Πρόκληση τοκετού: Πότε χρειάζεται να γίνει και πώς γίνονται οι τεχνητοί πόνοι;

Σ' αυτές τις περιπτώσεις, χρειάζεται να πραγματοποιηθεί η διαδικασία της πρόκλησης του τοκετού. Ο γυναικολόγος-μαιευτήρας θα εξηγήσει στην εγκυμονούσα ότι χρειάζεται να προχωρήσει σε πρόκληση τοκετού, όταν:

- Η κύηση φτάσει στις 42 εβδομάδες.
- Υπάρχει πλακουντιακή ανεπάρκεια ή γενικά το μωρό παρουσιάζει προβλήματα μέσα στη μήτρα.
- Η μητέρα έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας (διαβήτη, προεκλαμψία κ.ά.).
- Σπάσουν τα νερά, αλλά δεν έχουν ξεκινήσουν οι συσπάσεις μέσα στις επόμενες ώρες.

Πώς γίνεται η «πρόκληση τοκετού»;
Η πρόκληση του τοκετού δεν γίνεται με έναν μόνο τρόπο, αλλά ο γιατρός αποφασίζει κατά περίπτωση ποια μέθοδος θα είναι η καλύτερη:
- Αν υπάρχει διαστολή στον τράχηλο, ο γυναικολόγος «σπάει» τα νερά και έτσι η αποσυμφόρηση της μήτρας από την απώλεια των υγρών φέρνει συσπάσεις - πόνους που θα «σπρώξουν» το μωρό κάτω. Αν αυτό είναι απαραίτητο, μπορεί επίσης ο γιατρός να δώσει φάρμακα που θα ενισχύσουν τις συσπάσεις.
- Ο γυναικολόγος προκαλεί με φάρμακα στη μέλλουσα μητέρα τεχνητούς πόνους, ώστε να προκληθούν συσπάσεις
- Αν ο τράχηλος δεν είναι ακόμα ώριμος, ο γιατρός μπορεί να χρησιμοποιήσει υπόθετα προσταγλανδίνης, που δρουν τοπικά και ωριμάζουν τον τράχηλο, τον μαλακώνουν και τον λεπταίνουν, κι έτσι προκαλούνται συσπάσεις στη μήτρα. Η διαφορά ανάμεσα στην πρόκληση του τοκετού με ορό και στην πρόκληση με υπόθετα είναι ότι ο γιατρός έχει τη δυνατότητα να κλείσει (σταματήσει) τον ορό, αν υπάρξει κάποιο πρόβλημα (υπερδιέγερση της μήτρας), ενώ αν έχει βάλει τα υπόθετα, δεν μπορεί πια να γίνει τίποτα.
- Αν υπάρχει τουλάχιστον 1 εκατοστό διαστολή στον τράχηλο, ο γυναικολόγος μπορεί με το δάχτυλό του να ξεκολλήσει τις μεμβράνες, γεγονός που συχνά προκαλεί συσπάσεις, αφού η μήτρα διεγείρεται, καθώς παράγονται προσταγλανδίνες, κι έτσι επιταχύνεται η φυσική διαδικασία του τοκετού.

Πώς γίνονται οι «τεχνητοί πόνοι»;

Εάν τα νερά έχουν σπάσει αλλά δεν υπάρχουν συσπάσεις ή και σε άλλες περιπτώσεις (π.χ. αν έχουν περάσει αρκετές ημέρες μετά την πιθανή ημερομηνία τοκετού), τότε ο γιατρός προκαλεί τεχνητούς πόνους για να ξεκινήσει ο τοκετός. Αυτό γίνεται με την εισαγωγή ενός κολπικού υπόθετου ή τζελ στον κόλπο ή με την ενδοφλέβια εισαγωγή ορμονών μέσω ορού. Κατά κανόνα, με την ωκυτοκίνη οι συσπάσεις ξεκινάνε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Οι «τεχνητοί πόνοι» είναι πιο επώδυνοι από τους «φυσιολογικούς»;
Οι συστολές του τοκετού με τεχνητούς πόνους μπορεί να είναι πιο επίπονες, επειδή ξεκινούν πολύ απότομα. Όταν οι συσπάσεις προκαλούνται τεχνητά, μέσω της χρήσης κάποιου κολπικού υπόθετου προσταγλανδίνης, τότε όλες οι ίνες του μυ συσπώνται ταυτόχρονα - κάτι που δεν συμβαίνει ποτέ στους μυς που συσπώνται φυσιολογικά. Έτσι, ο πόνος που νιώθει η μητέρα στην πρώτη περίπτωση είναι πιο οξύς. Επιπλέον, όταν οι συσπάσεις προκαλούνται τεχνητά, η διαστολή του τραχήλου πραγματοποιείται με πιο αργούς ρυθμούς, γεγονός που σημαίνει ότι ίσως χρειαστεί να πονάτε για περισσότερο χρόνο μέχρι να ξεκινήσει η διαδικασία του τοκετού. Τέλος, είναι χρήσιμο να γνωρίζετε ότι και το στρες που μπορεί να νιώθετε κατά τη διάρκεια των συσπάσεων είναι πιθανό να κάνει τον πόνο πιο έντονο. Ο λόγος είναι ότι, ενώ ο ρόλος του πλακούντα σε αυτή τη φάση είναι να εκκρίνει ενδορφίνες (τα φυσικά αναλγητικά του οργανισμού), εξαιτίας του στρες εκκρίνεται παράλληλα αδρεναλίνη, που εμποδίζει τη δράση τους.