«Η δική μου η μανούλα, δεν είχε χρήματα ούτε για τα βασικά ,μας τάιζε δημητριακά με νερό»
Η μανούλα μου, νέα γλυκιά κι ιδιαίτερη. Στα 17 της κλέφτηκε με τον πατέρα μου, παντρεύτηκε και γέννησε τον αδελφό μου, μετά από 4 χρόνια εμφανίστηκα εγώ.
Έτσι ένα παιδί βρέθηκε να μεγαλώνει δύο παιδιά. σύντομα χώρισε και μόνη της πάλευε να μας αναθρέψει. Πολλές φορές λύγιζε, το έβλεπα αλλά τότε δεν καταλάβαινα. Δεν την ένιωθα και δυστυχώς την κούραζα γιατί ήμουν πολύ δύσκολο παιδί όπως λέει η ίδια. Πέρασα δύο εφηβείες.
Αυτή η μανούλα, η δική μου η μανούλα, πολλές φορές δεν είχε χρήματα ούτε για τα βασικά και πολλές φορές μας τάιζε με δημητριακά με νερό κι έριχνε μία σταγόνα γάλα εβαπορέ για χρώμα για να μας ξεγελάσει. Όμως όποτε είχε χρήματα, πάντα τα ξόδευε μόνο για εμάς και για εκείνη σχεδόν ποτέ. Και δε θα ξεχάσω ποτέ πως της είχα ζητήσει όταν ήμουν γύρω στα 10 ένα ροζ-φούξια σπιτάκι μπιζουτιέρα παιδικό που είχα τρελαθεί από μία βιτρίνα που το είχα δει κι εκείνη μου το αγόρασε όταν ήμουν 15 ετών, όπου σχεδόν το είχα ξεχάσει.
Ο αδελφός μου την έχει ήδη κάνει γιαγιά και εύχομαι σύντομα να της χαρίσω εγγονάκια μόνο που με την οικονομική κρίση φοβάμαι πως και τα παιδιά μας δημητριακά με νερό θα τα ταΐζουμε. Αυτή είναι η μανούλα μου που μεγαλώσαμε μαζί!
