Εκεί που κάνει λάθη ο Θεός αναλαμβάνουν οι άνθρωποι

Ήταν Κυριακή κι ήμουν σπίτι. Ήταν ο Βαλάντης. Ο αδερφός της Στέλλας. Μου έστειλε κάτι που είχα γράψει για την Στέλλα.

Με ρώτησε «Το θυμάσαι;».

Απάντησα «Πώς να το ξεχάσω…;».

Η συνέχεια ήταν γροθιά στο στομάχι. Ο γιος της, ο Γιάννης, πάνω που πίστευαν ότι είχε νικήσει το θηρίο, εκείνο εμφανίστηκε ξανά…

Πληγωμένο άρα και πιο επικίνδυνο από ποτέ: «Ο Γιάννης έκανε υποτροπή για δεύτερη φορά και πλέον χρίζει μεταμόσχευσης μυελού. Η Στέλλα είναι 1000 κομμάτια και το επόμενο δεκαήμερο πρέπει να φύγει για Γερμανία…».

Δεν ήθελα να διαβάσω κάτι άλλο. Πήρα τον Βαλάντη στο τηλέφωνο… Μου εξήγησε τα πώς και τα γιατί. Το ποσό που έπρεπε να συγκεντρωθεί προκαλούσε ζάλη. 450.000 ευρώ…

Αυτά για αρχή.

Και αν συγκεντρώνονταν τα χρήματα, ο Γιάννης, θα έκανε το πρώτο βήμα για έναν ακόμη Γολγοθά. Τον τρίτο σε οκτώ χρόνια, από τα επτά του δηλαδή που διαγνώστηκε με λευχαιμία.

Ρε Θεέ τι βλακείες κάνεις μερικές φορές; Η οικογένεια είχε μόλις 9 μέρες αφού οι Γερμανοί έδωσαν ημερομηνία άφιξης στο νοσοκομείο και έναρξης της διαδικασίας τη 14η Οκτωβρίου.

Μιας διαδικασίας επώδυνης που θα κρατήσει από 9 έως 12 μήνες. Ο Γιάννης θα πρέπει να ξαναγεννηθεί. Στα 15 του.

Ουσιαστικά θα του αφαιρέσουν το δικό του DNA και θα του περάσουν κάποιου άλλου…

Μετά θα πρέπει να ζήσει σε καθεστώς πλήρους αποστείρωσης για περίπου έναν χρόνο. Και θα νικήσει μια και καλή τον καρκίνο σε 5 χρόνια…

Τότε θα είναι απόλυτα ήσυχος. Όσο είμαστε δηλαδή εσύ κι εγώ. Γιατί με τον καρκίνο ποτέ δεν ξέρεις…

Όλο αυτό όμως εκείνο το κυριακάτικο μεσημέρι της 6ης Οκτωβρίου ήταν σε δεύτερη μοίρα. Προείχε να βρεθούν τα χρήματα. Το μηδέν έπρεπε να γίνει 450.000 ευρώ!

Για αρχή…

Το τι έγινε από εκείνο το μεσημέρι και μετά κάποιοι ίσως να το καταλάβατε από τα Social Media και τα Site.

Οι φορές που λειτουργούν για καλό. Μεγάλο καλό. Το μεσημέρι της Κυριακής στις 13 του Οκτώβρη, μόλις μια εβδομάδα μετά το θαύμα είχε γίνει…

Εκεί που κάνει λάθη ο θεός αναλαμβάνουν οι άνθρωποι… Άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους. Που δεν έχουν συναντηθεί και ίσως να μην συναντηθούν ποτέ, ένωσαν τις δυνάμεις τους στο πρόσωπο του μικρού Γιάννη.

Του Γιάννη που είναι ήδη στη Γερμανία. Που νιώθει έτοιμος να ανέβει μια ακόμη φορά το βουνό, να φτάσει στην κορυφή και να αγναντέψει από εκεί την υπόλοιπη ζωή του.

Χωρίς ενέσεις, ορούς, χημειοθεραπείες και αντιβιώσεις. Χωρίς φόβο…

Ναι, Γιάννη, ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω… Κανείς δεν μπορεί να σου χαρίσει τα προηγούμενα χρόνια. Μπορείς όμως να κερδίσεις τα επόμενα. Και έχεις μαζί σου την αγάπη όλου του κόσμου.

Είσαι ο Γιάννης των θαυμάτων…

Γίναμε όλοι καλύτεροι άνθρωποι μέσα από σένα Γιαννιό…

Θυμηθήκαμε πως είναι να παλεύουμε για έναν σκοπό. Ιερό… Άγιο.

Το έχω ξαναγράψει και θα το γράψω και πάλι. Για μένα η Στέλλα είναι η Παναγία της διπλανής πόρτας. Είναι ο ορισμός της μάνας. Και είμαι σίγουρος ότι αυτός που είναι εκεί πάνω, κάποια στιγμή θα σταματήσει να κάνει λάθη… Και θα κάνει το σωστό.

Καλέ μου Θεούλη, εμείς κάναμε το χρέος μας… Τώρα είναι η σειρά σου.

Νίκος Συρίγος

Διευθυντής του Onsports.gr / Ραδιοφωνικός παραγωγός στον ΜΟΥΣΙΚΟΣ 98,6