Despoina’s little stories: Τριήμερο χωρίς παιδιά και χωρίς τύψεις γίνεται;

Από τότε που έγινα μητέρα λαμβάνω πολύ συχνά μηνύματα από νέες μαμάδες οι οποίες με ρωτούν ποιο είναι το μυστικό για να μπορούν να φεύγουν πού και πού μόνες χωρίς τα παιδιά τους ένα ΣΚ για να ξεκουραστούν χωρίς να έχουν τύψεις. Επίσης με ρωτούν αν αυτό είναι κακό και αν υπάρχει τρόπος αυτό να γίνεται ανώδυνα και για τις δυο πλευρές.

Επίσης μου έχει τύχει και το αντίθετο. Να μου στέλνουν μηνύματα μαμάδες που έχουν επιλέξει συνειδητά να μη λείπουν ποτέ χωρίς τα παιδιά τους γιατί έτσι νιώθουν καλύτερα.

Μου έχει τύχει όμως και αυτό: Μαμάδες να με κατακρίνουν που μπορεί να έχω φύγει για λίγες μέρες μόνη μου ή με τον άντρα μου χωρίς τα παιδιά μας.

Βασικά όλα μου έχουν τύχει από τότε που έγινα μαμά και όλα μπορώ να τα περιμένω γιατί εμείς οι γυναίκες είμαστε τόσο διαφορετικές για τον τρόπο που σκεφτόμαστε και συμπεριφερόμαστε. Και όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουμε και το αποδεχτούμε, τόσο πιο χαρούμενες θα είμαστε.

Έχουμε όμως μια συνισταμένη και έναν κοινό σκοπό: Να είναι τα παιδιά μας ευτυχισμένα! Η ευτυχία μπορεί να μεταφραστεί διαφορετικά από την κάθε μια μας. Για παράδειγμα, κάποιες μαμάδες πιστεύουν πολύ στο ρητό «ευτυχισμένη μαμά, ευτυχισμένα παιδιά». Όσο πιο χαρούμενη νιώθει μια μαμά τόσο πιο χαρούμενα είναι τα παιδιά της που εξαρτώνται κυριολεκτικά από εκείνη. Όσο πιο καταπιεσμένη είναι μια μαμά, τόσο περισσότερο μπορεί να ξεσπά έμμεσα στα παιδιά της ή να της βγαίνουν νεύρα στην καθημερινότητα.

Κάποιες άλλες μαμάδες, λίγο πιο συγκεντρωτικές και αγχώδεις, ίσως και λίγο πιο εξαρτημένες από τα παιδιά τους, επιλέγουν άλλον δρόμο. Αυτόν της δια βίου συνύπαρξης χωρίς κανένα διάλειμμα. 365 μέρες τον χρόνο με τα παιδιά, διακοπές μόνο με τα παιδιά, ποτέ μόνη ή με τον σύζυγο.

Σέβομαι και τα δυο. Δεν κρίνω ποτέ άλλες μαμάδες για τον τρόπο που επιλέγουν να μεγαλώνουν οι ίδιες μαζί με τα παιδιά τους. Όμως εγώ επέλεξα τον πρώτο δρόμο. Είχα βέβαια ένα πολύ δυνατό back up για να το κάνω. Μια μαμά και μια πεθερά που τις εμπιστεύομαι απόλυτα και ξέρω ότι τα παιδιά μου μαζί τους μπορεί και να περάσουν πιο όμορφα απ’ ό,τι με εμένα κάποιες φορές. Έχετε ακούσει αυτό που λένε «Οι γιαγιάδες και οι παππούδες είναι για να κακομαθαίνουν τα παιδιά!»; Αυτό συμβαίνει και στη δική μας περίπτωση αλλά ευτυχώς μόνο για λίγα Σαββατοκύριακα τον χρόνο! Και λέω ευτυχώς γιατί κάθε φορά που επιστρέφουμε από μικρές αποδράσεις χωρίς τα παιδιά, ξεκινάμε mini απεξάρτηση από σοκολάτες και γλυκά. Όλα έχουν το τίμημά τους! Όμως εγώ και ο άντρας μου επιστρέφουμε πάντα με γεμάτες μπαταρίες, γεμάτες καρδιές και… γεμάτα χέρια, γιατί ταξίδι χωρίς δώρα… δεν γίνεται.

Οι κόρες μου έμαθαν από μικρές να περνούν πολύτιμο και δημιουργικό χρόνο με τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Αυτή είναι μία συνθήκη που βοήθησε πολύ στην μετέπειτα πορεία μας. Έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην απόφασή μου να μπορώ να φεύγω με τον άντρα μου για λίγες μέρες χωρίς τα παιδιά προκειμένου να ξεκουραστούμε. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δικαίωμα στην ξεκούραση. Είτε είμαστε γονείς, είτε όχι. Και αυτό δεν είναι κακό. Ούτε πρέπει να έχουμε τύψεις και ενοχές που το κάνουμε. Όσοι το κάνουμε τελοσπάντων.

Από την άλλη μπορώ να κατανοήσω και τους γονείς που έχουν επιλέξει έναν τελείως διαφορετικό δρόμο. Κάποιες μαμάδες δεν έχουν τη δυνατότητα να αφήσουν τα παιδιά τους ούτε για μία μέρα. Σ’ αυτό μπορεί πολλοί παράγοντες να παίζουν ρόλο. Η κακή σχέση με την πεθερά, η προχωρημένη ηλικία της γιαγιάς και του παππού που αυτόματα τους καθιστούν ανίκανος να κρατήσουν ένα μικρό παιδί με τόσες πολλές ανάγκες ή ακόμα και το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πια γιαγιάδες στην οικογένεια. (Επιμένω στους όρους «παππού και γιαγιά» γιατί δε θα μπορούσα να σκεφτώ να αφήσω τα παιδιά μου ούτε για μία μέρα με οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο στη γη εκτός από τη μαμά μου και την πεθερά μου). Κατανοώ ότι υπάρχουν και αντικειμενικές δυσκολίες. Κατανοώ επίσης και τις μητέρες που νιώθουν φοβερή ασφάλεια όταν είναι με τα παιδιά τους και φοβερή ανασφάλεια όταν είναι μακριά τους.

Και βέβαια να ξεκαθαρίσω κάτι: Όταν λέω «μικρές αποδράσεις χωρίς τα παιδιά» δεν εννοώ τις καλοκαιρινές διακοπές του χρόνου. Αλίμονο αν κάνουμε παιδιά για να τα φορτώνουμε επί εβδομάδες σε παππούδες και γιαγιάδες κι εμείς να αρμενίζουμε στα πέλαγα. Τα παιδιά έχουν ένα καταγραφικό στη μνήμη τους. Σε όποια ηλικία κι αν βρίσκονται μπορούν να καταλάβουν, μπορούν να νιώσουν. Τα παιδιά όσο καλά κι αν περνούν με τη γιαγιά και τον παππού πάντα θέλουν να είναι με τη μαμά τους και το μπαμπά τους και να περνούν όμορφο και δημιουργικό χρόνο μαζί. Επίσης αυτό που κάποιοι λένε «μα γιατί τα παίρνετε μαζί τους από τόσο μικρά, αφού δε θα θυμούνται τίποτα όταν μεγαλώσουν!», είναι μπαρούφα! Τα παιδιά μας δεν τα πήραμε μαζί μας στο Παρίσι για να τα εξετάσουμε στις γνώσεις τους για το Λούβρο όταν θα επιστρέφαμε στην Αθήνα. Ούτε είχαμε την αγωνία αν θα θυμούνται τον Σηκουάνα και τα μπατό μους… Τα πήραμε γιατί γέμισαν όμορφες εικόνες, υφές και μυρωδιές. Εμπειρίες που αποτυπώθηκαν στο μυαλουδάκι τους και την ψυχή τους!

Για να συνεχίσω αυτό που έλεγα, μπορώ να κατανοήσω και την ανάγκη των γονιών που δουλεύουν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ και θέλουν να λείψουν για ένα Σαββατοκύριακο χωρίς να ακούσουν τη λέξη «μαμά» ή «μπαμπά», χωρίς να πρέπει να ξυπνήσουν από τις εφτά το πρωί για να παίξουν με τα παιδιά τους και να φτιάξουν πρωινό, χωρίς να πρέπει να κοιμήσουν τα παιδιά τους το βράδυ πριν κοιμηθούν οι ίδιοι. Το ότι μία γυναίκα έγινε μητέρα ή ένας άντρας έγινε πατέρας δε σημαίνει ότι τελείωσε η ζωή του. Είναι όμορφο να θυμάσαι πού και πού, ακόμη κι αν είσαι γονιός, ότι είσαι ένας ανεξάρτητος άνθρωπος που μπορείς να κάνεις ό,τι έκανες και πριν, έστω και για λίγο. Αυτό είναι κάτι που γεμίζει τις μπαταρίες σου, σε ξεκουράζει ψυχικά και σωματικά, και γυρνάς ακόμα πιο χαρούμενος και ορεξάτος για νέες περιπέτειες με τα παιδιά σου! Εμένα προσωπικά μόνο σε καλό μου βγήκε όσες φορές το έκανα!

Παρόλα αυτά το προηγούμενο τριήμερο που επέλεξα να φύγω χωρίς τα παιδιά για να ξεκουραστώ λίγο, δε σας κρύβω ότι σε κάποιες στιγμές ένιωσα απίστευτες τύψεις και ενοχές που δεν ήμουν μαζί με τα κορίτσια μου. Ναι, και αυτό μπορεί να συμβεί και είναι ανθρώπινο. Επέστρεψα στο σπίτι με μία λαχτάρα να τις δω, να τις αγκαλιάσω, να τις φιλήσω! Κάθε φορά που επιστρέφω από ένα ολιγοήμερο ταξίδι χωρίς τα παιδιά αισθάνομαι καλύτερη μαμά!

Τώρα ανυπομονώ για την στιγμή που θα φτιάξουμε τις βαλίτσες μας για να φύγουμε όλοι μαζί για τις καλοκαιρινές μας διακοπές! Αλλά ανυπομονώ και για ένα διήμερο στην Επίδαυρο με τον άντρα μου και ένα φιλικό μας ζευγάρι -χωρίς παιδιά- για να δούμε μια παράσταση στο αρχαίο θέατρο! Θα είναι η πρώτη μας φορά!

Με λίγα λόγια, αυτό που προσπαθώ να σας πω, είναι ότι όλα είναι απαραίτητα στη ζωή αλλά με μέτρο. Και να θυμάστε! Ευτυχισμένοι γονείς, ευτυχισμένα παιδιά! Ευτυχισμένο ζευγάρι, χαρούμενη οικογένεια! Αφιερώστε λίγο χρόνο και στον άντρα σας! Το έχει κι αυτός ανάγκη κι ας μη το εκφράζει!

Περιμένω τα μηνύματά σας στο Instagram. Μπορείτε να με ακολουθήσετε στο Facebook και στο Twitter!