«Μου έσπασαν τα νερά για να δουν αν το παιδί μου είναι εγκεφαλικά νεκρό»

Μάλιστα αυτήν την στιγμή που σας γράφω κοιμήθηκαν κι όπως κάθομαι και τα κοιτάω ένα ένα, σκέφτομαι τις στιγμές που έχω ζήσει μέχρι τώρα μαζί τους-καλές και κακές-άλλες με γέλια κι άλλες με κλάματα, με φωνές μα πάντα με πολλή πολλή αγάπη και πάντα με αγωνία για το αν ειμαι καλή μαμά. Τότε το βλέμμα μου σταματάει στο μωρό μου, στο αγγελούδι μου, στο μικρό μου θαύμα.

Όπως καταλάβατε, όλα ξεκίνησαν στην τρίτη μου γέννα για την ακρίβεια λίγες ημέρες πριν γεννηθεί ανέβασα πίεση και πήγα στο νοσοκομείο. Με κράτησαν και μου έδωσαν φάρμακα για να την ρυθμίσουμε κι αφού έγινε αυτό ξεκινήσαμε πρόσκληση. Την ώρα λοιπόν της γέννας κι ενώ πίστεψα ότι όλα θα πάνε καλά, η μοίρα μου φύλαγε ακόμη ένα παιχνίδι. Την ώρα λοιπόν του τοκετού, το μωρό μου δέθηκε με τον ομφάλιο λώρο και πέθαινε. Τότε μου έβαλαν οξυγόνο για να της δώσω ζωή κι έτσι κι έγινε. Εγώ ανέπνεα κι η μπέμπα ζωντάνευε. Ξαναχανόταν κι επανερχόταν. Όλο αυτό κράησε μισή ώρα και μου έσπασαν τα νερά για να δουν αν το παιδί μου είναι εγκεφαλικά νεκρό. Δεν ήταν βέβαια και τελικά γεννήθηκε το μικρό μου θαύμα, η μικρή μου θεά.

Ποτέ δε θα ξεχάσω τις φωνές μου, όταν το παιδί μου μηδένισε από παλμούς, τον αβάσταχτο πόνο, το κενό. Θυμάμαι που έλεγα πως αν πεθάνει το παιδί μου θα πεθάνω κι εγώ. Μα όλα τα ξέχασα όταν άκουσα το πρώτο της κλάμα. Τώρα μπορώ να καταλάβω μέχρι ενός σημείου τις μαμάδες που χάνουν τα παιδιά τους, εμένα βέβαια αναστήθηκε και τώρα εγώ την βλέπω να κοιμάται και βλέπω όλον τον κόσμο μπροστά μου. Τα τρία μου παιδιά είναι όλος ο κόσμος μου. Θα πέθαινα 100 φορές για αυτά. Τα αγαπώ παρά πολύ και θα είμαι δίπλα τους πάντα κι όπως τους το λέω.