Fathers mayday: «Οι περιπέτειες του Γιώργου Λιανού στην Αυστραλία!» (φώτος & βίντεο)
Κάπως πρέπει να γεμίσω τον ελεύθερο χρόνο... Αυτό σκέφτομαι απ' τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου εδώ κάτω στην Αυστραλία που έλεγε και η αείμνηστη.. Το μέρος που πρωτοπάτησε το πόδι του ο Καπετάνιος Cook και το αιμοδιψές σινάφι του!
Σε τίποτα δε θυμίζει την άγρια ομορφιά που πρωτοαντίκρισαν οι μεθυσμένοι ναύται... Ακόμα και οι σαστισμένοι Αβοριγίνες, που παρεμπιπτόντως η είσοδος σε κάποια μπαρ του βορά (βλέπε Darwin) επιτρέπεται από την πίσω πόρτα, βάφονται με τα παραδοσιακά τους χρώματα και κατεβαίνουν στο Darling Harboor απέναντι απ' την όπερα, συνοδεία beat box για να μαζέψουν κάνα δολάριο για τα προς το ζην...
Παρόλα αυτά, είναι μια πόλη που θα 'θελε ο καθένας μας να ζήσει. Μες το πράσινο! Ειδικά εκεί στα περίχωρα που με φιλοξενούν, μπορείς το απογευματάκι να γίνεις ο καλύτερος φίλος των συμπαθέστατων λευκών παπαγάλων με το κίτρινο λοφίο, τoυς λεγόμενους cockatoo's, αρκεί να κρατάς μια φετούλα ψωμί με μέλι και να τους ταΐσεις με το χέρι σου! Συμπαθέστατοι και ελεύθεροι αρμενίζουν πάνω απ' το κεφάλι σου κράζοντας δυνατά κακατουουουουουουο κακατουουουου...
Στην ενδοχώρα τα πράγματα γίνονται πιο όμορφα! Μένει να ανακαλύψω τα σπήλαια, τα blue mountains σε προγραμματισμένη εξόρμηση προσεχώς! Θα σας ενημερώσω. Αυτό είναι που μου αρέσει όταν πηγαίνω σε ένα καινούριο μέρος! Να το ξεψαχνίζω.
Η μικρή δε φαίνεται να στενοχωρήθηκε πολύ που έφυγα... Έχει ούτος η άλλως πολύ κόσμο μαζί της που τη διασκεδάζει καθημερινά. Στο skype μου χαρίζει κάνα δυο χαμογέλα όταν της κάνω τον καραγκιόζη και μετά τρέχει στις νεοαποκτηθείσες κούνιες που η γιαγιά απ' το Πουέρτο Ρίκο έτρεξε να αγοράσει με το που πάτησε το πόδι της στην Αθήνα. Μέρος του σχεδίου που ετοίμαζε από καιρό... Να την κακομάθει όσο γίνεται περισσότερο! Αλίμονο σε μας που θα πρέπει σε λίγα χρόνια να παραγγείλουμε την πρώτη της Ferrari..
Αναπόφευκτα μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ πόσο καλυτέρα θα ήταν αν μεγαλώναμε την Αρυάνα σε μια χώρα χωρίς άγχος για το μέλλον, μια χώρα που φροντίζει τους πολίτες της και όπως και να έχει, δείχνει ότι το μέλλον δεν τη φοβίζει. Κακά τα ψέματα! Μια χώρα με την έκταση της Ευρώπης και 20 εκατομμύρια πληθυσμό έχει κάποια παραπάνω εχέγγυα σταθερότητας απ' την Ελλαδίτσα μας..
Παράλληλα βλέποντας τα μικρά Αυστραλάκια στο νηπιαγωγείο ντυμένα με τη στολή του... κροκοδειλάκια και συγκρίνοντάς τα με την Αρυάνα, είδα ότι είναι όλα χαρούμενα. Και είχαν μάλιστα τα ίδια επίπεδα χαράς!
Κατέληξα στο πολύτιμο συμπέρασμα ότι κάθε γενιά κρύβει μέσα της τα ίδια ποσά αισιοδοξίας και χαράς. Κάπως έτσι ερχόμαστε στον κόσμο. Αυτό που μένει είναι να προφυλάσσουμε με κάθε κόστος αυτή τη χαρά και να μην επιτρέπουμε στις καταστάσεις να μας την παίρνουν. Μπορεί να ζοριζόμαστε όλοι οικονομικά, αλλά το μεγαλύτερο ζόρι είναι στην ψυχολογία μας.
Ααααα! Παραλίγο να το ξεχάσω! Στον ελεύθερό μου χρόνο λοιπόν, έκανα και ένα βιντεάκι promo γυρισμένο με κάμερα κινητού, για το μέρος που τραγουδάω και διασκεδάζω την ομογένεια αυτό τον καιρό! Ελπίζω να σας αρέσει.
Επομένη ανταπόκριση από εδώ σύντομα!
Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!
