Despoina’s little stories: «Τα πρώτα της βήματα! Εμπρός καλά μου πόδια!»
Κι έρχεται αυτή η ώρα που το μωρό σου παύει να είναι βρεφάκι, δε θέλει να είναι συνέχεια ξαπλωμένο σε ένα ριλάξ, ούτε να κάθεται στο καθισματάκι φαγητού. Μετά τις πρώτες τσάρκες στο σπίτι με τη στράτα, προσπαθεί δειλά δειλά να κάνει τα πρώτα του βηματάκια!
Λίγο πριν γίνει 9 μηνών, η Χριστινούλα περπάτησε (χωρίς να αφήσει λεπτό τα χέρια μου) στα σκαλοπάτια του Δημαρχείου της Σύρου. Αυτό έμελλε να είναι το πρώτο της ταξίδι με πλοίο αλλά και ο τόπος που το μωρό μου αποφάσισε να... «σταθεί στα πόδια του»!
Ξαναζώ αυτή την απίστευτη χαρά να βλέπω το παιδί μου να μεγαλώνει. Θυμάμαι ακόμα τον ενθουσιασμό της πρώτης φοράς... Ήταν 10 μηνών η Έλενα όταν έκανε τρία βήματα στο σαλόνι χωρίς να την κρατάω... Τελείως μόνη της. «Βαγγέλη!!!! Δε θα το πιστέψεις! Η Έλενα περπάτησε!», του είπα στο τηλέφωνο με τσιριχτή φωνή και με μία τεράστια χαρά που θα έπειθε κάποιον ότι έχω κερδίσει το jack pot. Ήταν το σημείο αναφοράς μου για το επόμενο τρίμηνο. Έλεγα σε όλους με υπερηφάνεια ότι το μωρό περπάτησε...
Αυτή τη φορά, ζω όλες τις στιγμές έντονα αλλά σίγουρα με περισσότερη αυτοσυγκράτηση. Γι’ αυτό πάντα χαίρομαι να ακούω νέες μωρομαμάδες να μιλούν με τόση θέρμη, με τόση αγάπη για τα «τεράστια» κατορθώματα των «μικρών» τους. Η χαρά της μωρομάνας είναι αξιοσέβαστη και αξιοθαύμαστη!
Αλλά για να είμαστε και ειλικρινείς, από τώρα και για τα επόμενα 3 χρόνια, το κυνηγητό είναι δεδομένο. Πλέον τελειώνει η ασφάλεια που σου προσφέρει το καροτσάκι και ξεκινάει το τρέξιμο, ο διαρκής πόνος στη μέση και το άγχος μη πέσει πουθενά και χτυπήσει... Ευτυχώς ακόμα δεν περπατάει μόνη της οπότε κάπως το ελέγχω ακόμα.
Αυτές οι φωτογραφίες που σας δείχνω σήμερα είναι από εκείνη την ηλιόλουστη μέρα στο Δημαρχείο.
Μη νομίζετε ότι τελειώσαμε όμως! Όταν περπατήσει κανονικά θα σας δείξω κι άλλες φωτογραφίες! Θα τραβήξω και βίντεο! Εσείς οι μαμάδες με καταλαβαίνετε και σας καταλαβαίνω!
Καλή σας μέρα!
Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!
Μπορείτε να με βρείτε και στην άλλη μου αγάπη!
