«Όταν φεύγει μία ψυχή, έρχεται μία άλλη! Σε εμάς έφυγαν τρεις, ήρθαν όμως δύο!»
Στα 33 μου ξεκίνησα τη ζωή μου δίπλα στον αγαπημένο μου σύζυγο. Θέλοντας η ζωή μας να έχει μία όμορφη συνέχεια αναμείναμε το πιο όμορφο δώρο, ένα μωρό.
Μετά από μικρό διάστημα έμεινα έγκυος χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Όμως τίποτα δεν προέβλεπε το δύσκολο «τέλος» της αρχής. Στη διάρκεια των τριών μηνών, όλα έμοιαζαν ιδανικά και η κύηση εξελισσόταν κανονικά, όταν ξαφνικά σε μία επίσκεψη στο γιατρό, όλα κατέρρευσαν!
Το μωρό μας δυστυχώς δεν κατάφερε να συνεχίζει να μεγαλώνει και σύντομα έγινε μία πικρή ανάμνηση. Μετά από κάποιο διάστημα κατάφερα και πάλι να μείνω έγκυος για δεύτερη φορά! Η χαρά μας απερίγραπτη αλλά ταυτόχρονα είχαμε ανάμεικτα συναισθήματα λόγω του προηγούμενου γεγονότος.
Η εγκυμοσύνη ήταν καλή όπως και η πρώτη και σίγουρα δεν περιμέναμε το ίδιο λυπηρό τέλος όπως αυτό που είχε η πρώτη. Όταν ήμουν τεσσάρων μηνών έγκυος συνέβη ότι ακριβώς και την πρώτη φορά και έπρεπε να κάνω την ίδια επέμβαση. Έπειτα από αυτό έπρεπε επιτέλους να βρούμε την αιτία, το λόγο που τα προκαλεί όλα αυτά που μέχρι τότε παρέμενε άγνωστος και για τον ίδιο το γιατρό.
Έπειτα από συγκεκριμένες εξετάσεις λόγω των δύο συμβάντων μάθαμε ότι έχω πυκτηκότητα στο αίμα. Ενώ δηλαδή μεγάλωνε κανονικά, στο τέλος πέθαινε από το ίδιο μου το αίμα! Μετά από όλο αυτό το σοκ και τη στενοχώρια μου, γιατί αυτό το διάστημα έχασα και τον πατέρα μου σε ηλικία 60 ετών από καρκίνο, κατάφερα να ξαναμείνω έγκυος στον πρώτο μας γιο! Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έκανα μία κατάλληλη θεραπεία και όλα πήγαν καλά! Μετά από δυόμιση χρόνια αποκτήσαμε ακόμα ένα παιδάκι, το δεύτερο γιο μας!
Όσο δύσκολα και στενάχωρα νιώσαμε, τόσο όμορφα και γλυκά μοιάζουν όλα δίπλα στα παιδάκια μας!Ζω και αναπνέω για αυτά και φυσικά για τον άντρα μου, που ήταν δίπλα μου σε όλα αυτά!