«Παρακάλεσα τον γιατρό μου να περιμένει λιγάκι για μια τελευταία εξώθηση...»

Πριν 2 χρόνια παντρευτήκαμε! Ήταν 27 Ιουνίου και ξύπνησα με όχι ιδιαίτερα καλή διάθεση! Πέρασε και το μεσημέρι ξεσπώντας στην μαγειρική και λαμβάνοντας κομπλιμέντα για τις μαγειρικές μου ικανότητες!!! Το μεσημέρι ξάπλωσα λιγάκι και ξύπνησα γύρω στις 5! Από εκεί και πέρα είχα συστηματικές συσπάσεις ανά τέταρτο αλλά χωρίς καθόλου πόνο, οπότε σκέφτηκα πως δεν είναι τίποτα και έτσι απήλαυσα τον απογευματινό μου καφέ με τον Κώστα στην αυλή πάλι όμως ένοιωθα περίεργα!!

Στις 21:15 αποφάσισα να πάρω την μαία μου, καθώς άρχισε να πονάει λιγάκι η μέση μου και λίγη δυσφορία παραπάνω..... Η ίδια μου είπε να πάρω τον γιατρό μου γιατί μάλλον γεννούσαμε!!! Εγώ, φυσικά, θέλοντας να σιγουρευτώ παραπάνω, περίμενα μέχρι τις 22:20 και αφού οι συσπάσεις είχαν γίνει 1 στο δεκάλεπτο αποφάσισα να πάρω τον γιατρό μου! Ο ίδιος μου είπε να πάω στην κλινική να μου κάνουν ένα καρδιοτοκογράφημα για να δούμε τι είδους συσπάσεις είναι αυτές! Έκανα το μπανάκι μου, ετοιμάστηκα και χαλαρά ξεκίνησα για την κλινική που ημουν σχεδόν σίγουρη οτι δεν θα ήταν τίποτα αφού δεν πονούσα!

Στον καρδιοτοκογράφο μπήκα στις 22:45 το βράδυ, που έδειξε ότι είχα καλές και συστηματικές συσπάσεις και μετά από μια εξέταση της μαίας, ειχα και διαστολή 2!!! Σε 5 λεπτά ήταν ο γιατρός μου εκεί και μου είπε οτι μπαίνουμε σε διαδικασία τοκετού. Οι συσπάσεις τέλειες (τα μαθήματα ανώδυνου σωτήρια) και στις 2:00 είχα διαστολή 6! Τότε έγινε η τοποθέτηση της επισκληριδιου απο τον φανταστικό αναισθησιολόγο που ήταν εκεί δίπλα μου! Στις 2:45 έγινε η ρήξη θυλακίου από τον γιατρό μου και στις 5:00 άρχισα να εξωθώ!! Δυστυχώς, όμως, ο μικρούλης μου δεν χωρούσε να βγει όοοοοσο σκληρά κι αν προσπαθούσα και τότε άκουσα την λέξη συκιά!!! Αφού παρακάλεσα τον γιατρό μου να περιμένει λιγάκι για μια τελευταία εξώθηση, γιατί δεν ήθελα να βγει το κεφαλάκι του σαν πεπονακι απο την βεντούζα, μου εξήγησε ότι ήμουν τόσο στενή που δεν υπήρχε περίπτωση να βγει από μόνος του..... Ευτυχώς που τον άκουσα και σε 2 λεπτά άκουσα το κλάμα του μωρού μου!!!! Στις 28/06/2010 (την ημέρα της επετείου μας) στις 6:00 λοιπόν γεννήθηκε το αγόρι μου, ο θησαυρός μου, το αγγελούδι μου!!!! Ήταν το πολυτιμότερο δώρο που πήρα ποτέ!!! Απο την Πέμπτη 2/7/2010 είμαστε στο σπίτι μας και είμαι η πιο ευτυχισμένη μαμά του κόσμου!!!!

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλο το προσωπικό της κλινικής «Θήλεως υγεία» στα Γιαννιτσά που ήταν τόοοσο άψογο, όπως και τον Γιατρό μου κύριο Δημήτρη Μούσα που ήταν στο πλάι μου στηρίζοντας με καθ'όλη την διάρκεια του τοκετού! Τελευταίο να ευχαριστήσω τον αντρούλη μου τον Κώστα που ήταν μέσα στην αίθουσα τοκετού και με βοήθησε πάρα πολύ!!!