«Πλάθω κουλουράκια με τα δυο χεράκια» και τη βοήθεια της κόρης μου (vid)

Κουλουράκια... όπως λέμε Αγάπη! Γιατί η Νικόλ έβαλε όλο της το ταλέντο και όλη της την αγάπη για να φτιάξει κουλουράκια που θα πηγαίναμε να αφήσουμε στην πόρτα του παππού Δημήτρη.

«Μαμά, θέλω να φτιάξουμε κουλουράκια και μια μεγάλη καρδιά που θα πάμε να αφήσουμε στον παππού. Μπορούμε;,».

Ήταν δυνατόν να αρνηθώ στην κόρη μου; Η τελευταία μου εμπειρία στην κουζίνα μαζί της (θυμάστε τα τσουρέκια) ήταν υπέροχη. Μπορεί μετά να μάζευα για μισή ωρίτσα τους πάγκους, τον νεροχύτη και το πάτωμα... αλλά χαλάλι!

Αυτή τη φορά φτιάξαμε νόστιμα, μυρωδάτα πασχαλινά κουλουράκια με το αγαπημένο της βούτυρο. Όπου βούτυρο, πάντα να έχετε στο μυαλό σας το Lurpak. Της αρέσει τόσο που δεν χρειάζεται να το βάλει στο ψωμί της ή τη φρυγανιά. Ένα κουταλάκι για να το απολαύσει όπως κάποιοι την πραλίνα φουντουκιού, αρκεί.

Δεν χρειαζόμουν και πολύ για να σηκωθώ από τον καναπέ. Βγάλαμε τα υλικά μας και τα αραδιάσαμε στον πάγκο. 250 γρμ βούτυρο αγελαδινό Lurpak, 250 γρμ ζάχαρη, ξύσμα από δύο πορτοκάλια, 2 βανίλιες, 2 αβγά, 1 κ.τ.γ σόδα, 670 γρμ αλεύρι γ.ο.χ, 1/2 φακελάκι baking powder.

Πάλι τον πρώτο λόγο τον είχε εκείνη. Άρχισε να ακολουθεί τις συμβουλές μου για να φτιάξει τη ζύμη και μόλις είχαμε ένα αφράτο μίγμα που δεν κολλούσε στα χέρια πλάσαμε τα κουλουράκια που ήθελε.

Ναι, ναι φτιάξαμε και την καρδιά που θα προοριζόταν για τον παππού.

Πραγματικά κρατάω φυλαγμένες αυτές τις στιγμές στο μυαλό μου. Για εμένα αυτός ο εγκλεισμός στο σπίτι με έκανε να έρθω πιο κοντά με το παιδί μου. Να είμαστε όλη μέρα μαζί και να δημιουργούμε αναμνήσεις και καινούρια έθιμα.

Από δω και πέρα θα επιδιώκω εγώ η ίδια να μπαίνω στην κουζίνα με την Νικόλ. Πριν καλά καλά προλάβει η ίδια να μου το ζητήσει ή να με φωνάξει. Κάντε το ίδιο και εσείς.

Μπείτε στην κουζίνα και θα εκπλαγείτε πώς λίγο αλεύρι και λίγο βούτυρο μπορεί να σας φέρει πιο κοντά στα παιδιά σας.