσμά, είσαι πολύ σπουδαίος.

Μακάρι οι κόρες μου να αγαπάνε όσο και όπως εσύ…

Νίκος Συρίγος

Διευθυντής του Onsports.gr / Ραδιοφωνικός παραγωγός στον ΜΟΥΣΙΚΟΣ 98,6