Smells like easter: Γεύσεις και μυρωδιές που μας κάνουν να νοσταλγούμε!

Μπορεί συμμαθητές και φίλοι να περίμεναν πώς και πώς τα Χριστούγεννα για να λάβουν δώρα, εγώ όμως από την Καθαρά Δευτέρα και έπειτα, αδημονούσα και μετρούσα αντίστροφα για την έναρξη της Μεγάλης Εβδομάδας. Με τα σχολεία κλειστά και τη μαμά να έχει πάρει άδεια από το γραφείο, ήξερα πως ήταν η ευκαιρία μου να χορτάσω την παρουσία της και να γίνω η... βοηθός της στις απαραίτητες προετοιμασίες για τους πασχαλινούς εορτασμούς.

Παρότι η μητέρα μου ήταν μια σύγχρονη γυναίκα για την εποχή της και δεν υπήρξε ποτέ ιδιαίτερα προσηλωμένη σε θρησκευτικά ζητήματα, φρόντιζε πάντα να γιορτάζουμε το Πάσχα με κάθε επισημότητα! Παραμένοντας συνεπής στα έθιμα και τις παραδόσεις που διδάχθηκε εκείνη από τη δική της μαμά, μου έμαθε όλα τα μυστικά της αυθεντικής σπιτικής μαγειρίτσας, να βάφω αυγά με φυσικά χρώματα, να φτιάχνω αφράτα πασχαλινά τσουρέκια με βούτυρο Lurpak και χειροποίητες λαμπάδες για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Ωστόσο, από όλα τα παραπάνω, αυτό που ακόμη και σήμερα παραμένει «ζωντανό» και ανεξίτηλο στη μνήμη μου, είναι οι μυρωδιές που «πλημμύριζαν» το πατρικό μου εκείνες τις μέρες!

Γευστικές «πινελιές» αγάπης και θαλπωρής

Ειλικρινά, όσα χρόνια και αν περάσουν, θα μπορώ πάντα να επαναφέρω στο μυαλό μου το άρωμα θαλπωρής και αγάπης που «αγκάλιζε» την κουζίνα μας, όταν βγάζαμε περήφανες το ταψί με το τσουρέκι από τον φούρνο. Τη θυμάμαι να κόβει ένα γενναίο κομμάτι με το χέρι και να μου δίνει να δοκιμάσω την πρώτη ζεστή μπουκιά, για να αποφανθώ αν τελικά τα καταφέραμε. Να γυρίζει σαν αεικίνητο αερικό στην κουζίνα, να ζυμώνει επίμονα με μεράκι στον πάγκο, να βουτυρώνει με λεπτεπίλεπτες κινήσεις τις μαγειρικές φόρμες που τις είχε χαρίσει η δική της μαμά όταν παντρεύτηκε. Ακόμη και τη δύσκολη χρονιά που εγώ έδινα Πανελλήνιες και εκείνη είχε χάσει τον παππού, οι μυρωδιές και οι λαχταριστές γεύσεις από τις μαγειρικές μας απόπειρες για το πασχαλινό τραπέζι, ήταν οι αφορμές για να... τρυπώσει η χαρά στο σπίτι και να επιστρέψει για λίγο το χαμόγελο στα πρόσωπά μας. Ακριβώς για αυτό, ένα από τα πιο σημαντικά «μαθήματα» που μου έδωσε η μαμά μου και δεν θα ξεχάσω ποτέ, είναι πως οι μάγειρες και οι μαγείρισσες έχουν τις... μαγικές ικανότητες να κάνουν ακόμη και την πιο τετριμμένη ή δύσκολη περίσταση, ξεχωριστή και λαμπερή!

Δίνοντας αξία στις παραδόσεις του τόπου

Αν το καλοσκεφτείς, τι σημασία θα είχαν όλες αυτές οι θρησκευτικές γιορτές, χωρίς τα σπιτικά αρώματα και τις γεύσεις με τις οποίες εμείς τις «ντύνουμε» κάθε χρόνο; Στην πραγματικότητα, αυτές είναι που μας φέρνουν ακόμη πιο κοντά με αυτούς που αγαπάμε, που μας κάνουν να στεκόμαστε ανυπόμονοι μπροστά από το τζαμάκι του φούρνου παρατηρώντας το αρνί σιγά σιγά να ροδίζει και να μη βλέπουμε την ώρα να βρεθούμε όλοι μαζί στο τραπέζι της αυλής τσουγκρίζοντας τα ποτήρια μας. Αυτός είναι και ο λόγος που φέτος αποφάσισα να ακολουθήσω πιστά το παράδειγμα της μητέρας μου. Τι κι αν οι κρατικές οδηγίες μας θέλουν να «Μένουμε σπίτι» αυστηρά, τα έθιμα του τόπου, οι παραδοσιακές γεύσεις των ημερών είναι εκείνες που θα «σφραγίσουν» το φετινό Πάσχα με τη λαμπρότητα και την αξία που του αναλογεί.

Οι «ιεροτελεστίες» που μας γεμίζουν ελπίδα

Με άλλα λόγια, τώρα είναι η καταλληλότερη στιγμή να τολμήσουμε τις διαχρονικές πασχαλινές συνταγές που μας κληροδότησαν οι μαμάδες και οι γιαγιάδες μας, ακολουθώντας κατά γράμμα τις έμπειρες συμβουλές τους και επιλέγοντας τα ίδια αγνά υλικά που θα επέλεγαν και εκείνες, όπως το τσουρέκι από 100% φρέσκο αγελαδινό γάλα. Να βρούμε πρωτότυπους και εναλλακτικούς τρόπους για το βάψιμο των αυγών σε συνεργασία με τα μικρά μας, να πειραματιστούμε με τις οδηγίες για λαχταριστά πασχαλινά κουλουράκια που ξετρυπώσαμε από το διαδίκτυο. Μέσα από αυτές τις σπιτικές και πατροπαράδοτες «ιεροτελεστίες», θα μπορέσουμε να αντλήσουμε χαρά και ελπίδα αυτές τις δύσκολες στιγμές, να κρατήσουμε «ζωντανές» τις συνήθειες και τα έθιμα που εδώ και εκατοντάδες χρόνια κατάφεραν να περάσουν από γενιά σε γενιά.