Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε ένα παιδί να κατανοήσει την απώλεια του κατοικίδιου

Αυτό που είναι ακόμα πιο δύσκολο για πολλούς γονείς είναι να βρουν έναν τρόπο ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά τους να κατανοήσουν και να αποδεχθούν το γεγονός όταν έρθει η ώρα αυτή.

Προσπαθώντας ο γονιός να προστατεύσει το παιδί του από τη θλίψη, οι γονείς μπορούν να κάνουν το λάθος ελαχιστοποιώντας ή αποφεύγοντας τελείως τον πόνο που προκαλείται από το θάνατο. Δυστυχώς, με τον τρόπο αυτό θα έχουν χάσει μια πολύτιμη ευκαιρία να διδάξουν τα παιδιά τους ένα πολύ ισχυρό μάθημα για να αντιμετωπίσουν την οδυνηρή πραγματικότητα του θανάτου.

Δεν έχει να κάνει αν το ζώο είναι ένα σκυλί, μια γάτα ή ένα χρυσόψαρο, η σχέση ανάμεσα στα παιδιά και τα κατοικίδια ζώα τους είναι μοναδική και αναντικατάστατη. Η απώλεια του κατοικίδιου ζώου μπορεί να είναι πολύ τραυματική για ένα παιδί, ανάλογα με το σημαντικό ρόλο που το κατοικίδιο ζώο έπαιξε στη ζωή του παιδιού: σύντροφος, φίλος, συμπαίκτης, αντικείμενο αγάπης.

Όταν ένα κατοικίδιο ζώο πεθαίνει, ο πόνος μπορεί να είναι βαθύς και διαρκής, και το τραύμα μπορεί να οδηγήσει σε αισθήματα ανασφάλειας, άγχους, θυμού, ενοχής, απελπισίας, δυσπιστίας ακόμα και φόβο.

Τα παιδιά μπορούν να βοηθηθούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά αυτή την πολύ δύσκολη εμπειρία ζωής, ακόμα και όταν ο θάνατος συμβαίνει μέσω της ευθανασίας. Έτσι προσεκτικά σχεδιάζουμε το πώς θα δώσουμε στο παιδί να κατανοήσει την έννοια της ευθανασίας καθώς και τον τρόπο ( με απλά λόγια ) της διεξαγωγής της.

Εδώ είναι μερικές προτάσεις που μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να αντιμετωπίσουν τον θάνατο ή την ευθανασία του κατοικίδιου:

• Να είστε ανοιχτοί και ειλικρινείς, εάν το κατοικίδιο ζώο είναι βαριά άρρωστο, και η ευθανασία είναι απαραίτητη, πείτε το στα παιδιά σας το συντομότερο δυνατόν, έτσι θα το ακούσουμε πρώτα από εσάς και όχι από κάποιον άλλο.
• Εξηγήστε ότι η θλίψη είναι φυσιολογικό και αναγκαίο συναίσθημα, και είναι λογικό να αισθάνεται λυπημένο.
• Ότι ο θάνατος δεν είναι το ίδιο με τον ύπνο: "Όταν κοιμόμαστε το σώμα μας εξακολουθεί να εργάζεται σε πιο ήπιους τόνους .
• Αποφύγετε την κοινή φράση για την ευθανασία, ότι δηλαδή το κατοικίδιο θα «κοιμηθεί», Καλύτερα να πούμε ότι θα βοηθήσει το κατοικίδιο ζώο να πεθάνει ειρηνικά και χωρίς πόνο.

Βοηθήστε τα παιδιά να κατανοήσουν γιατί η ευθανασία είναι απαραίτητη: Εξηγήστε ότι το κατοικίδιο ζώο τους μπορεί να πάσχει από:

Το γήρας: «Όταν ένα ζώο γίνεται πολύ, πολύ, πολύ γέρικο, το σώμα του φθείρεται και παύει να λειτουργεί."

Ανίατη ασθένεια: «Επειδή η ασθένεια του δεν μπορεί να θεραπευτεί, το κατοικίδιο ζώο μας είναι πολύ, πολύ άρρωστο, το σώμα του έχει φθαρεί και θα σταματήσει να λειτουργεί."

Ένα ατύχημα: "Ένα φοβερό πράγμα συνέβη (χτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο, κλπ.) Το σώμα του ήταν αρκετά άσχημα χτυπημένο και δεν θα μπορούσε να γιατρευτεί, έτσι αυτό σταμάτησε να λειτουργεί.».

Αποφύγετε να λέτε στα παιδιά ότι το κατοικίδιο ζώο τους ήταν τόσο καλό ή τόσο ξεχωριστό που ο Θεός θέλει να είναι μαζί Του στον ουρανό. Τα παιδιά μπορεί να θυμώσουν με τον Θεό.

Μην κατηγορείτε τον κτηνίατρο. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά σας να αναπτύξουν τον φόβο των κτηνιάτρων και άλλων παρόχων υγειονομικής περίθαλψης.

Συμπεριλάβετε τα παιδιά στην απόφαση της ευθανασίας.

Τα παιδιά χρειάζονται βοήθεια στην κατανόηση του γιατί πρέπει να παρθεί αυτή η απόφαση και μια αίσθηση ότι έχουν συμμετάσχει στην υλοποίηση αυτού. Χρειάζονται επίσης την ευκαιρία να πουν αντίο και να αξιοποιήσουν στο έπακρο ό, τι στιγμή που μπορεί να τους έχει απομείνει με το κατοικίδιο ζώο τους.

Προγραμματίστε μία επίσκεψη στο ιατρείο του κτηνιάτρου για να μάθουν για τη διαδικασία της ευθανασίας και να απαντήσει σε τυχόν ερωτήσεις δικιές σας ή των παιδιών σας.

Ενθαρρύνετε τη συμμετοχή των παιδιών στην ευθανασία του ζώου. Αφήστε τους να είναι παρόντες κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, εφόσον το επιλέξουν. Η πραγματικότητα του θανάτου θα είναι πολύ λιγότερο τραυματική για τα παιδιά από ό, τι στη φαντασία τους.

Ενθαρρύνετε τα παιδιά να δουν το κατοικίδιο ζώο τους μετά το θάνατο του, η οποία ενισχύει την πραγματικότητα και αφαιρεί το μυστήριο και το φόβο του θανάτου.

Εξηγήστε τι θα συμβεί με τη σωρό του κατοικίδιου ζώου.

Προγραμματίστε ένα τελετουργικό. Ενθαρρύνετε δραστηριότητες για να βοηθήσει τα παιδιά να εκφράσουν την αγάπη και τη θλίψη τους (σχέδιο, ζωγραφιές, λεύκωμα) ή ακόμα φυτεύοντας ένα θάμνο ή ένα δέντρο στη μνήμη του.

Ο σεβασμός ενθαρρύνει την ανάγκη των παιδιών σας να εκφράσουν και να μοιραστούν τα συναισθήματα της θλίψης.

Μην πάρετε ένα νέο κατοικίδιο ζώο, σε μια προσπάθεια να αντικαταστήσει αυτό το ένα. Κάτι τέτοιο θα είχε σαν αποτέλεσμα τα παιδιά να νιώσουν ότι η θλίψη τους είναι ασήμαντη και περιττή αφού όλα τελικά μπορούν να αντικατασταθούν έτσι απλά (συμπεριλαμβανομένων και των ίδιων των παιδιών). Μπορούν επίσης να αντιδράσουν με θυμό και ενοχή, απορρίπτοντας το νέο κατοικίδιο ζώο.

Ενημερώστε τον περίγυρο για το τι συμβαίνει στη ζωή των παιδιών σας. Ζητήστε από τους γείτονες, τους δασκάλους, τους συγγενείς και τους φίλους για επιπλέον υποστήριξη και κατανόηση.

Καρανάσιος Λάζαρος
Κτηνίατρος
DVM Universitá Degli Studi Di Napoli
Federico II Italia
www.vetherapy.gr
email: info@vetherapy.gr

Διαβάστε επίσης:
Κουτάβι: 11 βήματα που θα κάνουν τη συμβίωση με το νέο μέλος στο σπίτι υπέροχη!

Επιλέγοντας ανάμεσα στα καλύτερα κατοικίδια για παιδιά όταν δεν θέλουν σκύλο και γάτα

Είναι τα κατοικίδια πραγματικά οικογένεια;