«Ο γιατρός φώναζε "Θαύμα, θαύμα! Αυτό δεν το έχω ξαναδεί στα τόσα χρόνια εμπειρίας μου"»

Ο καιρός περνούσε και ο γιατρός μου ήταν σε ένα μεγάλο και ιδιωτικό νοσοκομείο, γεγονός που για οικονομικούς λόγους, με είχε τρομάξει. Βρήκα κάποιον γιατρό σε κάποιο «κατώτερο» ιδιωτικό νοσοκομείο άγνωστο για εμένα και λίγο αργότερα, στον 6ο μήνα κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά.

Είχα επιποματικό πλακούντα, πράγμα που δεν ανησύχησε ποτέ το γιατρό μου, και πάρα πολύ έντονο πόνο. Μου έδινε φάρμακα που δεν μου έδιναν οι φαρμακοποιοί όταν τους έλεγα ότι είμαι έγκυος και κάποια στιγμή αποφάσισα να γυρίσω στον δικό μου γιατρό, στον σωτήρα μου!

Στον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης μου, μου έκανε αλλεργία το ίδιο μου το παιδί. Έβγαζα εξανθήματα σε όλο μου το σώμα και μου χορηγήθηκαν έντονες δόσεις κορτιζόνης. Ήταν κάτι που πραγματικά δεν αντεχόταν! Όταν προσπέρασα αυτό το στάδιο και έγινε ελεγχόμενο, είδα ξαφνικά μαύρο αίμα. Μεγάλη αποκόλληση πλακούντα...

Από τον 7ο έως και τον 8ο μήνα ήμουν στο κρεβάτι της κλινικής με το αίμα να τρέχει συνεχώς. Το βράδυ στις 31/10/2011 έπαθα σοβαρή αιμορραγία... ήταν ότι χειρότερο έχω ζήσει στη ζωή μου. Μετά από ένα μήνα στο κρεβάτι έπρεπε να σηκωθώ. Ο πανικός μεγάλος, έτρεμα κυριολεκτικά σαν να είχα σπασμούς.

Πήρα την εικόνα του αγαπημένου μου Αγίου Εφραίμ, προσευχήθηκα και είπα το πάτερ ημών και όταν έφτασα στο τέλος, ένιωσα κάτι να σταματάει την αιμορραγία όπως και έγινε!

Λίγο αργότερα πήγα στο μαιευτήριο και μπήκα στο χειρουργείο για καισαρική τομή. Γέννησα το αγγελούδι μου, τον μαχητή μου και ήμουν πολύ χαρούμενη! Ο γιατρός μου μετά τον τοκετό μου είπε ότι είχα δύο πήγματα, μεγαλύτερα και από πορτοκάλια, που από θαύμα δεν έπεσαν! Αν έπεφταν θα έχανα τη ζωή μου και εγώ αλλά και ο άγγελός μου.

Ο γιατρός βγήκε έξω και φώναζε «Θαύμα! Θαύμα! Αυτό δεν το έχω ξαναδεί στα τόσα χρόνια εμπειρίας!» Δόξα το θεό, όλα πήγαν καλά αλλά δεύτερο παιδί δεν μπόρεσα να κάνω. Μετά από 4 χρόνια ακόμα με κυριαρχεί ο φόβος! Μανούλες προσέχετε. Προσέξτε που εμπιστεύεστε τη ζωή σας και τη ζωή του μωρού σας!