Τι δεν πρέπει να πεις σε μια μαμά που απέβαλε!
Ίσως πρόκειται για τα πιο ευαίσθητα θέματα. Μια αποβολή, όπως και να το κάνεις είναι λυπηρό και στενάχωρο για όποιον το βιώνει. Και δεν τον πόνο, δεν τον βιώνει μόνο μια γυναίκα που θέλει να γίνει μαμά αλλά και ένας άνδρας που θέλει να γίνει μπαμπάς.
Όταν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο σε κάποιον δικό μας άνθρωπο, δεν ξέρουμε τι να πούμε. Αυτό τις περισσότερες φορές, οδηγεί σε αμήχανες ερωτήσεις και παρηγοριές, που μόνο καλά δεν κάνουν να νιώσει εκείνον που προσπαθεί να συνέλθει από το πιο άσχημο χτύπημα που μπορεί να σου δώσει η ζωή.
Δείτε παρακάτω 5 πράγματα που δεν πρέπει να πείτε σε μια γυναίκα που απέβαλε.
1. Καλύτερα που έγινε τώρα, όσο ήταν νωρίς!
Όχι! Από την πρώτη στιγμή είναι ένα έμβρυο... ένα έμβρυο που αρχίζει η ζωή του... ποτέ δεν είναι πολύ νωρίς ή πολύ αργά για κάτι. Ειδικά αν μια γυναίκα αποβάλει μετά τον 6ο μήνα τότε είναι ακόμη χειρότερα. Ήταν το μωρό της, έκανε όνειρα για εκείνο. Το φανταζόταν στην αγκαλιά της.
2. Ίσως δεν ήταν η σωστή στιγμή!
Δεν υπάρχει σωστή στιγμή όταν θες να γίνεις γονιός. Πάντα είναι η σωστή στιγμή. Σωστή ήταν και η στιγμή που η φίλη σας έμεινε έγκυος αλλά δεν κατάφερε να φέρει στον κόσμο το μωράκι της.
3. Δεν ήταν γραφτό!
Αυτό είναι κάτι που πονά πάρα πολύ αυτόν που το ακούει. Ποτέ δεν λες σε μια μέλλουσα μαμά ότι δεν ήταν γραφτό να κρατήσει το μικρό της στα χέρια της. Είναι σαν να της χαλάς τα όνειρα και τα σχέδιά της για οικογένεια.
4. Λοιπόν, θα συνεχίσεις τις προσπάθειες;
Ναι, όλες οι γυναίκες που χάνουν ένα μωρό προσπαθούν και θα προσπαθούν. Ακόμη και αν χρειαστεί να υιοθετήσουν ένα παιδάκι αν δεν μπορέσουν να κάνουν δικό τους.
5. Πότε θα επιστρέψεις στο γραφείο;
Αυτό είναι ίσως το τελευταίο πράγμα που μπορεί να σκεφτεί μια μαμά που έχει βγει από μία αποτυχημένη εγκυμοσύνη, το πότε θα πάει για δουλειά! Θα επιστρέψει στο γραφείο όταν αισθανθεί έτοιμη, μπορεί να κάνει χρήση της άδειάς της ώστε να πάρει όσο χρόνο χρειάζεται για να συνέλθει.
Η φίλη σας, η αδερφή σας ή η σύντροφός σας χρειάζεται έναν άνθρωπο για να μιλήσει, για να μοιραστεί τις σκέψεις τις, τα όνειρά της και όλα εκείνα που φανταζόταν ότι θα έκανε με το μωρό της. Να είστε εκεί και να την ακούτε, προσπαθήστε να της εξηγήσετε ότι σίγουρα είναι κάτι δύσκολο και επίπονο και αφήστε τη να βγάλει από μέσα της όσο πόνο και αν έχει.
