«Το ένστικτο της μάνας... δεν γνώριζα ότι το είχα!»

Γάμος. Όλα φυσιολογικά. Μία εγκυμοσύνη που κυλούσε τέλεια, χωρίς κανένα πρόβλημα. Στον 6ο μήνα αλλάζω γιατρό κι από ιδιώτη πάω σε δημόσιο, για οικονομικούς λόγους κυρίως. Μία απόφαση που μπορεί να την πλήρωνα πολύ ακριβά. Εξετάσεις φυσιολογικές και φτάνουμε στον 9ο μήνα. Στις 38η εβδομάδα το μωρό που παρουσίασε ξαφνικά αρρυθμίες.

Ο «γιατρός»-υποτίθεται κορυφαίος- αδιαφορεί και με στέλνει σπίτι μου με ραντεβού την επόμενη εβδομάδα χωρίς προοπτική γέννας. Δεν είχα ούτε συσπάσεις, ούτε διαστολή. Τίποτα. Μετά από 2 μέρες αρχίζει και δεν κινείται το μωρό που για όλη τη νύχτα και το επόμενο πρωί. Καμία κίνηση. Ούτε μία κλωτσιά. Σαν να μην υπήρχε.

Ανησυχώ και πρωί πρωί πάω στο νοσοκομείο να με δουν. Χωρίς καν να με κοιτάξει ο γιατρός, οι γραμματείς έξω με διώχνουν λέγοντάς με υπερβολική και ότι τους τρελαίνω χωρίς λόγο αφού είχαν ακούσει την καρδιά του μωρού. Ο γιατρός τους λέει να με διώξουν και να πάω ξανά σε ραντεβού μετά από 4 μέρες. Δεν έφυγα. Έκλαψα, ξέσπασα έξω από το γραφείο. Δε θα έφευγα αν δεν με έβλεπε. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Το ένιωθα.

Τελικά με το ζόρι τον έβαλα και μου έκανε υπέρηχο. Δεν μιλούσε. Μόνο κοίταζε την οθόνη. Ποτέ δε θα ξεχάσω εκείνη την στιγμή. Μου είπε ότι θα μου κάνει εισαγωγή για παρακολούθηση απλά για να μην ανησυχώ και όλα πήγαιναν καλά. Μου έκαναν την εισαγωγή με παρακολουθούσαν και τελικά ξαφνικά μέσα σε 2 ώρες ο γιατρός ήρθε και μ ου είπε να κάνουμε καισαρική κι ότι δε θέλει να το ρισκάρει άλλο, γιατί όντως το μωρό έχει αρρυθμίες πολλές. Γέννησα με καισαρική. Μου το πήραν σε ένα κλίμα ευτυχίας μέσα στο χειρουργείο. Ο γιατρός άλλαξε από στιγμή σε στιγμή, κι από σοβαρός κι αμίλητος έγινε τρυφερός και ευγενικός. Φυσικά πήρε και το φακελάκι του.

Το αποτέλεσμα; Το μωρό γεννήθηκε με αρρυθμίες και νοσηλεύτηκε στη ΜΕΘ νεογνών για 5 μέρες και με δική μας υπογραφή το πήραμε στο σπίτι. προηγήθηκαν και ακολούθησαν εξονυχιστικές εξετάσεις. Ομηρικοί καυγάδες στο νοσοκομείο με το γιατρό για τα λάθη που έκανε και για το αποτέλεσμα για το οποίο ευθυνόταν εκείνος. Τελικά μάθαμε ότιτο μωρό ήταν έτοιμο να πεθάνει από στιγμή σε στιγμή. Αν είχα φύγει αν τον είχα ακούσει με την ιστορία μου θέλω να πω σε όλες τις μελλοντικές μαμάδες να ακούνε πάντα το ένστικτό τους. Γιατί από την στιγμή που το μωρό τους είναι έμβρυο ακόμη μέχρι να γεννηθεί. Να ζει κι η μαμά του να κλείσει τα μάτια της. Μόνο εκείνη ξέρει να το προστατεύει καλύτερα από τον καθένα. Κανείς άλλος.

Η δική μου ιστορία λήγει ευχάριστα γιατί το μωρό μου σήμερα είναι μια χαρά, ξεπέρασε το πρόβλημα. Είναι 5,5 μηνών και μας χαρίζει μόνο ευτυχία.