Despoina’s little stories: «Κοιμήσου μπέμπα μου!»

Καταρχήν το ίδιο γιατί πονάει και σε δεύτερο βαθμό τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας που υπομένουν μία μόνιμη γκρίνια, αναίτια –φαινομενικά- ξεσπάσματα και φυσικά… ατέλειωτη αυπνία αφού τα βραδινά κλάματα φροντίζουν να κρατούν άγρυπνα όλα τα μέλη.

‘Ένα τέτοιο βράδυ βιώσαμε χθες όταν το μωρό ξύπνησε κλαίγοντας και φώναζε «μαμά». Μόλις ξάπλωσε στην αγκαλιά μου ηρέμισε. Της ήταν αδύνατο να ξανακοιμηθεί. Γύρναγε σαν τη σβούρα ανάμεσά μας στο κρεβάτι, πέταγε τα σκεπάσματα και ήταν πολύ νευρική. Στιγμιαία σκέφτηκα να την βάλω στο κρεβάτι της Έλενας. Αγαπάει πολύ την αδερφή της και αυτό μπορεί να της δημιουργούσε μια αίσθηση ευφορίας και ζεστασιάς.

Την πήρα αγκαλιά και πήγαμε στο δωμάτιο της Έλενας. Της ψιθύρισα «Λενιώ μου, μπορεί να κοιμηθεί δίπλα σου η μικρή;». Η Έλενα άνοιξε τα ματάκια της, μας κοίταξε και σήκωσε το πάπλωμά της για να κουρνιάσει το μωρό. Την πήρε αγκαλίτσα. Έβαλα γύρω τους μαξιλάρια και περίμενα μέσα στο σκοτάδι να δω πώς θα νιώσει η Χριστίνα.

Σαν τη γάτα επέστρεψα στο κρεβάτι μου. Σκεπάστηκα και περίμενα να δω αν το πείραμα θα πετύχαινε. Η Έλενα άρχισε να τραγουδάει τα νανουρίσματα που έχει ακούσει από εμένα. Σε κάποια από αυτά πρόσθετε και δικές της λέξεις όταν δε θυμόταν τους στίχους. «Νάνι νάνι το μωρό μου…», η τρυφερή παιδική της φωνούλα έσπαγε την απόλυτη σιωπή μέσα στη νύχτα. «Κοιμήσου μωρό μου, κοιμήσου γλυκά…», η Χριστίνα άρχισε να με φωνάζει. Όσο η μικρή καλούσε τη μαμά της, τόσο η Έλενα προσπαθούσε να την ηρεμίσει. «Έλα μπέμπα μου, ηρέμισε, όλα θα πάνε καλά», «μη ξεσκεπάζεσαι μπέμπα μου, θα αρρωστήσεις!». Παρά το γεγονός ότι η μικρή αντιδρούσε, ένιωσα μία φοβερή συγκίνηση ακούγοντας τη μεγάλη μου κόρη μέσα στη μαύρη νύχτα να προσπαθεί να κανακέψει τη μικρή της αδερφή. Η Ελενίτσα μου, ούσα η ίδια ένα μικρό εξάχρονο κοριτσάκι, είχε μπει στα παπούτσια της μαμάς, χωρίς να διαμαρτυρηθεί ούτε δευτερόλεπτο που έχασε τον ύπνο της και προσπαθούσε απεγνωσμένα να ανταπεξέλθει στο ρόλο της.

Λίγα λεπτά αργότερα, σηκώθηκα, πήγα στο δωμάτιό της, της έδωσα ένα φιλί και πήρα αγκαλιά το μωρό. «Καληνύχτα γλυκάκι μου, είμαι σίγουρη ότι φρόντισες πολύ το μωρό όσο ήμουν μέσα!», «Καληνύχτα μαμά», μου είπε και έκλεισε αμέσως τα κουρασμένα της μάτια. Το ξυπνητήρι καραδοκούσε για το πρωινό ξύπνημα και την προετοιμασία για το σχολείο.

Σε λίγο η Χριστίνα είχε αποκοιμηθεί στην αγκαλιά μου…

Καλή σας μέρα! Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!

Μπορείτε να με βρείτε και στην άλλη μου αγάπη.

Διαβάστε επίσης:

Despoina’s little stories: «Μου έκλεψες τη μαμά μου!»

Despoina's little stories: «Όταν το μωρό κλαίει για να μη φύγω από το σπίτι»